En toen waren we nog met 3...

31 maart – 7 april

Toch nog maar eens vroeg opstaan deze morgen. Vandaag moeten Sanne, Joyce en Wim hun paspoort laten verlengen. We betaalden in België wel voor 3 maanden, maar op de luchthaven krijg je maar een stempel voor 2 maanden. Dus er zit niks anders op dan dit te verlengen. We willen hier nu niet echt illegaal in het land zijn… Annelies ging ook mee om nog een laatste keer te kunnen skypen. Sanne en Wim hadden geen pasfoto’s dus moesten we die laten trekken. Snelservice was het niet echt. De foto’s zijn zeer zwetend en echt wel prachtig mooi… Ondertussen was Annelies de Belgische jongens tegengekomen (die moesten ook hun paspoort verlengen en gingen dus met ons mee), die wisten niet dat ze pasfoto’s nodig hadden. Dus de fotograaf had een geweldige dag! 5 klanten in een half uur… Het gevolg was wel dat we nog meer vertraging opliepen. Uiteindelijk zaten we om kwart voor 10 in de trotro die dan rond 10u vertrokken is. Onderweg kwam Wim tot het besef dat hij zijn paspoort in het huis vergeten was. Daar zat hij dan… Stom natuurlijk! Eens aangekomen splitsten we ons in 2 groepen: Annelies en Wim gingen eerst eten en daarna naar het internet. De rest ging eerst naar de immigratiedienst. Uiteindelijk beslisten we om ook maar eerst te eten. Dus zaten we uiteindelijk met 7 (met ook Wim en Annelies) aan tafel. Bij de immigratiedienst moesten we opnieuw een hoop papieren invullen. Allemaal dingen dat ze al weten… Maar we hebben het toch maar braaf ingevuld. Deze keer waren het de Belgische jongens die succes hadden. Normaal zijn het de vrouwen die altijd worden aangesproken. Maarja wat wil je als er 4 vrouwen je staan te helpen. Vooral Ang had veel succes! Eigenlijk best wel grappig. Joyce had nog een klein probleempje met haar foto’s. Die waren al 5 jaar oud en de mensen geloofden niet dat zij dat was. Ze moest haar haar los doen en het hetzelfde leggen als op de foto. Echt heel erg grappig! Uiteindelijk is alles in orde gekomen en mogen we hopelijk binnen 2 weken ons paspoort terug gaan halen met de juiste stempel erop.
Ondertussen waren Brecht en Jasper al richting het hotel vertrokken om nog een plonsje te doen in het zwembad. Sanne, Joyce en Ang gingen naar het internetcafé waar ondertussen ook Wim en Annelies waren. Maar we hadden allemaal pech. Er was geen internet, het netwerk lag plat. Wim en Annelies hebben een half uurtje gehad maar dan was het gedaan. Maar ook jasper en Brecht hadden geen geluk. De ‘badmeester’ van het hotel was niet aanwezig dus mochten ze niet zwemmen. Dan besloten we maar naar huis te gaan. Kan geen kwaad want dan waren we zeker op tijd thuis voor het feestje van Isabelle! Omdat Joyce en Annelies al een de grote bus naar huis hadden gepakt en zij dat erg goed en comfortabel vonden wilden wij dit ook wel eens proberen (Altijd praktisch voor Sanne haar knie) Normaal vertrok de bus om 4u, 20 minuutjes wachten dachten we. Maar natuurlijk niet! Het blijft moeilijk om rekening te houden met Ghana-time! Uiteindelijk zijn we tegen kwart voor 5 dan toch vertrokken. Hoewel het een grote bus was sjeesde ze toch goed door. Ze hield ook niet in voor bulten of putten in de weg… En dat hebben we gevoeld. Onderweg naar huis zagen we een mooie zonsondergang! Omdat de bus zo snel reed waren we ook nog wel snel thuis. Eenmaal thuis ontdekten we dat er geen elektriciteit was… Na het avondeten maakten we ons stillaan klaar voor het afscheidsfeestje van Isabelle. Zij was ondertussen met Kudzo en Rita nog iets gaan drinken. Omdat er geen elektriciteit was was er in het begin ook geen muziek. Maar zoiets is hier snel opgelost. Dan halen we de djembés maar boven! Wat een heerlijkheid! De jongens begonnen te zingen en te dansen (en te drinken). Ze hebben er van geweten! Christian en Barusso gingen er wel voor! De stars en Guinness ging er goed door! Dit gaf natuurlijk ook hilarische taferelen! De jongens dansten alsof hun leven er vanaf hing! We merkten wel dat onze beste trommelaar het huis uit is! Op zo’n momenten missen we Etse toch wel!
Rond 10u sprong de elektriciteit dan toch nog aan! Dus toch nog wat gewone muziek. Er werd nog veel gedanst! Ook nog een Take-out-kenke gaan halen. We kunnen toch wel spreken van een geslaagd feestje voor Isabelle!

1 april: Hohoe-inpakken voor Isabelle- Grote markt met grappige kraampjes (zeep-snoep)-Ijsventer die niet Ghanezen houdt-Drankje in Hohoe in een mini-café-Drankje met ons 3 en de jongens
De laatste van dag Isabelle konden we niet zomaar voorbij laten gaan. We moesten toch nog iets doen. Hohoe hadden we nog niet van dichtbij bekeken. Dus met z’n allen (behalve Sanne, Wim en Annelies) de trotro in. Ze hebben daar een markt bezocht. Volgens Joyce wel de graafste die ze tot hiertoe gezien heeft. Ze bestond zelfs uit afdelingen (food/non-food/kleren,…) De kraampjes zagen er geweldig uit. Stapels koekjes tot aan het dak van de kraampjes. Echt fantastisch. Er was zelfs een ijscoman die zo vriendelijk was om hen de weg naar de markt te wijzen. Echt ne coole kerel! Al was de markt niet zo moeilijk te vinden vanwege zijn afmetingen. Op de markt hebben de meiden ook heerlijke watermeloen gevonden! Zaaalig! Ook hebben ze bij de fruitafdeling kennis gemaakt met een klein slakje! Wat een joekel van een beest. Die zou ik niet graag in men groentetuintje vinden of al de groentjes zijn eraan. :-p
Omdat het vanavond echt wel de laatste avond was van Isabelle konden we dit toch niet zomaar voorbij laten gaan. Uiteindelijk zijn we maar op café gegaan. We zijn vertrokken met z’n 3 (Isabelle, Joyce en Sanne). Maar aan de bank hebben we gewacht op de rest (de jongens). Het was wel even wachten voor ze er waren (Ghana-time). Uiteindelijk trokken we naar een nieuw cafeetje waar we nog niet geweest waren. Het was een gezellige avond! We waren wel in de mood voor een leuk feestje! Er werd veel gedanst. Jammer genoeg moesten we op tijd naar huis. Kudzo kwam ons zeggen dat we om 11u thuis moesten zijn. Jammer want we hadden nog wel even door kunnen gaan! Met spijt in het hart zijn we toen in ons bed gekropen.

Deze morgen hebben we zo lang mogelijk willen uitstellen, maar het is zo ver: de eerste moet vertrekken… Iemand moet de eerste zijn… We dronken allemaal nog een lekkere strawberry als afscheid. Na nog een hele hoop (groeps)foto’s stapte ze in de corsa richting Accra. Na de laatste zwaaitjes keerden we terug naar de stille compound. Het viel direct op dat het ineens wat stiller was. Joyce en Lynn gingen nog naar de markt, want Lynn wilde absoluut nog een kuku hebben (Grote rieten hoed die vrouwen dragen als ze op de markt zitten) ’s avonds hadden we niet veel zin om in het huis te blijven dus trokken we er weer op uit. Deze keer gingen we naar Mary’s garden, het dak van Kpando. Annelies wilde hier toch ook eens geweest zijn. Het was zaterdagavond dus er was best veel volk. Maar echt lang hebben we er niet gezeten. Morgen is er nog een feestje zullen we maar denken, ’t is daarom dat we het niet zo erg vonden. Joyce en Sanne zijn dan maar in bed gekropen met een filmke van Alex Agnew, we hadden iets nodig om te lachen. Maar Joyce viel na een half uurtje al in slaap, dus het werd tijd dat we echt in ons bed kropen. Die Afrikaanse zon mat echt af! (Uitspraakske van Joyce)

De laatste dag van Annelies, Elke en Lynn. Erg veel hebben we niet gedaan, er werd vooral ingepakt… We hebben Alex Agnew verder gekeken, maar Joyce hield het snel voor bekeken want ze was nog steeds doodop. ’s Avonds hebben we een bangelijk afscheidsfeestje gehad. Deze keer was er wel elektriciteit! Jammer genoeg kregen we de box niet buiten voor muziek. Maar dat was snel opgelost! Laptop met boxen gaat ook! Het was wel spijtig dat niemand de liedjes van de jongens op zijn computer had staan. Maar met ‘onze’ muziek waren we ook al wel tevreden! We begonnen de avond met Star en Alvaro en af en toe een danske. Al vrij snel kwamen ook de bussen sangria boven en werd er nog meer gedanst. Het was een geweldige avond (met voor sommigen minder leuke gevolgen). Sanne was de laatste die ging slapen na een fijne babbel met Atiso. Kudzo was blijkbaar wakker gebleven tot we allemaal gingen slapen om alle deuren op slot te doen. Als we dat hadden geweten hadden wel iets vroeger dan 2u in ons bed gelegen. (Helemaal niet, het was te leuk daarvoor!)

