Wij maken Palmolie! Mexicanen is plezant!

11 april-17april

Vandaag vertrokken we iets vroeger dan gisteren naar hetzelfde dorpje. Om 8u waren we al onderweg. Vandaag gaan de mensen zelf de zeep maken. Onderweg hebben ze nog een schaap omver gereden. Dat schaap besliste halfweg tijdens het oversteken om toch terug te draaien. Dat was niet zo slim… We hebben het nog wel zien verder lopen, maar hoe het er aan toe was weten we niet. We waren er toch wel even niet goed van. Hoewel er gisteren was afgesproken dat we om half 9 gingen beginnen en wij er echt om half 9 waren, waren er nog bijna geen mensen te zien. Ghana-time… Tegen half 10 gingen we dan toch van start. Wim had ‘s morgens nog een papier geschreven waar de stappen opstonden die gevolgd moesten worden als je zeep wil maken. De mensen waren wel erg blij dat we terug waren, daarom hadden ze voor ons allemaal een armbandje gemaakt. Hoewel Joyce en Sanne eigenlijk niet veel deden kregen we er toch ook eentje. Wij natuurlijk apetrots!! ;-) Eerst werden alle ingrediënten nog eens overlopen. Er werden groepen gemaakt (elke groep doet een stap van het maken van de zeep), het ging eigenlijk best goed vooruit. Wanneer er geroerd werd zijn we nog eens naar de palmwijn gaan kijken (en natuurlijk proeven) Ook Sanne en Joyce de vrouwen van het dorp geholpen met fufu maken. Terwijl zij de casava en Plantine (bakbananen) al hadden fijn gestampt mochten wij de effectieve fufubol maken. Maar na 1 beurt was het al voorbij. Wij vonden dat we dat best goed deden. Aan het gelach van de vrouwen te horen dachten zij er anders over! Tegen 11u ging de zeep (die deze keer wit was) in de mal. 3u wachten tot dat ze klaar is werd opvuld met een bezoek aan het meer. Kudzo bracht ons naar een dorpje, dat te vergelijken is met Torkor. Wat een prachtig uitzicht in het dorp. We kwamen er nog de man tegen die ons vorige keer in Torkor met de boottocht te veel wilde laten betalen. Hij wist nog wie we waren, maar wij ook nog wie hij was. Joyce heeft nog een mega grote vis gevangen. Allé uit de boot gevist  Na een half uurtje zijn we terug gereden naar ons dorpje om te zien hoe ver de zeep al stond. Daar kregen we dan onze ‘zelfgemaakte’ fufu voorgeschoteld. We hadden allemaal zo’n honger dat er eigenlijk te weinig was. Maar dat durfden we niet zeggen. Gelukkig was er ook ene heerlijk dessert. Verse ananas (echt maar net geplukt) en kiwi bananen (mini- banaantjes die naar kiwi smaken, echt heerlijk). Er werden nog 10 tips gegeven en een vragenrondje gehouden en dan was de zeep klaar om uit de mal gehaald te worden. De zeep zag er geweldig uit! Daarna werd de zeep onder de mensen verdeeld (dit hadden ze wel verdiend) en kregen ze een geweldig mooie afscheidsspeech van Wim. Ze kregen ieder 3 stukken. Er was nog wel even discussie (van toch een half uur) over iemand die betaald had om mee te leren zeep maken maar er uiteindelijk niet bij kon zijn. De mensen daar vonden niet dat ze ook zeep mocht krijgen, wij vonden dit echter wel. Wim probeerde zijn mening ook te geven, maar kreeg daar niet echt de kans toe. Uiteindelijk (na 4 keer proberen) lukte hem het toch en namen ze de 3 stukken voor de persoon in kwestie aan. We zullen nooit weten of ze die ooit gekregen heeft of niet. Daarna was het tijd om terug naar huis te rijden. Met de auto volgeladen met bananen, mango’s en ananassen reden we terug. Onderweg letten we goed op, want Joyce wilde een foto trekken van een hutje dat ze gezien had. Ze dacht dat we het snel zouden tegenkomen. Maar na een tijdje twijfelde ze of ze het toch gezien had want we kwamen het maar niet tegen. Uiteindelijk kwamen we het tegen in Fesi, het dorpje naast Kpando… heel de weg voor niks zo goed opgelet… Maar ze heeft haar foto!  Na een rustige avond kropen we op tijd ons bed in!

Vandaag gaan we de eerste keer naar het weeshuis. In de morgen moeten we er bijles geven. Maar aangezien we niet zo goed weten wie op welk niveau zit of welke leeftijd heeft is dit best wel moeilijk. We kregen een paar kindjes mee en een bak materiaal waarmee we konden oefenen. De kindjes waren van 5 verschillende leeftijden, dus erg moeilijk om iets mee te doen. Eigenlijk hebben we niet veel kunnen doen. We hebben een paar spelletjes gedaan om de kleuren en de vormen te oefenen. Er volgden ook nog wat oefeningen op + en -. Maar daar bleef het dan ook bij. Rond 11u gingen we richting huis, maar onderweg passeerden we nog even langs het internetcafé. Nu dat we er tijd voor hadden moesten we er toch van profiteren. We moesten zien of we een mailtje terug hadden voor onze vakantietocht.
Na ons middageten legden we ons nog even neer voor een middagdutje, iets wat echt wel nodig was die dag. Rond kwart voor 3 vertrokken we terug naar het weeshuis, maar passeerden eerst nog even langs Edem, die had ons in de ochtend gebeld. Hij had gewoon zin in een babbeltje, want veel nieuws had hij niet… daarna wandelden we samen met Etse en Atiso naar de home. Omdat we ’s avonds de jongens haddne uitgenodigd moest er ook nog drinken zijn, maar om 5u is de drankenwinkel gesloten dus gaven we de jongens de opdracht drinken voor ons te gaan halen. Zij hebben toch vakantie dus deden dat met veel plezier. In de home aangekomen was het puzzelnamiddag. De doos met puzzels werd letterlijk leeggekapt. We namen ieders een groepje mee met een puzzel van 100 stukken. Die bleek best nog moeilijk, maar mits de nodige hulp lukte het wel om hem te maken. Trots dat ze waren!! Rond 4u begon het ineens heel hard te regenen! Toch weer even geleden dat het zo grellig deed. Er viel zelfs hagel uit de lucht. Hoe dat kan snap ik toch niet hoor! Want het was nog steeds warm. Nooit gedacht dat het in Afrika kon hagelen… De kinderen liepen wel buiten in de regen. Sommigen moesten emmer gaan vullen met water, sommigen hadden een regenjas, anderen beschermden zich dan weer met de plastic van het spel twister. Ook gingen er veel kinderen naar buiten om mango’s te gaan rapen. Door de regen vallen die van de bomen. Mits enige vertraging door de regen gingen we terug naar huis. We hadden eigenlijk afgesproken samen met Etse en Atiso terug naar huis te wandelen. Maar door de regen kwamen ze niet opdagen (wel begrijpelijk). Vlakbij het weeshuis passeerden we een boom die was afgeknakt door een blikseminslag.We hebben het niet zien gebeuren, maar het zag er toch naar uit. Best wel eng eigenlijk. Dit wilde ook zeggen dat we ons drinken niet hadden. Hopelijk waren ze zo slim om dit toch te brengen, we konden ze ook niet bereiken want door het onweer was het netwerk verdwenen.
’s Avonds was het voetbal op televisie, een heel belangrijke match: Manchester-Chelsea. Aangezien dat manchester de vorige match al gewonnen had begonnen ze toch op een veilige positie. We zaten met z’n allen in de living van Kudzo en Rita. Allemaal supporters voor Manchester, behalve Frank, die stemde voor de tegenpartij. De eerste goal was voor manchester. Daarna was het even spannend toen Chelsea tegen scoorde, maar de vreugde van Frank was van korte duur want binnen dezelfde minuut scoorde Manchester opnieuw! Osseeeh MANU!!!! We gaan verder in de champions leage. Tijdens de match zijn de Belgische jongens mee aangeschoven, die kwamen even langs om onze vakantietrip te bespreken. Na de match hebben we ons buiten gezet en onze trip naar onze mening aangepast want blijkbaar vertrekken de jongens een dag vroeger naar huis dan wij dachten. Dus sommige dingen vallen weg en veranderen van plaats, maar uiteindelijk ziet het er toch geweldig goed uit. Na nog wat spelletjes presidenten was het tijd om in bed te kruipen.

