18 april – 21 april
Vandaag gingen we nog eens langs het weesthuis. In de morgen geven we daar altijd bijles. We kwamen daar aan en er waren nog 2 andere vrijwilligers. Aan de hand van hun testresultaten was het de bedoeling dat we in groepjes werden verdeeld. Er waren al groepen gemaakt naar klasgroep toe. Het was erg moeilijk om iets te doen met de kinderen. We hadden een groepje bij ons genomen: KG 1 en 2, kleuters dus. Het was al erg moeilijk om eerst alle kinderen te vinden die in onze groep zaten, want we kennen nog niet al de namen. Eens we ze allemaal gevonden hadden wilden we aan de slag gaan. Maar er waren nog veel andere kinderen die ook iets wilden doen en kinderen van ons groepje die dan weer niets wilden doen… Ze bleven rond ons zitten en vroegen om oefeningen… Het was om gek van te worden. Omdat de kinderen na 1,5 u niet meer wilden werken hebben we hen het spelletje 123 piano aangeleerd. Ze vonden dit geweldig. IN het begin was het wel moeilijk, want stil blijven staan is niet eenvoudig. Daarna speelden ze ook nog een spelletje van hier, maar daar snapten wij niets van! We namen dan het besluit dat het nuttiger was voor ons om de voormiddagen dat we normaal gepland hadden in het weeshuis te helpen zelf nog eens voor school te werken.
In de namiddag was het art. We kozen om armbandjes te maken, eigenlijk koos een van de oudere jongens dit voor ons. Geen probleem voor ons, dit moet nog wel lukken. De kinderen namen hun drinkbeker en vulden die met pareltjes en van ons kregen ze een draadje waaraan ze die konden rijgen. Ze deden dit allemaal heel goed, zelfs de kleintjes. Rond 5u rondden we af en keerden we terug naar huis. ’s Avonds hebben we naar goede gewoonte nog eens een filmpje gezien.
Verdorie toch, nog eens vroeg opstaan. We wilden nog een keertje met Wim mee om zeep te maken. Kudzo wilde met de Corsa rijden, geen probleem, enkel het bord moest wel mee en dat past daar niet echt in… Dan binden we dat maar op het dak en de staander in de koffer; Het was een schoon zicht. We zijn onderweg wel een keer moeten stoppen omdat het los was gekomen. Maarja wat wil je, Kudzo kan zich niet inhouden om snel te rijden en dan met die putten… We moesten eventjes zoeken waar we exact moesten zijn. Eenmaal aangekomen en uitgestapt merkten we dat er olie uit de lekte. Kudzo belde zijn garagist en die kwam met de bus naar daar om alles te maken. Maar zij vonden ook niet goed de weg… Uiteindelijk reden ze met de corsa naar huis en lieten de bus achter voor ons. Ondertussen waren ze al begonnen met het maken van de zeep. De mensen waren zeer aandachtig en het ging goed vooruit. Tijdens het drogen zijn we naar een riviertje geweest achter het dorp. We stonden al met onze voeten in het water toen Kudzo besliste een douche te nemen. Dat wilden wij ook. Omdat er iets te veel mensen waren om in ons ondergoed te gaan zijn we maar met kleren en al in de ‘douche’ geweest. Een zaligheid! We hebben nog een kwartiertje in het water gezeten voor we terug gingen naar het dorp. Er zat natuurlijk niks anders op dan onze kleren gewoon te laten drogen, dus gingen we maar in het zonnetje staan. We kregen ook weer een heerlijke maaltijd voorgeschoteld. Fufu! Dat smaakte toch weer heerlijk! We hebben ons weer overeten natuurlijk. Het mangoseizoen is (eindelijk) begonnen, dus als dessert plukten we een verse mango van de boom. Eigenlijk lieten we dit Kudzo voor ons doen. Wij kunnen zo goed nog niet mikken…
Tegen half 5 waren we thuis en Sanne had toch nog zin in caramelstokken, dus zat er niks anders op dan die te gaan halen. Met nog een tussenstop bij de directeur van haar school liep ze naar het einde van’t straat om ze te gaan halen. Op de terugweg moest ze toch wel eventjes lopen want daar was de volgende regenbui! Lang leve het regenseizoen!