Een pijnlijke morgen want Joyce en Sanne moesten wel naar school. Na al die drank van gisteren gaf dat toch wel wat moeilijkheden om uit bed te komen. Maar we moesten wel. De andere meisjes stonden speciaal voor ons mee op om nog dag te zeggen. Zij vertrokken immers om 10u met de trotro richting Accra. Anders zagen we hen niet meer… Na het afscheid vertrokken we naar school. De directeur had dit weekend bezoek gehad van zijn neef. Hij ging ons naar school brengen met zijn auto. Eenmaal op school besefte Joyce dat ze haar gsm kwijt was (oeps…) (voor die ene keer dat ze die dan mee neemt) Hij lag blijkbaar nog in de auto, die ondertussen alweer op weg was richting cape coast.(niet echt bij de deur). Toen Sanne telefoon kreeg van Joyce haar gsm bleek dat de gsm ondertussen in Ho was beland. Ze hebben de telefoon aan een of andere chauffeur die richting Kpando moest meegegeven. In de hoop dat wij hem tegen de avond zouden terug hebben.
Op school hebben we met ballonnen gespeeld, niet altijd even makkelijk. Maar de kinderen vonden het wel geweldig. Taylor heeft met balletjes gespeeld waarmee de kinderen naar elkaar moesten gooien. Goed voor de motoriek van deze kinderen. Joyce introduceerde het figurendominospel (met veel enthousiasme onthaald). Met een beetje hulp lukte het de kinderen wel om aan te leggen; Sanne probeerde samen met Wisdom en Kosi memory te spelen. Maar dit bleek jammer genoeg te moeilijk. De ballonnen waren meer voor hen weggelegd. In de namiddag hebben we een leuke babbel gedaan met Kudzo over het verdere verblijf hier. We zijn ook naar de post geweest om nog een brieven te posten richting het koude Belgenland. Maar op terugweg naar huis (op zoek naar caramelstokken die echt overheerlijk zijn) vielen we te prooi aan de vele mooie stoffen! (weeral) Uiteindelijk zijn we met onze stoffen direct naar de naaister gegaan. Woensdag zijn onze 6 kledingstukken af! We zijn benieuwd! Sanne heeft nog 2 stofjes over waar ze een zak van gaat laten maken want ze waren jammer genoeg te klein voor iets anders… Het was ongelofelijk warm dus zijn we ook nog even iets gaat drinken (to cool down our temperature). Dat was echt wel nodig.
We kropen op tijd ons bedje in want van zo’n hete dag draag je wel de gevolgen!

Vandaag was het examen op school! Je moet je daar niet te veel bij voorstellen. De kinderen (en ook wij) wisten helemaal niks van dit examen af. Erg moeilijk was het ook niet: de enige 2 vragen waren ‘Wat is je naam?’ en ‘Op welke dag ben je geboren?’. Soms werd er een kleine bijvraag gesteld, maar de meeste kinderen waren met glans geslaagd. Na het examen hebben we samen met Stone de kinderen met kleuren laten werken. De benamingen van kleuren. Dit was geweldig om te zien hoe Stone dit aanbracht. We hadden woordkaarten waar de kleur en de naam van de kleur opstond. Maar hij liet de kinderen ook zoeken naar de kleuren in de omgeving. De kinderen hebben echt iets geleerd vandaag!
In de namiddag trokken we nog maar eens Kpando in. We wilden graag eens langs het weeshuis gaan om alles af te spreken. We gaan daar in de paasvakantie een week aan de slag. Maar de verantwoordelijken waren er niet dus keerden we van een kale reis terug naar huis (natuurlijk via de bar want het was weer verschrikkelijk warm). We vroegen Kudzo ook om samen met ons drankjes te gaan halen om morgen uit te delen op school. We reden naar onze drankwinkel maar die was gesloten. Daarna passeerden we alle drankwinkels van Kpando maar nergens waren ze te vinden… Nog eens van een kale reis door Kpando terugkeren. Deze avond stond er eindelijk nog eens banku op het menu! Joepie! Dat was al lang geleden voor Sanne en Joyce (voor Wim iets minder lang ) Omdat het hier ’s avonds zo rustig is (Wim keek samen met Kudzo, Frank en Abu naar de voetbal) kropen we op tijd ons bedje in met een filmpje. Dat is ook wel eens plezant! (Ook al doen we dit nu best veel)


Op school hebben we vandaag alle spelletjes van maandag nog eens herhaald (domino, memory) de kinderen vinden dit echt leuk. De mis op school was ook best interessant. Er werd gepraat over het nut van naar school komen en alles wat je daar leert. De kinderen dansten en zongen ook nog (en Joyce en Sanne deden natuurlijk mee!) We haalden ook onze bladen boven waar ze hun schrijven mee oefenden. We zagen dat dit wel succes had, maar hadden geen tijd meer over. (belofte om dit morgen opnieuw te doen is snel gemaakt) We hadden voor de kinderen immers een drankje en een koekje voorzien bij wijze van afscheid. We vierden ons afscheid al een dagje vroeger dan normaal, maar voor Taylor was het wel haar laatste dag op de school, dus vierden we het samen. De kinderen zongen een mooi liedje om danku te zeggen. Het was danku in verschillende talen: Frans, Engels en zelfs in het Nederlands! Een leuk momentje met alle kinderen een leerkrachten samen! In de namiddag deden we nog eens een poging om Joyce haar handdoeken te wassen. We hadden ze gisteren al in een bak water gezet om te weken (gewoon omdat we toen geen zin meer hadden). Maar we gaven het al snel op en zetten ze nog maar eventjes aan de kant; We doen dat morgen wel, ze zullen anders toch niet droog worden… Vandaag heb ik eindelijk nog eens aan de blog geschreven. Het is toch moeilijk om ons hier nu aan te zetten. (kopieren en aanpassen van Lynn was toch gemakkelijk ;-)) ’s Avonds zijn we in Friendly spot naar de voetbal gaan kijken. Eindelijk was er nog eens match dat de moeite was! Machtester tegen Chelsea! De goeie hebben gewonnen! Dankzij onze aanmoedigingen! OOOSSEEE MAN U!!!! We zagen ook Etse en Atsu nog een keer terug dit was al even geleden. Jammer genoeg waren de andere jongens er niet. Wim had ook geen zin om mee te gaan omdat hij anders toch de goalen niet kon zien (ze springen hier immers al recht wanneer ze over de middellijn zijn) Nu zijn we pas echt blij met het feit dat ze een goal zo dikwijls herhalen (toch een kans om hem te zien) na de match zijn we gewoon terug naar huis, eigenlijk richting ons bed gewandeld…


Vandaag was het onze laatste stagedag! Aangezien de directeur nog in bad zat zijn wij alvast naar school vertrokken, te voet dus! Maar vandaag hadden we geen zin om de gewone weg te volgen. We sloegen een zijweggetje in op zoek naar een leuke alternatieve route naar school. We vonden al snel een goede weg (Sanne had die al eens met de directeur gewandeld) We wandelden wel in mensen hun achtertuin of voortuin (geen verschil te zien) en we ontdekten de geweldige baobab-boom en super grote palmbomen! Wisten jullie dat er een okapipalmboom bestaat! Wij hebben er 1 gevonden! De natuur is hier echt geweldig! Na een moment dat Joyce belachelijk maakte op straat (ze is in een boom gaan hangen voor een foto wat de ghanezen wel hilarisch vonden) besloten we maar via de bushes naar school te wandelen. (Sanne had deze weg ooit al eens gedaan, maar al die bomen en struiken lijken wel erg op elkaar). Het was dus niet zo eenvoudig om hier de weg te vinden. Dan maar op goed geluk! Tot onze grote verbazing zijn (en een half uurtje later dan normaal) zijn we heelhuids aangekomen op school. We verstaan nog altijd niet goed Ewe (op enkele woordjes na) maar we hebben wel verstaan dat de les over Pasen ging. We denken dat ze het paasverhaal verteld hebben. Daarna zijn wij aan de slag gegaan met schrijfpatronen. De kinderen waren heel enthousiast en deden erg goed hun best. Het was niet makkelijk voor sommigen maar ze maakten er het beste van. Ze moesten jammer genoeg stoppen omdat ze van de leerkrachten hun tanden moesten poetsen… We hebben dan maar afgerond, maar toen kwamen ze ons melden dat ze nog voor ons zullen drummen. We kregen ook nog een lekkere lunch en de drum en dans was geweldig. We namen nog een mooie foto met onze favoriete leerkracht (de Stone) en dan zat onze stage er op. We wilden natuurlijk onze avontuurlijke toch van deze ochtend verder zetten en wilden terug naar huis via een andere tocht door de bushes. Aangezien wij de weg niet wisten gingen de leerkrachten met ons mee. Het was een geweldig mooie tocht! We hadden deze weg eerder moeten vinden…

Groetjes vanuit Ghana van de stille en de luide genieter! (maak zelf uit wie wie is… Niet zo moeilijk…)