Vandaag moesten we terug naar Ho om ons paspoort af te halen. Hopelijk lukt dit zonder te veel problemen. De trotrorit heen ging best vlot, al blijft Sanne toch schrik hebben in de auto’s die elk moment uit elkaar kunnen vallen. Maar uiteindelijk zonder problemen daar geraakt. We kregen direct ons paspoort mee, dus konden we snel naar het internet. Iedereen voor 2 uurtjes online om te skypen of foto’s online te zetten. Die 2u waren snel voorbij. Joyce had een klein probleempje: omdat haar webcam het niet deed was ze er een nieuwe gaan vragen, maar die kon ze niet meer vinden. Groot probleem dus. Ze moest 20 cedi betalen, maar dit wilde ze niet. Uiteindelijk kon ze niet anders dan het betalen want ze wilden haar niet laten gaan. Zwaar teleurgesteld vertrokken we naar het zwembad. Sanne en Joyce gingen ondertussen nog even naar de bank. De plons in het zwembad deed wel erg goed! De zon scheen wel niet erg hard meer en er leken mega regenwolken op komst. Maar uiteindelijk bleef het over. We aten nog een laatste keer onze club sandwish, die heerlijk smaakte want we hadden reuzehonger, wat wel kan om half 4 ’s middags. Tegen half 6 waren we aan de trotro stand. Zowel Jasper als Ang regelden een trotro. Maar deze keer hadden we geluk met de trotro. Nog nooit zo’n sjieke gezien. Iets groter dan de normale trotro’s maar ook een stuk degelijker, geen rammelbakken. We zaten comfortabel en reden razendsnel naar huis. En deze keer was het echt wel razendsnel. Want waar we normaal minstens 1,5u over doen deden we nu in 1u. er zat wel een of andere zatlap op waardoor het moeilijk was om te slapen. Hij was steeds lawaai aan’t maken. Maar wanneer hij uitstapte wel er hevig geslapen! Christian belde ons vandaag ook nog eens om te horen hoe het met ons was, we spraken af om ’s avonds iets te gaan drinken. Maar omdat we dachten laat terug te zijn (wat uiteindelijk wel meeviel) hadden we dit al uitgesteld naar morgen. We zijn dan met de jongens iets gaan eten in Roses garden. Allemaal veel te veel gegeten natuurlijk! Het was een gezellige dag met de Belgische jongens. Gelukkig maar want we moeten er nog een hele week mee doorbrengen 

Vandaag gingen we nog eens mee met Wim om zeep te maken. Eigenlijk gaan we meer mee om te zien hoe ze palmolie maken, maar de zeep is ook mooi meegenomen. Wim was hier gisteren al geweest dus hij werd met open armen ontvangen. Wij eigenlijk ook hoor! Joyce had al snel 2 kleine geitjes gespot. Zo schattig! Ze hebben wel lawaai gemaakt alsof hun leven gedaan was toen Joyce ze wilde vastpakken. Na lang wachten konden ze dan eindelijk beginnen aan het maken van de zeep. Tijdens het wachten gingen Joyce en Sanne al eens kijken hoe ze de palmolie maakten. Joyce kon het niet laten om eens te vragen of we mochten helpen. Ze schrokken van deze vraag maar stemden toch toe. Vandaag was de slogan: hoe vettiger, hoe prettiger! We moesten het afval van de palmnoten uit de rest van de pot halen. Lekker vettig! Onze handen zagen lekker geel! Echt plezant! Ondertussen was de zeep in de mal gegaan en hadden we weer 3u tijd om vanalles te doen. We hebben nog een paar keer bij de palmolie gaan kijken hoe het proces verder verliep. Wim had zin in een kokosnoot en vroeg aan een jongen of die er kon gaan halen. Dus die jongen kroop in de boom en gooide 3 kokosnoten naar beneden. Verser kan je ze niet hebben. Er hingen ook calabassen aan de boom. Daar wilden we er graag eentje van, dan kunnen we daar drinkkommetjes van maken. (Jaja ze staan hier ondertussen al te drogen) We zijn ook nog naar een waterput gaan kijken waar ze hier water uithalen. Eigenlijk een grote betonnen bak waar het water van de ‘bergen’ instroomt. We hebben er een kommetje van gedronken, eigenlijk best nog fris. (we hebben er geen last van gehad) Er stond ook een mega katoenboom, blijkbaar kan katoen ook aan bomen groeien. Eenmaal terug werd de zeep uit de mal gehaald, weer een mooie speech van Wim, de zeep werd verdeeld en we konden terug naar huis. Deze keer waren we eens op tijd terug. ’s Avonds zijn we met alle jongens van het huis iets gaan drinken. Voor sommigen was het al lang geleden dat we hen gezien had. Een fijn weerzien! Enkel Atiso kon er niet bij zijn want hij was in Torkor. We gingen naar Akkusika, maar vreemd genoeg was daar voor op een vrijdag niet erg veel te beleven. Maar dat vondne we niet zo erg. We zijn daar in ‘den hof’ gaan zitten. Gezellig bij elkaar! De jongens konden het natuurlijk niet laten om te dansen. De geweldige movekes kwamen snel boven! Man, die kunnen hier toch echt wel een pakske dansen zenne! We wandelden (op tijd) terug naar huis met z’n allen! Eigenlijk missen we de jongens toch wel in het huis!

16 april
Deze morgen moeten we niet naar het weeshuis want daar is zaterdag de moment om te wassen. Dat vonden we niet zo erg, konden we nog eens een morgen op ons gemak zijn. We hebben een wasje gedaan (de laatste onderbroekenwas) en vooral genoten van de zon! In de namiddag zijn we wel naar het weesthuis geweest. Daar is het op zaterdag altijd sportdag. Dan nemen we een box mee naar het stadion dat naast het weeshuis ligt. Aangezien de meeste kinderen jongens zijn en voetbal hier geweldig populair is was er snel gekozen wat de meeste kinderen deden. Met de kleinsten probeerden we estafetten te doen. Echt geweldig om te zien. Ze snapten er niet zoveel van, hoe goed we het ook probeerden uit te leggen. Uiteindelijk hebben we ons wel goed geamuseerd! Vanavond hadden we afgesproken met de Belgische jongens om eens te Mexicanen. Een kaartspelleke dat Joyce en Brecht kennen. We zijn gestart met het opeten van de Ang zijn postpakket. Daarna dronken we enkele stars tijdens het spelen van poker. Sanne en Joyce deden het niet zo slecht om dit voor de eerste te doen. We zijn wel ons geld kwijtgespeeld, maar die 2 cedi gaat het nu niet maken. Daarna zijn we gestart met Mexicanen. Elke kaart heeft een betekenis of een opdracht. We hebben echt gelachen! Het was reuze plezant! De star ging vlotjes binnen en dat hebben we allemaal geweten… Sanne nog het meest vanal. We hebben zelfs nog bier moeten gaan bijhalen omdat er te weinig was voorzien. Wim heeft zijn haar ook nog af gedaan, de effecten van veel drinken. Uiteindelijk zijn we maar op Kpantech blijven slapen, want naar huis gaan ging precies niet meer.

Op zondag was het echt een tamme dag. We hebben nog tot de middag in ons bed gelegen. Verder hebben we de hele dag film gekeken en gerust. Sanne is enkel naar buiten geweest om caramellenstokken te gaan halen. Ze was maar net op tijd terug voor de regen. Het heeft de hele avond doorgeregend. Het was weer al even geleden dus het viel met bakken naar beneden. Tegen het avondeten viel de elektriciteit ook nog eens uit. Het was avondeten bij kaarslicht. De jongens stonden ineens voor de deur, de zotten dat door de regen zijn gekomen. We wilden de foto’s van de avond daarvoor uitwisselen. Ook wim zijn haar moest nog wat bijgewerkt worden. Daarna hebben we nog een paar spelletjes president gespeeld en we kropen vroeg in ons bed, dat was wel nodig!

Er blijven nog maar 2 dikke weken over en dan is het al gedaan voor ons. Maar daar denken wij hier nog niet aan. We blijven genieten!