Deze morgen kwamen de Belgische jongens bij ons ontbijten. Zij vergezelden ons vandaag want zij wilden ook graag de hoogste berg van Ghana beklimmen. Het was erg vroeg opstaan (ik denk zelfs het vroegste van heel de reis) want onze wekker ging al om 6u. Toch wel pijnlijk. Na ons ontbijt vertrokken we naar het dorpje. De mensen waren verrassend op tijd dus we konden beginnen om half 9. Het wachten duurde deze keer wel wat lang. De zeep wilde niet dikker worden. Eenmaal dat de zeep in de mal was konden we eindelijk vertrekken naar de berg. De berg was 885m hoog, wat dus eigenlijk al geen berg is. Iedereen vertelt ons dat het echt een zware beklimming was. We dachten allemaal dat we dit wel aankonden. Aangekomen aan de berg begonnen we met volle moed. Brecht en Wim gingen er in speed tempo vandoor. Sanne bleef wat vanachter hangen… Het was zo verschrikkelijk stijl. Het was afzien. Kwam er nog eens bij dat we dit recht op de middag deden dus het nog eens lekker warm was. We hadden ook allemaal al terug wat honger. Maar we zijn uiteindelijk allemaal op de top geraakt (de ene al met wat meer moeite dan de andere). En daar zijn we fier op! Het uitzicht was wel de moeite. We konden zelfs Togo zien. Na even uit te rusten konden we beginnen aan de toch naar beneden… best wel gevaarlijk! We zijn allemaal minsterns 1 keer op ons gat gevallen! Maar toch veilig beneden geraakt. We doen dat op ons gemak en niet zoals de jongens hier al lopend van de berg! Tzijn echt zotten! Eenmaal beneden keken we no meer uit naar de waterval. Al sloeg het tripje daar naartoe toch nog tegen. Het was ongeveer nog een half uurtje wandelen, maar na zo’n beklimming is dat best wel ver! We hadden ook ongelofelijk veel dorst. Maar al ons water was op dus er zat niks anders op dan te drinken uit de beek. Wat waren we blij dat we bij de waterval kwamen! Zalig fris. De tocht naar de waterval was mooier dan naar Wli, maar de waterval was wel kleiner. Na een zalige verfrissing keerden we met enorm veel honger terug naar het dorp. Onderweg zijn we nog gestopt aan een plek waar ze slangen hadden. We hebben allemaal een phyton vastgehad. Het waren geen wilde beesten, maar best wel cool om eens te zien. Kudzo had er geweldig veel schrik van! In het dorpje hebben we dan rond 4u ons middageten gegeten (niet zo veel want de honger was al over) en dan keerden we terug naar huis. Onderweg stopten we nog bij een plek waar ze de palmwijn maakten. We dronken er verse, die zelfs nog wat warm was. HEERLIJK!!!! Sanne en Joyce vielen op de achterbank in slaap want ze bijna een bed vanachter in de bus… Jammer genoeg waren we al snel thuis en werden we door Brecht wakker gemaakt. ’s Avonds waren we allemaal doodmoe! Sommigen kropen nog in de zetel voor een filmpje, anderen gingen nog iets drinken.
Deze ochtend ging niet zoals het moest zijn. We bleven zowiso al thuis van het weeshuis om voor school te werken. Maar Sanne is vandaag niet veel verder geraakt dan haar bed en het toilet. Joyce heeft geweldig veel voor school gedaan, daar kan Sanne nu wel jaloers op zijn.
We belden in de namiddag naar Edem om te zeggen dat we vandaag niet naar het weeshuis kwamen, Joyce zag het niet zitten om alleen te gaan. Wim is vandaag naar de jongens in Kpantech geweest om naar de slachting van een koe te gaan kijken. De rest van de dag werd gevuld door film.
Onze laatste 2 weken zijn ingegaan, dus we gaan er nog dubbel zo hard van genieten!
Nog een weekje reizen, daarna afscheid nemen van Kpando en dan zijn we al terug…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten