9 maart – 16 maart
Wat is het toch moeilijk om een blog bij te houden. Elke dag schrijven lukt helemaal niet, zelfs wekelijks is moeilijk… Gelukkig zijn Lynn en Elke er wel goed in en kan Sanne bij hen lezen wat we allemaal hebben beleefd…
Woensdag zijn we hoewel we niet naar school moesten door de staking best vroeg opgestaan. We wilden nog eens naar het internetcafé omdat daar ’s morgens minder volk is. We gingen in 2 shiften. De ene helft (Wim, Joyce en Lynn) ging naar de markt , de anderen (Isabelle, Annelies, Sanne en Elke) startten in het internetcafé. We probeerden eens een ander internetcafé dan anders omdat het volgens de jongens sneller ging. Niet dat het zoveel verschil maakte! Op de markt gingen we nog op zoek naar een aantal stofjes. Elke wilde absoluut nog een stofje vinden! Etse had volgens ons al snel spijt van zijn beslissing met Sanne en Elke mee te gaan. Hoewel we hem gezegd hadden dat hij gerust naar huis mocht gaan hield hij vol. Onderweg naar huis kregen Sanne en Elke nog een mooie ring van hem, Isabelle kreeg een armbandje. Die jongens zijn toch schatjes!
Toen we terug waren, hebben we na het middageten nog voor school gewerkt. We hebben Elke en Lynn geholpen met letters te schilderen op grote papieren voor hun alfabetspel. Annelies schilderde haar prachtige boxen. We vroegen ook aan Kudzo of we de muren in de compound een kleurtje mochten geven, want ze zijn nu zo saai. We willen er een kleurige boel van maken! Nu nog eens tijd vinden om verf te kopen en het schilderwerk te doen. letters op grote papieren geschilderd voor ons alfabetspel en deze te drogen gehangen aan de wasdraad.
’s Avonds kregen we van Rita te horen dat de staking verder bleef duren, dus we moesten de volgende dag niet naar school! (Of we dat zo erg vonden ;-) ) Blijkbaar durven ze hier wel meer staken, het zou zelfs een maand kunnen duren. Laat ons hopen dat dat niet zo is. De regering zal moeten toegeven door de leerkrachten meer te betalen.
Vandaag startte de dag met een echte vakantiesfeer. De eerste keer dat we ons ontbijt buiten opaten. Wat een zaligheid! Iets dat je in België op deze moment nog niet echt kan doen! We genoten er met volle teugen van om in het (best al stevige) ochtendzonnetje ons omelet te eten.
Na het ontbijt hebben we voor school gewerkt. Isabelle werd nog eens een keertje binnen geroepen bij Rita en Kudzo. Sanne, Elke en Lynn waren ondertussen buiten aan het schoolwerken toen ze daar binnen iets zeiden over een ring. Natuurlijk begonnen we direct te gissen waar het daarbinnen over ging. Dankzij Lynn wisten we dat Rita en Kudzo nog niet getrouwd waren, maar al 3 jaar verloofd. Hoog tijd om te trouwens dus! En ja hoor, we hadden het goed geraden. Wanneer Isabelle buitenkwam vertelde ze ons dat het dan toch zover was. Kudzo had Rita ten huwelijk gevraagd in het bijzijn van Isabelle! Wat een eer! We waren allemaal zo blij! Dat we dat nog mochten meemaken, een trouwfeest in Ghana! Ze willen het nog organiseren dat iedereen er nog kan bijzijn! Ze zullenzich wel moeten haasten want de helft is binnen 3 weken al weg. Na het middageten zijn we met z’n allen naar de weverij geweest. Onderweg passeerden we een kraampje waar Joyce en Lynn een paar dagen geleden leuke armbanden hadden gekocht. Ze hadden het idee om er voor iedereen een te kopen als verrassing. Dat is toch zottenwerk, zo’n weverij. Joyce, Lynn en Annelies gaven hun bestelling door! Het is echt sjiek om te zien hoe ze het maken, meterslange dragen worden door een hut gespannen en met heel wat hand- en voetwerk maken ze de stofjes (linten).
Op de terugweg zijn we nog flessen aardbeienlikeur gaan kopen, die kunnen we wel gebruiken om het goede nieuws (de trouw) te vieren! De jongens in huis wisten nog van niks, dus Isabelle mocht het announcement doen naar de jongens. Ideaal om te tshingen met een glaasje aardbeienlikeur.
’s Avonds zaten we dus met z’n allen buiten en bij een bekertje strawberry-drink vertelde Isabelle iedereen het grote nieuws! De jongens waren misschien net iets minder enthousiast dan we gedacht hadden maar de eerste fles was al snel leeg (gelukkig hadden we er 2). Het ging echt gemakkelijk binnen en we kwamen goed in de sfeer. De gesprekken en foto’s werden er alleen maar beter op! Er werd serieus wat verzet! Rita en Isabelle konden er wat van! Maar de rest moest niet echt onderdoen. Ook de fles rum van wim ging er nog door met wat cola! Wat een avond! Wim heeft nog een belofte gemaakt waar hij later misschien toch wel een beetje spijt van zou hebben… (waarover later meer). Het was een hevige avond! Rond half 2 rondden we af en gingen we slapen. Maar Sanne en Lynn bleven nog tetteren tot half 4. (Het was nodig, maar het gaat echt wel pijn doen morgenvroeg)
We mochten eigenlijk tot 10 uur blijven liggen (sommigen konden dit echt wel goed gebruiken), maar de meesten waren al veel vroeger wakker. De warmte maakt ons altijd zo vroeg wakker, want we zijn altijd zo moe. Joyce en Lynn legden hun ambandjes dat ze gekocht hadden als verrassing op de rest hun bord. Wat een leuk en mooi cadeau! We love you Joyce en Lynn! (en de rest ook zenne) Toen verscheen Wim zijn ontbijt: een bord banku! Dit had hij de avond ervoor afgesproken met Rita. Natuurlijk nu al met een beetje spijt in het hart, maar toch at hij zijn hele bord leeg (met behulp van de jongens) we snappen niet dat hij zoiets zo vroeg op de morgen kan eten. We vonden ook allemaal dat dit toch een een VIP-behandeling was. Niet eerlijk ten opzichte van de meisjes. Snel werd er een overeenkomst gemaakt. Wim zijn VIP-behandeling als hij al de meisjes een massage geeft en hun kamers schoonmaakt. We stelden een contract op en hij tekende het, dus hij kon niet meer terug. Na het ontbijt werkten we voor school, Sanne kroop terug in bed (ze kon het nog niet aan na de zware avond van gisteren) en Wim begon aan zijn tegenprestatie.
Met wat tips van Frank ging hij met de veger en zwipper aan de slag. Proper dat ze waren! Rita bracht een matras naar buiten voor deel 2 van de straf. Isabelle gooide zich neer op de matras om als eerste een massage te krijgen. Iedereen kreeg waar ze recht op hadden! Dankuwel Wim! Je mag nog meer banku eten als ontbijt! ;-)
Voor de rest werkten we nog voor school en na de middag vertrokken we met het busje naar het Monkey Sanctuary. Na een hobbelige rit langs echt kleine geweldig leuke weggetjes kwamen we aan. Sanne ging ondanks ze nog niet 100 % was toch mee. We moesten niet ver gaan om de aapjes te zien want ze zaten vlak naast de weg op ons te wachten. Het was zo leuk om ze te zien. We kregen allemaal een banaan in onze hand om ze te voederen… Ze hadden niet zoveel honger want het duurde een hele tijd voor ze de bananen op aten. Isabelle, Wim, Elke en Joyce hebben nog een tochtje door het bos gedaan, terwijl de rest onder de bomen bleef wachten. We werden zelfs nog bekogeld met mango’s door de apen. De anderen kwamen terug met leuke foto’s! Onderweg naar huis werden ook weer een heleboel foto’s getrokken, van de zonsondergang, gekkebekken,…
Iedereen was erg moe en viel in slaap op de matras die onder de hut lag. Echt een schoon zicht! Na het eten werd er een welverdiend douche, een spelletje kaarten, bloggen (Lynn dan toch). Niet snel daarna verdween iedereen naar de kamer om te slapen.
We vertrokken vandaag vroeg naar de watervallen. Goed idee want dan is het daar zo druk nog niet! Dus rond 8 uur stonden we paraat om te vertrekken. Met allemaal in de bus (behalve Etse want die was in Torkor). We reden langs leuke weggetjes (een binnenweg volgens Kudzo die volgens mij toch niet echt een binnenweg was.) Het viel ons al snel op dat er meer volk was de vorige keer (vooral blanken dan). Weer moesten weer de leuke winkeltjes passeren, deze keer houden we ons niet in om iets te kopen hoor! Weer een leuke wandeling om tot te watervallen te geraken. Sanne en Elke dragen het middagmaal in een wasmand. We probeerden de jongens te volgen maar ze vonden het zo leuk om ons elke keer in te halen en sneller te gaan. Ze waren na een tijdje zelfs even aan het lopen, toen konden we toch niet meer volgen. Isabelle kon al goed wandelen met haar knie, maar het ging nog niet zo snel; Sanne en Elke zaten al in het water toen ze aankwam. Zo’n frisse duik doet toch goed hoor! Nog een keertje onder de waterval staan! Deze keer ging het water precies harder dan vorige keer. Gelukkig vielen er geen krokodillen uit de lucht ;-) weer een heerlijke spaghetti als middagmaal. Je had de andere mensen moeten zien kijken als mama Rita haar spaghetti bovenhaalde. Heerlijk! En dan nog een heerlijk strawberrieke erbij! Wat moet het nog meer zijn!
De terugweg gaat altijd sneller dan de heentocht, goed want dan waren we snel bij de winkeltjes. We hebben toch al veel gekocht. Zo’n mooie oorbellen en armbandjes voor zo weinig geld… Moeilijk om te laten liggen. In het busje kregen we een heerlijk aardbeiendrankje van Elena (deze keer zonder alcohol). We waren klaar voor de terugrit. Yvonne lag heerlijk te slapen op de schoot van Joyce en Sanne. Zelfs Joyce had het moeilijk om zich wakker te houden. Weer was iedereen snel aan z’n bed gekluisterd… Maar Sanne en Isabelle hadden nog geen zin om te gaan slapen. Ze zijn dan nog maar met de jongens op café geweest. We zaten letterlijk op straat. We hadden een goeie babbel met de jongens. We kwamen weer heel wat te weten! Wat houden we toch van de jongens! Bij aankomst hadden we nog geen zin om te slapen. We hebben nog wat Frans met de jongens gepraat, wat echt hilarisch is. Ook het woord voor smakelijk eten in het Ewe hebben we geleerd (maar ik kan het mij al niet meer herinneren.) Ik kan me enkel nog herinneren dat je stem op het einde van het woord naar beneden gaat. So go down! Sanne is nog tot 2u bij Isabelle op de kamer blijven zitten. Tetteren, tetteren, tetteren, wat zijn we daar toch goed in seg!
Zondag was letterlijk rustdag! ’s Morgens zijn we nog even naar de markt geweest voor nog wat stofkes, Lynn vond ook een mooie sjakos,… Geld afhalen ging niet vandaag, de bank is al een paar dagen stuk… In de namiddag zijn we naar het stadion geweest. De Lions (de plaatselijke ploeg hier) moest er spelen. Het was verschrikkelijk warm. Gelukkig konden we onder een tentje zitten. Het was wel vreemd om te zien. Ze voetballen in een soort kooi, want er staan hekken rond het veld. Echt een goed zicht hadden we niet. De Lions wonnen met 2-0! HOERA!! We stemden nog maar eens voor de juiste ploeg! Er liepen daar toch wel een paar vreemde mensen rond. Ook de vuvuzela is hier bekend. Morgen moeten we terug naar school, het zal pijnlijk zijn na een week (ongewilde, maar toch zeer welgekomen) vakantie. Sanne kwam ineens tot het besef dat ze nog wel wat werk had. Uitstellen is in Afrika nog gemakkelijker… Dus ging ze aan de slag met het lamineerapparaat. Gelukkig kwamen de jongens snel helpen. Atisu bracht ook nog enkele foto’s om te lamineren. Het was een gezellige avond!
Gedaan met de staking! Weer pijnlijk vroeg deze morgen! Klaar om er in te vliegen. Elke, Lynn en Annelies vertrekken altijd heel vroeg naar school. Ook Isabelle en Joyce waren vrij snel weg. Sanne wacht dan maar tot het tijd is om naar de directeur van haar school te vertrekken. Ondertussen kwam Etse ook terug thuis van het weekendje in Torkor. Wat een blij weerzien ;-)
Dit was een blij weerzien, maar ondertussen was Frank vertrokken uit het huis. Zonder veel te vertellen is hij vertrokken naar Accra. De kans dat hij nog terugkomt is heel erg klein. We gaan hem zo missen. Hij was altijd het zonnetje in huis, altijd even vrolijk (buiten de laatste dagen)
De bus van de school gaat toch op elk moment uit elkaar vallen hoor, echt verschrikkelijk. 4 jongens uit de buurt moesten ze in gang duwen. Eens vertrokken zijn we zonder kinderen op te pikken naar school gereden. De kinderen op school oefenden nog eens voor de wedstrijd van muziek binnen 2 weken. Het was geweldig om te zien. Ze zingen liederen en een voor een komen ze naar voor om te dansen. Daarna leerden we ze 2 spelletjes: tikkertje onder de benen en 1-2-3 piano. Niet makkelijk! Het was wel geweldig leuk! De jongens snapten de spelletjes niet erg goed (ook niet na een vertaling in het Ewe) maar ze amuseerden zich zichtbaar. Stilstaan met 1-2-3 piano is echt een ramp! Hilarisch! Ik vond het echt een leuke dag op school want we deden eindelijk eens iets! Hoera! Bij thuiskomst waren Isabelle en Joyce al thuis. Blijkbaar was de staking op hun school nog niet gedaan. Ze hadden waarschijnlijk nog geen zin om les te geven. De directeur verwachtte wel van hen dat zij al de 12 klassen opvangen. Wat echt niet haalbaar was! Dus ze kwamen maar terug naar huis! (de gelukzakken). Op de school zeiden ze ook dat ze de rest van de week nog gingen verder staken, (hoewel de directeur vrijdag bij ons was geweest om te zeggen dat de staking gedaan was.)
In de namiddag deden we een poging om voor school te werken. Maar wanneer Sanne eens ging kijken welke films er op haar harde schijf stonden waren we snel verkocht om een film te zien. We kozen er wel de marginaalste uit! Maar we hebben goed gelachen! Terwijl dat de rest al weer op bezoek was in dromenland hadden Isabelle en Sanne nog eens een gesprek met de jongens. Deze keer zijn we niet op café geweest maar zaten we gewoon binnen. Weer gezellig!
Joyce en Isabelle zijn gelukzakken! Die moeten vandaag weer niet naar school! Sanne wel natuurlijk! Vol goede moed (na een goede dag gisteren) ging ze naar de school. De chauffeur van de bus was er niet dus moest ze te voet naar school. Ik kan zeggen dat het zeer warm was zo vroeg in de morgen. Helemaal bezweet kwam ze aan op school! Laura kwam vandaag blijkbaar niet, ze ging op bezoek bij de andere school (waar het dus staking was). De dag startte met een les LO. Aan de slag met springtouwen. Ze deden dit verrassend goed. De grote jongens met veel te kleine springtouwen, grappig om te zien. We deden competitie wie het meeste kon springen. Joseph was de winnaar van het spelletje. Na wat beweging gingen we naar de klas. Daar heb ik memory gespeeld met de kinderen. Zo leerden ze ook nog eens de getallen. Het was moeilijk in de kleinste klas om te tellen, maar bij de ouderen lukte dit vrij goed. Daarna gingen de kinderen nog schrijven! Wat een productieve dag! Zo leuk om te zien. Daarna kreeg ik bezoek van eens van de jongens van het huis. Hij kwam me halen van school. Handig want anders moest ik alleen gaan, want Taylor ging met de taxi. Bij aankomst bleek dat de elektriciteit uit was. Dit heeft een hele dag geduurd. Daar ging al het schoolwerk! Ook ’s avonds was er nog steeds geen elektriciteit. Gelukkig kregen we wat licht van het onweer. Zoveel flitsen. Echt geweldig! Zo hard waaien. (Blijkbaar een serieuze storm voor hier, want al die golfplaten als dak hier kunnen snel wegvliegen. Rond half 10 sprong eindelijk het licht terug aan! Pijnlijk als dat een grote spot is. Maar veel hebben we niet meer gedaan dus kropen we snel in bed.
Weer naar school! Hopelijk een even productieve dag als gisteren. Zowel voor Joyce en Isabelle, voor het Belgische schoolwerk en Sanne in de school. Weer te voet naar school (gelukkig nemen we elke dag een andere weg). De les startte met godsdienst zoals elke woensdag. Dan houden ze een soort van mis. Weinig te doen voor ons. Sanne is dan samen met Laura en Taylor daarna aan de slag gegaan in de klas. Ieder begeleidde apart een kindje bij het begrijpen en schrijven van de letters. Dit ging eigenlijk best wel goed. Toch een beetje nuttig werk geleverd, als wij er niet zouden zijn, zitten de kinderen daar een hele dag niks te doen.
De namiddag werd gevuld met schoolwerk, slapen en muziek. Het avondmaal wordt vandaag niet gemaakt door Rita want Isabelle wilde eens iets maken. Lasagna! We hebben er allemaal heel veel zin in! Hopelijk smaakt het! Wim heeft de tafel geweldig mooi versierd! Het beloofd een gezellige avond te worden!
donderdag 17 maart 2011
woensdag 9 maart 2011
Ellis' Birthday! Wat een feest!
1 maart – 7 maart
Na een lekker ontbijtje klaar voor de 2de dag van de week. Een beetje moe van het feestje van gisteren vertrokken we naar school.
Joepie! Pizza! Dat smaakt als je reuzehonger hebt. Wanneer Rita met de tweede lading pizza kwam, moest ze zich excuseren omdat deze veel te pikant waren. Ze had namelijk onze tweede pizza te lang in de oven laten staan en omdat ze ons geen aangebrande wilde geven, heeft ze ons de pizza gegeven die ze voor hen zelf hadden gemaakt, die een pak pikanter was als de onze. Onze monden stonden direct in de fik, maar gelukkig kwam Rita met ananas om onze monden te blussen.
Na het middagmaal werkten we nog verder aan de reflectie, voor de blog, voor de stage,… Isabelle ging na een middagdutje even een wandelingetje maken in het dorp. Onderweg kwam ze Rita en Helen tegen. Na een uurtje kwamen ze met lekkere nootjes en bananen terug thuis.
Na het avondeten zijn Elke, Sanne, Lynn en Wim samen met Frank, Etse, Atisu, Baruso, Christian naar de voetbal op groot scherm gaan kijken. Het was allemaal te doen buiten naast het café waar we vorige week iets waren gaan drinken. Het hele veldje stond vol plastieken stoelen en er was zeker 150 man! Je moest 1 cedi betalen om te gaan zitten. Alle supporters zaten door elkaar. Ook bij onze jongens waren er supporters van de beide ploegen. Elke en Sanne volgden Etse en Baruso door te supporteren voor Manchester! Lynn volgde Atisu en stemde voor Chelsea (Awoe chelsea!!!) Wanneer de bal over de middenlijn ging sprongen de supporters al recht omdat ze dachten dat er een goal ging komen. Het is ons nooit gelukt ‘live’ de goal te zien. We moesten steeds wachten tot de 3de herhaling. Ze vinden het geweldig om elkaar te pesten als de andere ploeg een foutje maakt. Uiteindelijk werd het 2-1 (Elke en Sanne supporterden de laatste minuten nog erg hard maar zonder effect) Op terugweg was het tegen elkaar op. De winnaars tegen de verliezers! Echt eens fijn om op deze manier voetbal te zien.
Vandaag weer op tijd uit ons bed want we moesten naar school. Vandaag was het een oefendag voor Sanne. De special school moest mee gaan oefenen voor de mars op zondag. We vertrokken rond 9u op school (hoewel we er eigenlijk om 7u al moesten zijn…) en hebben daar nog zeker 1,5 u moeten wachten. Pure tijdverspilling!
’s Middags werkten we voor school en zagen we hoe ons nieuw huisdier aankwam. Er kwam een klein zwart geitje uit de koffer van de corsa gekropen. Terwijl de rest verder werkte voor school en Joyce en Sanne zich even hadden neergelegd hoorden we Lynn gillen dat ze het geitje gingen killen. Zonder te verwittigen kwamen ze aandraven met een mes. Ze riep versterking van Joyce want ze wilden niet dat het geitje iets zou overkomen. Ze had het geitje nog een beetje drinken gegeven omdat ze vond dat het zo zielig was. Binnen stonden we allemaal met onze vingers in onze oren om de laatste doodskreten van het geitje niet te horen. Isabelle en Wim stonden buiten met hun fototoestel als echte ramptoeristen. Joyce en Elke waren er echt van aangedaan (er vloeiden zelfs traantjes). Heel de middag zijn Elke, Lynn en Joyce niet meer buiten geweest. Sanne en Annelies waren toch nieuwsgierig en gingen toch kijken. Het geitje werd in het vuur gegooid zodat al het haar eraf brandde. Dan werd het dier helemaal opengesneden zodat alle ingewanden eruit konden. Het bloed werd samen met de lever en het beste stuk vlees direct in een potje, waar dit samen met ajuin, groene peper en pilipili tot een lekker stoofpotje werd gekookt. Sanne, Isabelle en Wim waagden zich eraan om te proeven en eigenlijk smaakte het best. We kregen vooraf een glaasje gin om onze mond te ‘ontsmetten’ De rest van de geit werd in stukken gesneden en verpakt voor het feest op zaterdag. De geit was eigenlijk een cadeau van de grootvader van Ellis voor haar eerste verjaardag. We zouden het minder erg vinden moesten ze ons eerst gewaarschuwd hebben. Maar dat is te laat nu.
In de namiddag hebben we ook een bespreking gehad met Kudzo. Hij kwam ons vragen of we wilden sponsoren voor een pingpongtafel. We wilden dit wel doen maar enkel als Kudzo zel ook een bijdrage leverden. Isabelle, Wim en Kudzo sprongen in de bus om naar de houthandel te gaan en alles te gaan bestellen. Het zou morgen al klaar zijn!
’s Avonds hebben enkelen nog naar Beauty and the Beast gekeken en zaten de anderen onder de hut te armworstelen, te marcheren, te turnen en belachelijk te doen. Een stevig dagje!
Laatste stagedag van de week. Met volle moed vertrokken we naar school. Bij onze thuiskomst vernamen we dat Isabelle en Joyce naar het ziekenhuis waren. Isabelle was tijdens het spelen van Schipper mag ik overvaren uitgeschoven en erg hard neergekomen op haar knie. In het ziekenhuis kreeg ze overal voorrang. Ze zijn er met 5 man rond komen staan en zwaar discussiëren wat ze aan de wonde gingen doen. Uiteindelijk hebben ze het enkel ontsmet en antibiotica voorgeschreven. Eenmaal thuis hebben we de wonde nog eens een keertje verzorgd want ze was nog niet proper. Ze heeft toch wel even afgezien. Gelukkig dat er 5 bezorgde meiden waren. Eigenlijk was iedereen wel bezorgd. Normaal gingen we die namiddag naar de monkey’s, maar omdat Isabelle niet meekon hebben we dit uitgesteld. Want onze granny (Isabelle dus) moest genoeg rusten. Ze had het wel nodig om even te bekomen. Ondertussen gingen Kudzo en enkele jongens weg met de camionette en kwamen terug met de pingpongtafel! De jongens namen de verf en begonnen de tafel meteen te schilderen, ze hebben blijkbaar veel goesting om te pingpongen, want het kon niet rap genoeg klaar zijn. In den namiddag is het beginnen regenen, dit heeft verder geduurd tot ’s avonds. We hebben de hele avond gepingpongd, ook al was de pingpongtafel nog niet droog. We lieten de racketjes nog in het plastiekje zodat het niet vuil werd. Het balletje ziet er nog altijd groen van.
Normaal is vrijdag uitslaapdag! Maar vandaag was het anders. Een drukke agenda vandaag! We zijn om 8u ’s morgens naar de pottebakkerij vertrokken. Daar moesten we onze postjes terug glad maken met een steen en een doekje. Maandag moeten we terugkomen voor de allerlaatste afwerking (in het vuur gooien). Na de pottenbakkerij zijn we Isabelle terug thuis gaan afzetten, omdat ze te veel pijn had aan haar knie. Daarna zijn we doorgereden naar Ho om voor Lynn, Annelies en Elke een nieuwe stempel te gaan halen om niet illegaal in het land te zijn. We wilden ook nog naar het internet om nog eens contact met de familie te hebben. Maar na een uurtje rijden konden we niet meer verder. De versnellingen waren kapot. Daar stonden we dan… Natuurlijk was het knal op de middag en loeiheet! Eerst probeerden Kudzo en Frank het zelf te maken maar het lukte hen niet. Ze belden Bernard om ons uit de nood te helpen. Dit wilde wel zeggen dat we nog een uur moesten wachten. Gelukkig stonden we wel midden in een dorpje dus konden we nog even naar de winkeltjes gaan. We kochten ook bakbananen en wat koekjes want ondertussen hadden we ook grote honger. Eigenlijk was het nog wel leuk in panne te staan. Toch waren we blij dat na anderhalf uur de blauwe corsa met rode spiegels zagen. Bernard had ineens 2 man bezig die de auto zouden moeten kunnen maken. Ondertussen vertrok Kudzo met de rest naar Ho zodat ze toch nog op tijd bij de immigratiedienst waren. Sanne en Joyce bleven helemaal alleen achter. De bus werd niet gemaakt maar toch was ze in staat om terug naar Kpando te rijden. Hoe ze dat gedaan hebben… Ze wilden ons nog bijna alleen achter laten, maar Kudzo was onderweg. Kudzo bracht Sanne en Joyce naar een ander hotel dan anders. Jammer genoeg was er geen zwembad. We kozen al een drankje en wachtten op de rest. Kudzo vertrok om ze te gaan halen op de immigratiedienst. 2 minuten laten stond hij er al terug. Slecht nieuws… De corsa was ook kapot. Sanne en joyce belden Annelies dat ze nog even moesten wachten. Ze konden het haast niet geloven. Uiteindelijk zijn ze dan met de taxi naar het hotel gebracht. Het was geweldig lekker eten. Frietjes met een hamburger, het kan toch smaken hoor. Ondertussen had Kudzo de Corsa gemaakt.
Daar hebben we dan 2 uur op het internet gezeten, mails gestuurd, geskyped,… rond 7 uur zaten onze bezigheden voor de dag erop en konden we terug naar Kpando gaan. Maar om 1,5 uur met z’n allen opgepropt in de Corsa te zitten, dat zagen we nu toch niet zitten, dus hebben we afgesproken dat er enkelen van ons met de trotro terug zouden gaan, dan hebben we dat ook ineens eens meegemaakt. Annelies, Elke, Sanne en Kudzo gingen terug met de Corsa (het racemachien) Toch echt wel gevaarlijk in de pikkedonker te rijden. De lichten van de auto schenen meer in de lucht dan op de weg. En de voetgangers zie je hier maar amper lopen in het donker. Uiteindelijk zijn we toch veilig aangeraakt. Joyce, Wim, Lynn en Frank namen ze trotro. Ze hadden geluk want eerst was er geen trotro meer richting Kpando. Wanneer er toch nog eentje was hebben ze moeten duwen en trekken om er op te geraken. We waren toch blij dat we thuis waren hoor! Wat een avontuur! (We vrezen dat de autopech nog wel eens zal voorvallen, want met die gammele bus…)
Vandaag mochten we uitslapen, dus hebben we tot 9u geslapen en kregen we om half 10 ons ontbijt. Na het ontbijt zijn Elke, Sanne, Joyce en Lynn naar de markt gegaan om nog wat stoffen te gaan kopen. Zo moeilijk om te kiezen hé! Sanne zou hier alle winkels leegkopen. De halve markt hebben we leeggekocht, maar waren heel blij met onze aankopen.! We kochten ook nog kleine plastieken balletjes voor de verjaardag van Ellis. We passeerden nog eens lang de bank en uitgedroogd gingen we naar huis.
Na het lekkere middageten zijn sommigen gaan slapen en hebben de anderen voor school gewerkt. Daarna hebben we een douchke gepakt en hebben we ons in de dresscode voor het verjaardagsfeest vanavond gekleed: roze en wit Helemaal iets voor Joyce, helemaal niks voor Sanne… Rita en Hellen hebben een hele dag in de keuken gestaan om eten te voorzien voor een heel leger. Mensen worden hier niet echt uitgenodigd voor een feestje, iedereen is welkom. De poort stond open. Er was zelfs flessen champagne. Het feestje kon beginnen! Ellis werd een mooie nijntjeskroon opgezet. Er begon een heuse ceremonie , waar de nonkel van Ellis en de bisschop het woord. Het was niet echt stil tussen de speeches door. De mannen waren er al goed ingevlogen! Kleine zakjes gin, dat kan hard aankomen! De mannen hier zijn altijd wel geïnteresseerd in de blanke vrouwen. De vraag wie er allemaal al getrouwd was laat nooit lang op zich wachten. Aangezien Sanne de enige is zonder vriendje wist ze wat er haar te wachten stond! Het was leuk dat ook de Belgische jongens er waren.
Eigenlijk werd er veel over ons (de yevo’s) gesproken. Ze zijn hier zo blij dat we er zijn! Ze vonden dat we hen een Nederlandstalig liedje leerden. We wilden het niet te moeilijk maken en kozen voor de zon zien zakken in de zee. Een echte tophit! Het is hilarisch om hen de klanken te horen nazeggen. Het is niet eenvoudig voor hen. De ene is er al beter in dan de andere. 3 man mochten de flessen champagne opendoen. Dit bleek echter niet zo gemakkelijk. Uiteindelijk kregen ze hem er toch af en vloog de champagne in het rond.
Daarna mochten we aanschuiven aan het buffet en laden we ons bord boemvol! Er was zelfs een professionele fotograaf aanwezig op het feest. Het was een analoog toestel… Hij was nogal zat waardoor hij vrij vervelend en opdringerig was. Uiteindelijk hebben we hem weggejaagd! Ellis was erg blij met haar cadeautjes! Een balletje van de yevo’s en een echte yevo-pop. Hoewel Yvonne ook wel direct weg was van de pop. We kunnen weer van een fantastisch feestje spreken! Het was ook leuk omdat het eindigde met onze muziek. Grappig om te zien want de jongens weten niet goed hoe ze dan moeten dansen… Na ongeveer 4 keer de vogeltjesdans (het favoriete nummer van Frank) kropen we om 1u dan toch maar in ons bed. Wetende dat we er vroeg uit moesten deed ons snel in slaap vallen. Sanne was helemaal losgedanst om te marcheren morgen.
Dit is pijnlijk! Op een zondagmorgen om 6u opstaan na een feestje. Dit wil je liever niet! Sanne was wel blij dat de anderen solidair waren met haar en dus niet alleen moest opstaan. Om 7u stond ze bij de directeur om te vertrekken. Natuurlijk veel te vroeg want de kindern waren nog lang niet klaar! Ze had uiteindelijk nog minstens een uur kunnen slapen… Om 7u vertrokken ook de andere vrouwen naar Kpantech (Wim ging blijven liggen), ze hebben zelfs de taxi genomen omdat ze dachten te laat te komen. Stom natuurlijk, ze dachten even niet Afrikaans. Ze zijn dan maar even langs gegaan bij de Belgische jongens. Daar wachten ze samen op madame Isabelle die met de auto gebracht wordt. We waren wel gelukkig dat we onder de tentjes op de stoelen mochten gaan zitten. Dit waren de plaatsten voor de ‘belangrijke mensen’. Natuurlijk waren alle belangrijke mensen te laat dus bleven we maar wachten. Sanne stond ondertussen met de 2 andere yevo’s van haar school te wachten in de brandende zon. We waren mooi uitgedost met een T-shirt van Kpando (Ze is er erg trots op)
Rond half 10 begon eindelijk de parade. Best wel indrukwekkend om iedereen op het veld te zien marcheren. Zo synchroon allemaal, echt zot! De luchtmacht, marine en het leger waren allemaal aanwezig. Hoe dat zij dat volhouden met zo’n uniform in de brandende zon. Maar blijkbaar hebben ze het er toch ook moeilijk mee want er is er eentje flauwgevallen.
Ondertussen werd ook Isabelle wat onwel, ze viel bijna flauw van de pijn, waarop Kudzo haar naar huis heeft gebracht. Ook dit zal wel komen door de combinatie van de hitte, de pijn en het weinige slapen door de pijn.
Ondertussen was het echt lang wachten tot de scholen begonnen, maar uiteindelijk kwam school per school in formatie het veld op gemarcheerd, elk met de vlag van hun school op kop. Het leger was al knap om te zien, maar hoe deze jonge kinderen in perfect uniform zo goed konden marcheren. Dit is natuurlijk ook wel hard geoefend. Uiteindelijk verscheen ook Sanne met nog 2 andere blanke medestudenten en hun stageschool op het veld. Zij geven les in de Special Needs School, ideaal om tussen die kinderen te marcheren. Het viel niet erg op dat de yevo’s dat marcheren niet zo goed konden. Iedereen aan de kant van het veld begon te lachen. Ook bij het passeren van de tribune hoorde Sanne een heleboel geroezemoes en gelach. Ze hadden het nog nooit gezien dat 3 blanken mee marcheerden op hun nationale feestdag.
Na het middageten hebben we van onze zondag een echte zondag gemaakt: Lekker niks doen, een beetje in de zon liggen,… De jongens kwamen nog op bezoek voor de foto’s en filmpjes van het feestje en de voormiddag uit te wisselen. Omdat we ’s avonds een filmpje wilden zien gingen Lynn en Joyce op zoek naar chips. Ze kwamen terug met chips en popcorn!
Uiteindelijk hebben we na het eten geen filmpje meer gezien, omdat Isabelle erg veel pijn had en we voor haar hebben gezorgd en daarna zijn we in ons bedje gekropen.
Vandaag mochten we van Rita tot 10 uur uitslapen. Na een stevig weekend en de enorme hitte was dit echt wel nodig! Na een beetje werken voor school of juist niks doen zijn we in de namiddag naar de pottenbakkerij geweest. Onze potjes stonden in de zon te wachten op ons. Ze werden in het vuur gestoken. We hebben een kleine schorpioen ontdekt maar die was heet niet lang meer geleefd. Na een kwartier waren onze potjes klaar. Om ze zwart te maken moeten we ze onder de grond steken. Ondertussen zijn Joyce, Lynn en Elke het winkeltje gaan leegkopen. Nu alles veilig thuis krijgen. Kudzo beloofde om voorzichtig te rijden. We zijn allemaal heel trots op wat we gemaakt hebben! Daarna vertrokken we voor een bezoek aan de kleermaker. Alles werd opgepikt wat vorige keer besteld werd en de nieuwe stoffen werden afgegeven. De kleren waren prachtig! Tot dat we ze thuis probeerden te passen… Het ene kleedje was massa’s te groot, het andere shortje was weer veel te klein! Dus ze moesten terug om alles juist te krijgen. Na ongeveer 3uur kwamen ze terug met al de kleren die dan uiteindelijk toch goed pasten. En schoon dat ze zijn!
Na wat pingpongen en nog wat bloggen zijn we allemaal in ons bed gekropen!
Op tijd uit de veren want het is weer school! Het deed toch weer even pijn om zo vroeg op te staan. Na een heerlijk ontbijtje vertrokken we naar school. Al snel bleek het voor niks te zijn. Joyce stond na een half uurtje al terug thuis. Het was staking dus het had geen zin om op school te blijven. Bij Sanne waren wel alle leerkrachten aanwezig maar ze weigerden om les te geven (niet dat dit dan zo verschillend is dan anders…) Natuurlijk vertelden ze dit pas toen we naar huis wilden vertrekken. De leerkrachten staken omdat ze het niet eens zijn met het loon dat ze krijgen...
Joyce en Isabelle zijn terug naar de naaister geweest om nog wat kleren van Joyce terug in orde te maken! Eindelijk! De namiddag vulden we door voor school te werken. savonds werd de groep in 2 gedaan. De helft keek voetbal (Sanne, Elke en Wim). Eindelijk stemden we op de juiste ploeg! Barcelona versloeg Arsenal! JOEPIE! Het was weer enorm grappig om te kijken. De anderen keken nog rustig een filmpje...
We zijn ondertussen al een maand in Ghana! Wat gaat het vooruit! We blijven genieten!!! Groetjes van madame Isabelle, Sanne en Joyce
Na een lekker ontbijtje klaar voor de 2de dag van de week. Een beetje moe van het feestje van gisteren vertrokken we naar school.
Joepie! Pizza! Dat smaakt als je reuzehonger hebt. Wanneer Rita met de tweede lading pizza kwam, moest ze zich excuseren omdat deze veel te pikant waren. Ze had namelijk onze tweede pizza te lang in de oven laten staan en omdat ze ons geen aangebrande wilde geven, heeft ze ons de pizza gegeven die ze voor hen zelf hadden gemaakt, die een pak pikanter was als de onze. Onze monden stonden direct in de fik, maar gelukkig kwam Rita met ananas om onze monden te blussen.
Na het middagmaal werkten we nog verder aan de reflectie, voor de blog, voor de stage,… Isabelle ging na een middagdutje even een wandelingetje maken in het dorp. Onderweg kwam ze Rita en Helen tegen. Na een uurtje kwamen ze met lekkere nootjes en bananen terug thuis.
Na het avondeten zijn Elke, Sanne, Lynn en Wim samen met Frank, Etse, Atisu, Baruso, Christian naar de voetbal op groot scherm gaan kijken. Het was allemaal te doen buiten naast het café waar we vorige week iets waren gaan drinken. Het hele veldje stond vol plastieken stoelen en er was zeker 150 man! Je moest 1 cedi betalen om te gaan zitten. Alle supporters zaten door elkaar. Ook bij onze jongens waren er supporters van de beide ploegen. Elke en Sanne volgden Etse en Baruso door te supporteren voor Manchester! Lynn volgde Atisu en stemde voor Chelsea (Awoe chelsea!!!) Wanneer de bal over de middenlijn ging sprongen de supporters al recht omdat ze dachten dat er een goal ging komen. Het is ons nooit gelukt ‘live’ de goal te zien. We moesten steeds wachten tot de 3de herhaling. Ze vinden het geweldig om elkaar te pesten als de andere ploeg een foutje maakt. Uiteindelijk werd het 2-1 (Elke en Sanne supporterden de laatste minuten nog erg hard maar zonder effect) Op terugweg was het tegen elkaar op. De winnaars tegen de verliezers! Echt eens fijn om op deze manier voetbal te zien.
Vandaag weer op tijd uit ons bed want we moesten naar school. Vandaag was het een oefendag voor Sanne. De special school moest mee gaan oefenen voor de mars op zondag. We vertrokken rond 9u op school (hoewel we er eigenlijk om 7u al moesten zijn…) en hebben daar nog zeker 1,5 u moeten wachten. Pure tijdverspilling!
’s Middags werkten we voor school en zagen we hoe ons nieuw huisdier aankwam. Er kwam een klein zwart geitje uit de koffer van de corsa gekropen. Terwijl de rest verder werkte voor school en Joyce en Sanne zich even hadden neergelegd hoorden we Lynn gillen dat ze het geitje gingen killen. Zonder te verwittigen kwamen ze aandraven met een mes. Ze riep versterking van Joyce want ze wilden niet dat het geitje iets zou overkomen. Ze had het geitje nog een beetje drinken gegeven omdat ze vond dat het zo zielig was. Binnen stonden we allemaal met onze vingers in onze oren om de laatste doodskreten van het geitje niet te horen. Isabelle en Wim stonden buiten met hun fototoestel als echte ramptoeristen. Joyce en Elke waren er echt van aangedaan (er vloeiden zelfs traantjes). Heel de middag zijn Elke, Lynn en Joyce niet meer buiten geweest. Sanne en Annelies waren toch nieuwsgierig en gingen toch kijken. Het geitje werd in het vuur gegooid zodat al het haar eraf brandde. Dan werd het dier helemaal opengesneden zodat alle ingewanden eruit konden. Het bloed werd samen met de lever en het beste stuk vlees direct in een potje, waar dit samen met ajuin, groene peper en pilipili tot een lekker stoofpotje werd gekookt. Sanne, Isabelle en Wim waagden zich eraan om te proeven en eigenlijk smaakte het best. We kregen vooraf een glaasje gin om onze mond te ‘ontsmetten’ De rest van de geit werd in stukken gesneden en verpakt voor het feest op zaterdag. De geit was eigenlijk een cadeau van de grootvader van Ellis voor haar eerste verjaardag. We zouden het minder erg vinden moesten ze ons eerst gewaarschuwd hebben. Maar dat is te laat nu.
In de namiddag hebben we ook een bespreking gehad met Kudzo. Hij kwam ons vragen of we wilden sponsoren voor een pingpongtafel. We wilden dit wel doen maar enkel als Kudzo zel ook een bijdrage leverden. Isabelle, Wim en Kudzo sprongen in de bus om naar de houthandel te gaan en alles te gaan bestellen. Het zou morgen al klaar zijn!
’s Avonds hebben enkelen nog naar Beauty and the Beast gekeken en zaten de anderen onder de hut te armworstelen, te marcheren, te turnen en belachelijk te doen. Een stevig dagje!
Laatste stagedag van de week. Met volle moed vertrokken we naar school. Bij onze thuiskomst vernamen we dat Isabelle en Joyce naar het ziekenhuis waren. Isabelle was tijdens het spelen van Schipper mag ik overvaren uitgeschoven en erg hard neergekomen op haar knie. In het ziekenhuis kreeg ze overal voorrang. Ze zijn er met 5 man rond komen staan en zwaar discussiëren wat ze aan de wonde gingen doen. Uiteindelijk hebben ze het enkel ontsmet en antibiotica voorgeschreven. Eenmaal thuis hebben we de wonde nog eens een keertje verzorgd want ze was nog niet proper. Ze heeft toch wel even afgezien. Gelukkig dat er 5 bezorgde meiden waren. Eigenlijk was iedereen wel bezorgd. Normaal gingen we die namiddag naar de monkey’s, maar omdat Isabelle niet meekon hebben we dit uitgesteld. Want onze granny (Isabelle dus) moest genoeg rusten. Ze had het wel nodig om even te bekomen. Ondertussen gingen Kudzo en enkele jongens weg met de camionette en kwamen terug met de pingpongtafel! De jongens namen de verf en begonnen de tafel meteen te schilderen, ze hebben blijkbaar veel goesting om te pingpongen, want het kon niet rap genoeg klaar zijn. In den namiddag is het beginnen regenen, dit heeft verder geduurd tot ’s avonds. We hebben de hele avond gepingpongd, ook al was de pingpongtafel nog niet droog. We lieten de racketjes nog in het plastiekje zodat het niet vuil werd. Het balletje ziet er nog altijd groen van.
Normaal is vrijdag uitslaapdag! Maar vandaag was het anders. Een drukke agenda vandaag! We zijn om 8u ’s morgens naar de pottebakkerij vertrokken. Daar moesten we onze postjes terug glad maken met een steen en een doekje. Maandag moeten we terugkomen voor de allerlaatste afwerking (in het vuur gooien). Na de pottenbakkerij zijn we Isabelle terug thuis gaan afzetten, omdat ze te veel pijn had aan haar knie. Daarna zijn we doorgereden naar Ho om voor Lynn, Annelies en Elke een nieuwe stempel te gaan halen om niet illegaal in het land te zijn. We wilden ook nog naar het internet om nog eens contact met de familie te hebben. Maar na een uurtje rijden konden we niet meer verder. De versnellingen waren kapot. Daar stonden we dan… Natuurlijk was het knal op de middag en loeiheet! Eerst probeerden Kudzo en Frank het zelf te maken maar het lukte hen niet. Ze belden Bernard om ons uit de nood te helpen. Dit wilde wel zeggen dat we nog een uur moesten wachten. Gelukkig stonden we wel midden in een dorpje dus konden we nog even naar de winkeltjes gaan. We kochten ook bakbananen en wat koekjes want ondertussen hadden we ook grote honger. Eigenlijk was het nog wel leuk in panne te staan. Toch waren we blij dat na anderhalf uur de blauwe corsa met rode spiegels zagen. Bernard had ineens 2 man bezig die de auto zouden moeten kunnen maken. Ondertussen vertrok Kudzo met de rest naar Ho zodat ze toch nog op tijd bij de immigratiedienst waren. Sanne en Joyce bleven helemaal alleen achter. De bus werd niet gemaakt maar toch was ze in staat om terug naar Kpando te rijden. Hoe ze dat gedaan hebben… Ze wilden ons nog bijna alleen achter laten, maar Kudzo was onderweg. Kudzo bracht Sanne en Joyce naar een ander hotel dan anders. Jammer genoeg was er geen zwembad. We kozen al een drankje en wachtten op de rest. Kudzo vertrok om ze te gaan halen op de immigratiedienst. 2 minuten laten stond hij er al terug. Slecht nieuws… De corsa was ook kapot. Sanne en joyce belden Annelies dat ze nog even moesten wachten. Ze konden het haast niet geloven. Uiteindelijk zijn ze dan met de taxi naar het hotel gebracht. Het was geweldig lekker eten. Frietjes met een hamburger, het kan toch smaken hoor. Ondertussen had Kudzo de Corsa gemaakt.
Daar hebben we dan 2 uur op het internet gezeten, mails gestuurd, geskyped,… rond 7 uur zaten onze bezigheden voor de dag erop en konden we terug naar Kpando gaan. Maar om 1,5 uur met z’n allen opgepropt in de Corsa te zitten, dat zagen we nu toch niet zitten, dus hebben we afgesproken dat er enkelen van ons met de trotro terug zouden gaan, dan hebben we dat ook ineens eens meegemaakt. Annelies, Elke, Sanne en Kudzo gingen terug met de Corsa (het racemachien) Toch echt wel gevaarlijk in de pikkedonker te rijden. De lichten van de auto schenen meer in de lucht dan op de weg. En de voetgangers zie je hier maar amper lopen in het donker. Uiteindelijk zijn we toch veilig aangeraakt. Joyce, Wim, Lynn en Frank namen ze trotro. Ze hadden geluk want eerst was er geen trotro meer richting Kpando. Wanneer er toch nog eentje was hebben ze moeten duwen en trekken om er op te geraken. We waren toch blij dat we thuis waren hoor! Wat een avontuur! (We vrezen dat de autopech nog wel eens zal voorvallen, want met die gammele bus…)
Vandaag mochten we uitslapen, dus hebben we tot 9u geslapen en kregen we om half 10 ons ontbijt. Na het ontbijt zijn Elke, Sanne, Joyce en Lynn naar de markt gegaan om nog wat stoffen te gaan kopen. Zo moeilijk om te kiezen hé! Sanne zou hier alle winkels leegkopen. De halve markt hebben we leeggekocht, maar waren heel blij met onze aankopen.! We kochten ook nog kleine plastieken balletjes voor de verjaardag van Ellis. We passeerden nog eens lang de bank en uitgedroogd gingen we naar huis.
Na het lekkere middageten zijn sommigen gaan slapen en hebben de anderen voor school gewerkt. Daarna hebben we een douchke gepakt en hebben we ons in de dresscode voor het verjaardagsfeest vanavond gekleed: roze en wit Helemaal iets voor Joyce, helemaal niks voor Sanne… Rita en Hellen hebben een hele dag in de keuken gestaan om eten te voorzien voor een heel leger. Mensen worden hier niet echt uitgenodigd voor een feestje, iedereen is welkom. De poort stond open. Er was zelfs flessen champagne. Het feestje kon beginnen! Ellis werd een mooie nijntjeskroon opgezet. Er begon een heuse ceremonie , waar de nonkel van Ellis en de bisschop het woord. Het was niet echt stil tussen de speeches door. De mannen waren er al goed ingevlogen! Kleine zakjes gin, dat kan hard aankomen! De mannen hier zijn altijd wel geïnteresseerd in de blanke vrouwen. De vraag wie er allemaal al getrouwd was laat nooit lang op zich wachten. Aangezien Sanne de enige is zonder vriendje wist ze wat er haar te wachten stond! Het was leuk dat ook de Belgische jongens er waren.
Eigenlijk werd er veel over ons (de yevo’s) gesproken. Ze zijn hier zo blij dat we er zijn! Ze vonden dat we hen een Nederlandstalig liedje leerden. We wilden het niet te moeilijk maken en kozen voor de zon zien zakken in de zee. Een echte tophit! Het is hilarisch om hen de klanken te horen nazeggen. Het is niet eenvoudig voor hen. De ene is er al beter in dan de andere. 3 man mochten de flessen champagne opendoen. Dit bleek echter niet zo gemakkelijk. Uiteindelijk kregen ze hem er toch af en vloog de champagne in het rond.
Daarna mochten we aanschuiven aan het buffet en laden we ons bord boemvol! Er was zelfs een professionele fotograaf aanwezig op het feest. Het was een analoog toestel… Hij was nogal zat waardoor hij vrij vervelend en opdringerig was. Uiteindelijk hebben we hem weggejaagd! Ellis was erg blij met haar cadeautjes! Een balletje van de yevo’s en een echte yevo-pop. Hoewel Yvonne ook wel direct weg was van de pop. We kunnen weer van een fantastisch feestje spreken! Het was ook leuk omdat het eindigde met onze muziek. Grappig om te zien want de jongens weten niet goed hoe ze dan moeten dansen… Na ongeveer 4 keer de vogeltjesdans (het favoriete nummer van Frank) kropen we om 1u dan toch maar in ons bed. Wetende dat we er vroeg uit moesten deed ons snel in slaap vallen. Sanne was helemaal losgedanst om te marcheren morgen.
Dit is pijnlijk! Op een zondagmorgen om 6u opstaan na een feestje. Dit wil je liever niet! Sanne was wel blij dat de anderen solidair waren met haar en dus niet alleen moest opstaan. Om 7u stond ze bij de directeur om te vertrekken. Natuurlijk veel te vroeg want de kindern waren nog lang niet klaar! Ze had uiteindelijk nog minstens een uur kunnen slapen… Om 7u vertrokken ook de andere vrouwen naar Kpantech (Wim ging blijven liggen), ze hebben zelfs de taxi genomen omdat ze dachten te laat te komen. Stom natuurlijk, ze dachten even niet Afrikaans. Ze zijn dan maar even langs gegaan bij de Belgische jongens. Daar wachten ze samen op madame Isabelle die met de auto gebracht wordt. We waren wel gelukkig dat we onder de tentjes op de stoelen mochten gaan zitten. Dit waren de plaatsten voor de ‘belangrijke mensen’. Natuurlijk waren alle belangrijke mensen te laat dus bleven we maar wachten. Sanne stond ondertussen met de 2 andere yevo’s van haar school te wachten in de brandende zon. We waren mooi uitgedost met een T-shirt van Kpando (Ze is er erg trots op)
Rond half 10 begon eindelijk de parade. Best wel indrukwekkend om iedereen op het veld te zien marcheren. Zo synchroon allemaal, echt zot! De luchtmacht, marine en het leger waren allemaal aanwezig. Hoe dat zij dat volhouden met zo’n uniform in de brandende zon. Maar blijkbaar hebben ze het er toch ook moeilijk mee want er is er eentje flauwgevallen.
Ondertussen werd ook Isabelle wat onwel, ze viel bijna flauw van de pijn, waarop Kudzo haar naar huis heeft gebracht. Ook dit zal wel komen door de combinatie van de hitte, de pijn en het weinige slapen door de pijn.
Ondertussen was het echt lang wachten tot de scholen begonnen, maar uiteindelijk kwam school per school in formatie het veld op gemarcheerd, elk met de vlag van hun school op kop. Het leger was al knap om te zien, maar hoe deze jonge kinderen in perfect uniform zo goed konden marcheren. Dit is natuurlijk ook wel hard geoefend. Uiteindelijk verscheen ook Sanne met nog 2 andere blanke medestudenten en hun stageschool op het veld. Zij geven les in de Special Needs School, ideaal om tussen die kinderen te marcheren. Het viel niet erg op dat de yevo’s dat marcheren niet zo goed konden. Iedereen aan de kant van het veld begon te lachen. Ook bij het passeren van de tribune hoorde Sanne een heleboel geroezemoes en gelach. Ze hadden het nog nooit gezien dat 3 blanken mee marcheerden op hun nationale feestdag.
Na het middageten hebben we van onze zondag een echte zondag gemaakt: Lekker niks doen, een beetje in de zon liggen,… De jongens kwamen nog op bezoek voor de foto’s en filmpjes van het feestje en de voormiddag uit te wisselen. Omdat we ’s avonds een filmpje wilden zien gingen Lynn en Joyce op zoek naar chips. Ze kwamen terug met chips en popcorn!
Uiteindelijk hebben we na het eten geen filmpje meer gezien, omdat Isabelle erg veel pijn had en we voor haar hebben gezorgd en daarna zijn we in ons bedje gekropen.
Vandaag mochten we van Rita tot 10 uur uitslapen. Na een stevig weekend en de enorme hitte was dit echt wel nodig! Na een beetje werken voor school of juist niks doen zijn we in de namiddag naar de pottenbakkerij geweest. Onze potjes stonden in de zon te wachten op ons. Ze werden in het vuur gestoken. We hebben een kleine schorpioen ontdekt maar die was heet niet lang meer geleefd. Na een kwartier waren onze potjes klaar. Om ze zwart te maken moeten we ze onder de grond steken. Ondertussen zijn Joyce, Lynn en Elke het winkeltje gaan leegkopen. Nu alles veilig thuis krijgen. Kudzo beloofde om voorzichtig te rijden. We zijn allemaal heel trots op wat we gemaakt hebben! Daarna vertrokken we voor een bezoek aan de kleermaker. Alles werd opgepikt wat vorige keer besteld werd en de nieuwe stoffen werden afgegeven. De kleren waren prachtig! Tot dat we ze thuis probeerden te passen… Het ene kleedje was massa’s te groot, het andere shortje was weer veel te klein! Dus ze moesten terug om alles juist te krijgen. Na ongeveer 3uur kwamen ze terug met al de kleren die dan uiteindelijk toch goed pasten. En schoon dat ze zijn!
Na wat pingpongen en nog wat bloggen zijn we allemaal in ons bed gekropen!
Op tijd uit de veren want het is weer school! Het deed toch weer even pijn om zo vroeg op te staan. Na een heerlijk ontbijtje vertrokken we naar school. Al snel bleek het voor niks te zijn. Joyce stond na een half uurtje al terug thuis. Het was staking dus het had geen zin om op school te blijven. Bij Sanne waren wel alle leerkrachten aanwezig maar ze weigerden om les te geven (niet dat dit dan zo verschillend is dan anders…) Natuurlijk vertelden ze dit pas toen we naar huis wilden vertrekken. De leerkrachten staken omdat ze het niet eens zijn met het loon dat ze krijgen...
Joyce en Isabelle zijn terug naar de naaister geweest om nog wat kleren van Joyce terug in orde te maken! Eindelijk! De namiddag vulden we door voor school te werken. savonds werd de groep in 2 gedaan. De helft keek voetbal (Sanne, Elke en Wim). Eindelijk stemden we op de juiste ploeg! Barcelona versloeg Arsenal! JOEPIE! Het was weer enorm grappig om te kijken. De anderen keken nog rustig een filmpje...
We zijn ondertussen al een maand in Ghana! Wat gaat het vooruit! We blijven genieten!!! Groetjes van madame Isabelle, Sanne en Joyce
vrijdag 4 maart 2011
Dancing in the rain! We like it!
24 februari vervolg tot 28 februari
Even later was de cake klaar! Een heerlijke geur hing in het huis! Lekker dat die cake was! Het smaakte wel! In de namiddag zijn Frank en Kudzo naar Accra vertrokken voor een begrafenis. Een begrafenis duurt hier 3 dagen, dus we zien ze pas maandag terug! ’s Avonds zijn we nog eens met de jongens op café geweest! Deze keer gingen Annelies en Isabelle niet mee, ze waren te moe. We wandelden helemaal naar de andere kant van het dorp. We hadden pech, want de elektriciteit was daar uitgevallen. We moesten op zoek naar een nieuwe plek. Gelukkig kennen de jongens hier de weg goed. We werden in het donker op een terras weg gezet. Ze zorgden voor een box zodat we toch nog konden dansen! Wim zette ook zijn eerste passen op de dansvloer. Hij nam direct de moves van de jongens over! Het was weer een schitterende avond! Een dansje met een frisse star. Zweten geblazen!
Terug thuis speelden we nog een spelletje uno, maar daarna was het tijd om in bed te kruipen. De jongens moeten op vrijdag nog naar school, wij mogen gelukkig uitslapen!
Vrijdag uitslaapdag! Dat doet toch altijd goed. We waren dit enkel tegen Wim vergeten te zeggen, het gevolg was dat hij om half 8 aan het ontbijttafel stond. Natuurlijk niemand te bespeuren, want wij lagen nog goed te knorren! Hij is dan maar terug in z’n bed gekropen.
Na ons ontbijt zijn we terug naar de pottenbakker geweest om ons mooie potjes af te maken. Ze waren ondertussen al wat gedroogd. Eerst moesten we het potje uitdunnen. Niks voor Sanne, want haar potje ging er als eerste aan. Eigenlijk ook een beetje geluk, want ze kreeg het potje van de lerares! Joepie! Daarna mochten we het potje met een oranje-achtige klei insmeren. Lekker vettig! Hoe vettiger hoe prettiger! Als dit goed gelukt was konden we ons potje polijsten met een steen. Eens het droog was mochten we er figuren uitsnijden. Zij tekende er eentje uit de losse hand voor en wij tekenden met heel veel moeite na. Daarna konden we die figuurtjes uitsnijden. Echt niet eenvoudig! Maar eigenlijk zijn we allemaal wel blij met het eindresultaat. Ook Joyce haar eendje ziet er super mooi uit! Nu moeten we het nog laten drogen tot volgende week en daarna mogen we het in het vuur steken.
Tijdens het eten begon het te regenen! Maar het was geen gewone regenbui, je kon wel stortbui spreken. Maar deze duurde dan wel 2u. We konden het niet laten om te voetballen in de regen! Het duurde niet lang tot heel het plein onder water stond. Het was dolle pret in het water! Volleybal, voetbal, slidingen, kleine gevechtjes, onder de lekkende dakgoot staan. We zagen allemaal bruin van de modder! We namen buiten in de regenton een douche. Heerlijk verfrissend!
Normaal gingen we vandaag de jongens bezoeken. Maar we waren allemaal best wel moe. Maar met z’n 7 in een taxi lukte niet. In de regen gaan was ook geen optie, dus besloten we om thuis te blijven. We speelden onder de hut het nieuwe spelletje times up! We speelden ook nog een keer het spelletje ‘wie ben ik’. Na deze spelletjes gingen er een paar slapen. Maar Sanne, Isabelle, Elke, Wim, Baruso, Christian en Etse waren nog niet moe. Zij hebben nog geëxprerimenteerd met het fototoestel van Wim. Door te tekenen in de lucht met een kaars kreeg je fantastische foto’s! Daarna was het tijd om in bed te kruipen.
We hadden besloten om op zaterdag iets langer te slapen dan normaal. Dit doet toch deugd!
Vandaag stond er niet veel op de planning. Een beetje gewerkt voor school. In de namiddag moesten onze jongens een voetbalmatch spelen. We wilden ze toch ook nog eens bezig zien, dit was de moment. Om 4u gingen we naar het veld waar ook onze match plaatsvond. We zetten ons aan de kant om te supporteren. Het was echt fijn om te zien. De match eindigde op 0-0. De jongens waren toch blij dat we kwamen supporteren want we konden hen achteraf fris water aanbieden.
Terug thuis was het tijd voor een frissen douche! Na het eten vertrokken we naar de Belgische jongens. Onze Ghanese vrienden gingen ook mee. We zijn helemaal te voet tot daar gewandeld. Het was pikkedonker. Eigenlijk waren we wel blij dat ze er uiteindelijk blij waren. Met hen erbij voelden we ons wel veiliger.
De jongens zitten eigenlijk wel goed hoor! Ze hebben een kei mooi huis met super veel plaats! Isabelle en Joyce hebben ineens hun bestelling achtergelaten voor hun school. De jongens hadden toch nog een project nodig, dus dat kwam goed uit!
Lynn toonde zich vandaag van haar handigste kant, ze gooide al het bier op de grond. Ang zijn handdoek moest er aan geloven omdat er geen kuisgerief te vinden was. Het bier was ook over Isabelle haar voeten, onze jongens maakten haar voeten proper. Er mag haar echt niks overkomen, ze doen echt alles. De jongens waren nog erg moe van de voetbalmatch, dus ze waren het snel beu. Terug in de pikkedonker en na een spelletje uno klaar om in bed te kruipen.
Zondag rustdag! In de voormiddag zijn Elke, Joyce, Isabelle, Wim, Christian en Baruso naar Torkor geweest. Ze wilden het stadje een bezoeken en natuurlijk het grote Voltameer eens zien. Met een volgepropte taxi (bestuurder + 6 personen in een eenpersoonwagen) al hobbelend naar daar. We kwamen in een echt Ghanees vissersdorpje terecht. Dit komt pas tot leven wanneer de boten aankomen om te lossen. Plots zagen we een vrachtwagen met koeien op. Ze stonden niet gewoon, maar lagen in 2 geplooid en vastgeketend aan de zijkant van de vrachtwagen. Ocharme die beestjes hoor ik Joyce hier zeggen. De manier waarop ze de beesten op de vrachtwagen hijsen wil je echt niet weten. Gaia zou hier nogal protest voeren! Gedurende de hele rondleiding, door Baruso en Christian, volgde de dorpsgek ons. Het slechte weer hield ons niet tegen om toch een terrasje te doen. We werden beschermd door de parapluboom en geassisteerd door de dorpsgek. Onze terugweg met de taxi was nog avontuurlijker dan de heenweg.
Ondertussen zijn Sanne en Lynn even een toertje gaan maken om te zoeken naar een cadeautje voor Joyce haar verjaardag morgen. De meeste winkeltjes waren echter gesloten, maar we zijn dan maar eventjes verder de berg op gefietst om even het uitzicht over het Voltameer te kunnen zien waar de jongens het van de week over hadden. Na een steile beklimming, kwamen we aan op het punt waar we volgens de jongens het Voltameer zouden moeten zien, maar er was niets te zien... Dan zijn we maar terug de berg afgebold tegen hoge snelheid. Toen Lynn een beetje afremde, keek het halve dorp haar na omdat haar remmen zo geweldig hard piepten
Na het middageten is Annelies samen met Jasper, Ang en Brecht met de trotro naar Ho vertrokken, zijn Isabelle en Wim eventjes een middagdutje gaan doen en zijn de overige vier grieten op hun pareo in het zonnetje gaan liggen. We hebben een goed uurtje liggen bakken, braden en zweten. We zijn ook allemaal één voor één gestoken door een moordlustige mier. Jeuken dat dat doet, verdorie!
Nadat we genoeg zon hadden gezien, zijn we terug in de schaduw gaan zitten om een boekje te lezen, te dutten of een spelletje te spelen.
Een rustig avondje met de voorbereidingen van Joyce haar verjaardag. Aangezien Rita de vorige happy birthday papieren in de vuilbak heeft gegooid. Zelfs de jongens hebben meegeholpen. Niet dat het zo’n tekentalenten zijn.
HIP HIP HOERA!!!! Joyce is jarig! Heel haar stoel is versierd! We zingen een liedje, er staat een kaartje klaar! Ze was heel blij met al de dingen! We moesten wel naar school. Lynn, Annelies en Elke gingen vandaag voor de eerste keer naar hun nieuwe school. Ook Joyce en Isabelle vertrokken vroeg. Ze namen vandaag Wim een keertje mee. Sanne moest pas om 8u vertrekken dus ze had nog tijd om de hut te versieren. Jammer genoeg was het busje dat Sanne altijd pakt stuk dus moest ze te voet naar school. Het was wel erg warm, dus echt zwetend aankomen. Sanne vertrok ook iets vroeger terug naar huis naar school om de hut verder te versieren met ballonnen. Joyce was aangenaam verrast met de versierde hut. Ze vond het vet cool!
Vandaag stond er nog eens een keer een match België-Ghana op het programma, deze keer wel volleybal. Elke gaf al snel haar schoolwerk op om mee te oen. Sanne was goed begonnen maar wil ook graag meedoen. Isabelle & Joyce waren goed bezig en hielden ook vol. Sterk werk! Lynn bleef ook verder werken, ze was al 2 uur bezig aan haar reflectie en moest ze echt afkrijgen. Het was met veel moeite! Na een paar vallen op ons gat, heel wat zand aan ons lijf, de bal bij de buren… ging de eerste set naar de Belgen! Joepie!
Na de eerste set was Sanne het beu om mee te doen en volgde ze nog even les bij de drummer. Dat is toch echt een talent hoor! Als er iemand ritme heeft is hij het wel! Misschien neemt Sanne hem wel mee naar België als extra slagwerker in de harmonie! ;-) Sanne deed een mooie poging op de djembe, maar ik vergeet al die ritmes te snel. Maar als ze nog goed wat oefent komt dit nog wel goed! (op haar niveau dan toch).
Ondertussen waren Joyce, Isabelle en Rita aan e pannenkoeken begonnen. Pannenkoeken bakken voor heel de compound is geen lachertje in een veel te warme keuken, vraag at maar eens aan Isabelle. Eerst kregen we een heerlijk aardbeienlikeurtje (waarvan Joyce ook een fles van op haar bed gevonden heeft, gekregen van Rita) De boxen werden buitengezet en het feestje kond beginnen. Eerst op z’n Afrikaans met djembe en klappen. Tot het licht uitging en Isabelle met de stapel pannenkoeken vol met kaarsjes naar buiten kwam. (Bijna een blijtmomentje voor Joyce.) Iedereen kreeg een pannenkoek en kreeg een drankje van Joyce. Het feest kon beginnen. Al de Ghanese hits kraakten door e box heen. We amuseerden ons rot. Ook Rita, haar zus, Ellis en Yvonne deden goed mee! We hebben zelfs de limbo gedanst. Vooruit, achteruit, onder, erover,… Ze begonnen ook met al het drinken te gooien. Dat is hier blijkbaar een gewoonte hier! Cola, limonade, bier, water, alles kregen we over ons heen. Wel verfrissend maar toch wat plakkerig. Ze zien elkaar hier toch erg graag! Het fototoestel ging de ronde! Fotografen hebben hard gewerkt! Iedereen wilde met iedereen op de foto! We zijn toch benieuwd naar die foto’s! Om 10u legde Rita het feestje stil, het was tijd, het was immers school de volgende dag. Goeie beslissing want we waren dood! Na een verfrissende douche hebben we nog eventjes nagepraat. Al snel wel het duidelijk dat het tijd was om in bed te kruipen. Joyce en Sanne luisterden nog even naar dat ene mooie liedje en vielen bijna in slaap. Tot we werden opgeschrikt door een gegil. Een ringtone van Christian die vlak voor ons raam stond. Een hilarisch moment. Joyce (en al de rest ook) kon na een heerlijk verjaardagfeest eindelijk gaan slapen!
Even iets om te melden:
Isabelle past zich ondanks haar leeftijd goed aan aan het niveau van de andere meisjes.
Sorry dat het zo lang geleden was dat we iets gepost hadden. Maar erg weinig tijd om naar het internet te gaan... we proberen voortaan iets sneller te zijn...
Even later was de cake klaar! Een heerlijke geur hing in het huis! Lekker dat die cake was! Het smaakte wel! In de namiddag zijn Frank en Kudzo naar Accra vertrokken voor een begrafenis. Een begrafenis duurt hier 3 dagen, dus we zien ze pas maandag terug! ’s Avonds zijn we nog eens met de jongens op café geweest! Deze keer gingen Annelies en Isabelle niet mee, ze waren te moe. We wandelden helemaal naar de andere kant van het dorp. We hadden pech, want de elektriciteit was daar uitgevallen. We moesten op zoek naar een nieuwe plek. Gelukkig kennen de jongens hier de weg goed. We werden in het donker op een terras weg gezet. Ze zorgden voor een box zodat we toch nog konden dansen! Wim zette ook zijn eerste passen op de dansvloer. Hij nam direct de moves van de jongens over! Het was weer een schitterende avond! Een dansje met een frisse star. Zweten geblazen!
Terug thuis speelden we nog een spelletje uno, maar daarna was het tijd om in bed te kruipen. De jongens moeten op vrijdag nog naar school, wij mogen gelukkig uitslapen!
Vrijdag uitslaapdag! Dat doet toch altijd goed. We waren dit enkel tegen Wim vergeten te zeggen, het gevolg was dat hij om half 8 aan het ontbijttafel stond. Natuurlijk niemand te bespeuren, want wij lagen nog goed te knorren! Hij is dan maar terug in z’n bed gekropen.
Na ons ontbijt zijn we terug naar de pottenbakker geweest om ons mooie potjes af te maken. Ze waren ondertussen al wat gedroogd. Eerst moesten we het potje uitdunnen. Niks voor Sanne, want haar potje ging er als eerste aan. Eigenlijk ook een beetje geluk, want ze kreeg het potje van de lerares! Joepie! Daarna mochten we het potje met een oranje-achtige klei insmeren. Lekker vettig! Hoe vettiger hoe prettiger! Als dit goed gelukt was konden we ons potje polijsten met een steen. Eens het droog was mochten we er figuren uitsnijden. Zij tekende er eentje uit de losse hand voor en wij tekenden met heel veel moeite na. Daarna konden we die figuurtjes uitsnijden. Echt niet eenvoudig! Maar eigenlijk zijn we allemaal wel blij met het eindresultaat. Ook Joyce haar eendje ziet er super mooi uit! Nu moeten we het nog laten drogen tot volgende week en daarna mogen we het in het vuur steken.
Tijdens het eten begon het te regenen! Maar het was geen gewone regenbui, je kon wel stortbui spreken. Maar deze duurde dan wel 2u. We konden het niet laten om te voetballen in de regen! Het duurde niet lang tot heel het plein onder water stond. Het was dolle pret in het water! Volleybal, voetbal, slidingen, kleine gevechtjes, onder de lekkende dakgoot staan. We zagen allemaal bruin van de modder! We namen buiten in de regenton een douche. Heerlijk verfrissend!
Normaal gingen we vandaag de jongens bezoeken. Maar we waren allemaal best wel moe. Maar met z’n 7 in een taxi lukte niet. In de regen gaan was ook geen optie, dus besloten we om thuis te blijven. We speelden onder de hut het nieuwe spelletje times up! We speelden ook nog een keer het spelletje ‘wie ben ik’. Na deze spelletjes gingen er een paar slapen. Maar Sanne, Isabelle, Elke, Wim, Baruso, Christian en Etse waren nog niet moe. Zij hebben nog geëxprerimenteerd met het fototoestel van Wim. Door te tekenen in de lucht met een kaars kreeg je fantastische foto’s! Daarna was het tijd om in bed te kruipen.
We hadden besloten om op zaterdag iets langer te slapen dan normaal. Dit doet toch deugd!
Vandaag stond er niet veel op de planning. Een beetje gewerkt voor school. In de namiddag moesten onze jongens een voetbalmatch spelen. We wilden ze toch ook nog eens bezig zien, dit was de moment. Om 4u gingen we naar het veld waar ook onze match plaatsvond. We zetten ons aan de kant om te supporteren. Het was echt fijn om te zien. De match eindigde op 0-0. De jongens waren toch blij dat we kwamen supporteren want we konden hen achteraf fris water aanbieden.
Terug thuis was het tijd voor een frissen douche! Na het eten vertrokken we naar de Belgische jongens. Onze Ghanese vrienden gingen ook mee. We zijn helemaal te voet tot daar gewandeld. Het was pikkedonker. Eigenlijk waren we wel blij dat ze er uiteindelijk blij waren. Met hen erbij voelden we ons wel veiliger.
De jongens zitten eigenlijk wel goed hoor! Ze hebben een kei mooi huis met super veel plaats! Isabelle en Joyce hebben ineens hun bestelling achtergelaten voor hun school. De jongens hadden toch nog een project nodig, dus dat kwam goed uit!
Lynn toonde zich vandaag van haar handigste kant, ze gooide al het bier op de grond. Ang zijn handdoek moest er aan geloven omdat er geen kuisgerief te vinden was. Het bier was ook over Isabelle haar voeten, onze jongens maakten haar voeten proper. Er mag haar echt niks overkomen, ze doen echt alles. De jongens waren nog erg moe van de voetbalmatch, dus ze waren het snel beu. Terug in de pikkedonker en na een spelletje uno klaar om in bed te kruipen.
Zondag rustdag! In de voormiddag zijn Elke, Joyce, Isabelle, Wim, Christian en Baruso naar Torkor geweest. Ze wilden het stadje een bezoeken en natuurlijk het grote Voltameer eens zien. Met een volgepropte taxi (bestuurder + 6 personen in een eenpersoonwagen) al hobbelend naar daar. We kwamen in een echt Ghanees vissersdorpje terecht. Dit komt pas tot leven wanneer de boten aankomen om te lossen. Plots zagen we een vrachtwagen met koeien op. Ze stonden niet gewoon, maar lagen in 2 geplooid en vastgeketend aan de zijkant van de vrachtwagen. Ocharme die beestjes hoor ik Joyce hier zeggen. De manier waarop ze de beesten op de vrachtwagen hijsen wil je echt niet weten. Gaia zou hier nogal protest voeren! Gedurende de hele rondleiding, door Baruso en Christian, volgde de dorpsgek ons. Het slechte weer hield ons niet tegen om toch een terrasje te doen. We werden beschermd door de parapluboom en geassisteerd door de dorpsgek. Onze terugweg met de taxi was nog avontuurlijker dan de heenweg.
Ondertussen zijn Sanne en Lynn even een toertje gaan maken om te zoeken naar een cadeautje voor Joyce haar verjaardag morgen. De meeste winkeltjes waren echter gesloten, maar we zijn dan maar eventjes verder de berg op gefietst om even het uitzicht over het Voltameer te kunnen zien waar de jongens het van de week over hadden. Na een steile beklimming, kwamen we aan op het punt waar we volgens de jongens het Voltameer zouden moeten zien, maar er was niets te zien... Dan zijn we maar terug de berg afgebold tegen hoge snelheid. Toen Lynn een beetje afremde, keek het halve dorp haar na omdat haar remmen zo geweldig hard piepten
Na het middageten is Annelies samen met Jasper, Ang en Brecht met de trotro naar Ho vertrokken, zijn Isabelle en Wim eventjes een middagdutje gaan doen en zijn de overige vier grieten op hun pareo in het zonnetje gaan liggen. We hebben een goed uurtje liggen bakken, braden en zweten. We zijn ook allemaal één voor één gestoken door een moordlustige mier. Jeuken dat dat doet, verdorie!
Nadat we genoeg zon hadden gezien, zijn we terug in de schaduw gaan zitten om een boekje te lezen, te dutten of een spelletje te spelen.
Een rustig avondje met de voorbereidingen van Joyce haar verjaardag. Aangezien Rita de vorige happy birthday papieren in de vuilbak heeft gegooid. Zelfs de jongens hebben meegeholpen. Niet dat het zo’n tekentalenten zijn.
HIP HIP HOERA!!!! Joyce is jarig! Heel haar stoel is versierd! We zingen een liedje, er staat een kaartje klaar! Ze was heel blij met al de dingen! We moesten wel naar school. Lynn, Annelies en Elke gingen vandaag voor de eerste keer naar hun nieuwe school. Ook Joyce en Isabelle vertrokken vroeg. Ze namen vandaag Wim een keertje mee. Sanne moest pas om 8u vertrekken dus ze had nog tijd om de hut te versieren. Jammer genoeg was het busje dat Sanne altijd pakt stuk dus moest ze te voet naar school. Het was wel erg warm, dus echt zwetend aankomen. Sanne vertrok ook iets vroeger terug naar huis naar school om de hut verder te versieren met ballonnen. Joyce was aangenaam verrast met de versierde hut. Ze vond het vet cool!
Vandaag stond er nog eens een keer een match België-Ghana op het programma, deze keer wel volleybal. Elke gaf al snel haar schoolwerk op om mee te oen. Sanne was goed begonnen maar wil ook graag meedoen. Isabelle & Joyce waren goed bezig en hielden ook vol. Sterk werk! Lynn bleef ook verder werken, ze was al 2 uur bezig aan haar reflectie en moest ze echt afkrijgen. Het was met veel moeite! Na een paar vallen op ons gat, heel wat zand aan ons lijf, de bal bij de buren… ging de eerste set naar de Belgen! Joepie!
Na de eerste set was Sanne het beu om mee te doen en volgde ze nog even les bij de drummer. Dat is toch echt een talent hoor! Als er iemand ritme heeft is hij het wel! Misschien neemt Sanne hem wel mee naar België als extra slagwerker in de harmonie! ;-) Sanne deed een mooie poging op de djembe, maar ik vergeet al die ritmes te snel. Maar als ze nog goed wat oefent komt dit nog wel goed! (op haar niveau dan toch).
Ondertussen waren Joyce, Isabelle en Rita aan e pannenkoeken begonnen. Pannenkoeken bakken voor heel de compound is geen lachertje in een veel te warme keuken, vraag at maar eens aan Isabelle. Eerst kregen we een heerlijk aardbeienlikeurtje (waarvan Joyce ook een fles van op haar bed gevonden heeft, gekregen van Rita) De boxen werden buitengezet en het feestje kond beginnen. Eerst op z’n Afrikaans met djembe en klappen. Tot het licht uitging en Isabelle met de stapel pannenkoeken vol met kaarsjes naar buiten kwam. (Bijna een blijtmomentje voor Joyce.) Iedereen kreeg een pannenkoek en kreeg een drankje van Joyce. Het feest kon beginnen. Al de Ghanese hits kraakten door e box heen. We amuseerden ons rot. Ook Rita, haar zus, Ellis en Yvonne deden goed mee! We hebben zelfs de limbo gedanst. Vooruit, achteruit, onder, erover,… Ze begonnen ook met al het drinken te gooien. Dat is hier blijkbaar een gewoonte hier! Cola, limonade, bier, water, alles kregen we over ons heen. Wel verfrissend maar toch wat plakkerig. Ze zien elkaar hier toch erg graag! Het fototoestel ging de ronde! Fotografen hebben hard gewerkt! Iedereen wilde met iedereen op de foto! We zijn toch benieuwd naar die foto’s! Om 10u legde Rita het feestje stil, het was tijd, het was immers school de volgende dag. Goeie beslissing want we waren dood! Na een verfrissende douche hebben we nog eventjes nagepraat. Al snel wel het duidelijk dat het tijd was om in bed te kruipen. Joyce en Sanne luisterden nog even naar dat ene mooie liedje en vielen bijna in slaap. Tot we werden opgeschrikt door een gegil. Een ringtone van Christian die vlak voor ons raam stond. Een hilarisch moment. Joyce (en al de rest ook) kon na een heerlijk verjaardagfeest eindelijk gaan slapen!
Even iets om te melden:
Isabelle past zich ondanks haar leeftijd goed aan aan het niveau van de andere meisjes.
Sorry dat het zo lang geleden was dat we iets gepost hadden. Maar erg weinig tijd om naar het internet te gaan... we proberen voortaan iets sneller te zijn...
Belgie-Ghana: 1-1 België scoort met de waterballonnen, Ghana met het voetballen.
20 -24 februai
Op zondagavond eten we onze eerste Ghanese specialiteit: banku. Elke en Annelies hadden al iets anders besteld omdat ze dit de vorige keer niet zo lekker vonden. Lynn wilde nog wel eens een poging wagen. Het is een soort deegbal met een citroenachtige smaak, we denken dat deze van gember komt. De smaak is moeilijk te beschrijven. De banku werd geserveerd met vis. Je kreeg een hele vis op je bord, met alles erop en eraan. Na het verwijderen van de kop en staart konden de vis oppeuzelen. Het was echt geweldig lekker. Het lukte om stukjes vlees los te krijgen zonder graten. Wat een vullende maaltijd, maar best wel lekker!
Na het eten hebben we nog buiten spelletjes zitten spelen, en daarna hebben we met iedereen samen naar The Incredibles gekeken. Het was moeilijk om wakker te blijven. De stoelen zijn ook verschrikkelijk om in te zitten, je moet om de 5 minuten van positie wisselen om geen slapende lichaamsdelen te krijgen. We wilden nog wachten op het beste stukje van de film, dat volgens ons na de aftiteling zou komen. We hebben heel de aftiteling bekeken, maar dat stukje wilde maar niet komen. Toch een beetje teleurgesteld kropen we in ons bed. Joyce en Sanne gaan dezelfde uitdaging aan als Lynn, Annelies en Elke, 40 sit-ups per avond. We houden de moed erin.
Vandaag toch een spannende dag! The big dag! Om 4u is het de voetbalmatch België – Ghana. Aan de ontbijttafel vervloekten we onszelf nog eens. Hoe stom waren we om deze uitdaging aan te gaan. We konden de uitslag toch al voorspellen. Maar we konden niet meer terug! Eigenlijk hadden we er stiekem ook wel zin in! Hoera hoera! Er staan pannenkoeken op tafel! Heerlijk! Het waren heel dikke pannenkoeken, dus ze vulden goed. Maar de pannenkoeken lachten ons echt toe! Rita wist dat we nog extra kracht konden gebruiken. Het was echt proppen om 2 pannenkoeken op te krijgen. Lynn werd door de groep gedwongen om haar bord leeg te eten.
Poef! En weg was de elektriciteit! Verdorie toch! Nu kunnen we niet voor school werken! Hoe jammer… Dan maar een boekje lezen onder de hut. Een rustige voormiddag is heerlijke tropische temperaturen! Het doet deugd, zeker als we weten dat jullie daar in de koude zitten ;-)
Een soepje als middagmaal smaakte goed, meer hadden we ook niet nodig na de pannenkoeken van vanmorgen!
Na het eten zijn we terug buiten gaan zitten om met de jongens Uno te spelen. We hoorden ze al de hele tijd gniffelen, volgens ons waren ze tactieken aan het bespreken voor de match. Dit was volgens ons wel volkomen overbodig, want wij maken toch geen schijn van kans tegen die voetbaljongens…
Tegen half 4 kwam ons back-up-plan op het erf gewandeld: de 3 Belgische jongens (Jasper, Ang en Brecht). We hadden hen eergisteren een smsje gestuurd met de vraag om ons Belgische team (The Red Angels) te komen versterken. Dit konden we wel gebruiken! Een aangename verrassing voor de jongens hier, hun kansen daalden ineens een beetje (in onze dromen toch) We hadden afgesproken dat we allemaal een rood T-shirt aan te doen. Maar 2 van de jongens hadden geen rood T-shirt bij. Maar het zal niet moeilijk zijn om de beide ploegen te onderscheiden. Goed-Slecht of blank-zwart of strak-golvend of snel-traag of tactisch-chaotisch… Zo kunnen we nog even verdergaan!
We zijn ons dan ook binnen gaan klaar maken: zonnecrème opsmeren, haar bij elkaar doen, rode T-shirtjes aan, sokken (verschrikkelijk om aan te doen met zo’n warm weer) en dichte schoenen aan en de rugzak vol zakjes water laden. We waren er helemaal klaar voor! Ook de jongens hadden allemaal hun blauwe voetbaloutfit aangetrokken en dropen van het zelfvertrouwen, wat niet optimaal was voor het onze. We stapten met de 2 teams in het busje en vertrokken naar het voetbalveld. Met luide muziek en veel lawaai reden we door de straten van Kpando! We pepten elkaar helemaal op in de bus! Iedereen wilde winnen! De peptalk konden we wel gebruiken wegens een groot gebrek van conditie en voetbalkennis en vooral het verdragen van de warmte.
Aangekomen aan het voetbalveld heeft Kudzo de scheidsrechter eerst nog een foto getrokken van elk voetbalteam: The Red Angels en de Blue Losers. Hopelijk hebben we deze namen goed gekozen ;-) Het veld werd afgebakend en we besloten om zonder keepers te spelen. Aangezien de ploegen ongelijk waren, gingen we met 7 per team op het veld en bleven er dus 2 rooi ‘op de bank’ zitten. Dit was wel nodig, want onze teamleden waren sneller aan vervanging toe. Al snel hadden we veel bekijks. Vrouwelijke Yevo’s (blanken) die het aandurven om tegen Ameybo-binken (zwarten) te voetballen. Geen dagelijks zicht in Kpando.
We hadden op voorhand afgesproken dat wij mochten starten met een voorsprong van 5 punten. We hadden ook op voorhand besproken dat de verliezers een dansje moesten doen op een liedje dat de winnaars kozen.
Na een korte tiktakbespreking en het tossen, werd de aftrap gegeven. Het is moeilijk om een goede beschrijving te geven van de match door onze gebrekkige kennis. Lynn heeft een mooie poging gedaan: de ameybo’s waren 70% van de tijd aan de bal, de overige 25% was de bal de afstand tussen hun passes aan het overbruggen en de resterende 5% huppelde en struikelde er iets roods achter de bal aan. Het was een wervelende match, met slechts twee kleine kansjes tot scoren voor ons. De kansen kregen we cadeau maar eens in het doelgebied werden we snel afgeblokt. We zijn toch 4-tal keer in het doelgebied geraakt, hier zijn we toch trots op. Na een half uur floot Kudzo af en de eindstand was 9-5 voor Ghana uiteraard.
Gelukkig waren we sportieve (in de figuurlijke zin van het woord dan) verliezers. Na onze complete afgang hebben we trots ‘We are the losers’ gezongen en zijn we terug in het busje gestapt.
Na een deugddoende douche hebben we ons avondeten gekregen (saté met rode rijst), een heerlijke maaltijd na een uitputtende match. Daarna hebben we nog even uno gespeeld met de jongens. We trakteerden de jongens op een ijsje om hen te feliciteren met hun overwinning. We kropen na deze vermoeiende dag op tijd in bed wetende dat we vroeg moesten opstaan voor onze eerste schooldag.
Onze eerste schooldag! We hadden toch ook een beetje zenuwen zoals kindjes op hun eerste schooldag. Na een stevig ontbijt vertrokken we om kwart voor 8 naar school. Joyce en Isabelle gingen te voet. Sanne stak de weg over naar het huis van de directeur om daar in het busje te stappen. Dit busje is dringend aan vervanging toe. De overheid belooft al lang een nieuw busje, maar dit laat op zich wachten. Sanne heeft schrik dat het busje onderweg eens uit elkaar gaat vallen. Onderweg pikten we 8 kinderen op. Deze waren van heel verschillende leeftijden. Zo kwamen we tegen half 9 aan op school. Er waren vandaag maar 14 kinderen aanwezig op school, normaal zouden er 40 zijn. Er waren 5 leerkrachten aanwezig voor deze 14 leerlingen. Veel kinderen geraken niet op school omdat ze geen vervoer hebben. Ofwel is de school te ver om te voet te doen ofwel is het niet mogelijk om dit te voet te doen. Er is een groot verschil qua leeftijd, ik gok dat de jongste ongeveer 6 jaar is en de oudste 24. Er wordt heel veel in het Ewe gesproken. Sommige kinderen verstaan wel Engels en zullen ook zelf wel enkele woorden spreken. Voor de lessen krijgen de leerlingen een ontbijt. De leerlingen moeten lang wachten voor de les begint. Uiteindelijk is het moeten ze in groep gedichten voordragen. Ook werd er geoefend voor de parade op 6 maart. Ze leren marcheren. Heel grappig om te zien!
Joyce en Isabelle werden heel hartelijk onthaald. Leerlingen moesten de stoelen afstoffen voor ze konden gaan zitten. De stoelen worden gedragen door de directeur of een leerling naar de desbetreffende klas. Ze moeten niets zelf doen. De leerkrachten van het eerste leerjaar kwamen heel sympatiek over. De leerkrachten gebruikten de stok niet in het bijzijn van de yevo’s. Eens uit het oog hoorden we al snel het slagen van de stok. Na het middageten ging Lynn, Isabelle en Joyce naar de markt om naar stoffen te zoeken. Iedereen vond wel iets naar zijn zin. We konden het niet laten om ook oorbellen te kopen, goedkoper zullen we ze nergens vinden. Na de markt werden de eerste verslagen getypt. In de namiddag vertrok Kudzo met het busje naar Accra om de nieuwe compagnon te gaan halen. Onze avond werd ingezet door een spelletje dat Christian en Yvonne aan het spelen waren. Ze waren aan het klappen en het springen en ze vertelden ons dat dit een Ghanees spelletje was: Mampé. Ook Rita deed het eens voor met Yvonne en het leek wel echt heel leuk. Ze legden het aan ons uit en we probeerden het ook, maar het was niet zo makkelijk als het leek. Het is de bedoeling dat je allebei 2 keer springt en dan een voet naar voren zet. Naargelang of de voeten van beide spelers een kruis vormen of niet, gaat het punt naar de ene speler of de andere speler. Het straffe is dat Yvonne, Rita, Christian en al de anderen hier ook schijnbewegingen gebruiken om je af te leiden. Isabelle was er het rapste mee weg en ging er ook het hardst in op. Soms was ze zo hevig dat ze bijna onderuitgleed, maar ze kon het wel heel goed. In elk geval werd er goed gelachen met ons. We hebben het ook in 2 teams gespeeld. Het was erg leuk. Daarna hebben we nog allerlei spelletjes gedaan, vooral spelletjes van hier: mampé, een soort van zakdoek leggen met een ander liedje, stoelendans op djembémuziek, een spelletje waarbij je één voor één in het kringetje een dansje moest doen en ook één spelletje van ons: 1, 2, 3 piano. Het was een erg actieve en leuke avond, maar we hebben deze rustig afgesloten met een filmpje: Jungle Book.
Onze observatieweek loopt gewoon verder. De ene leerkracht geeft al wat beter les dan de anderen.
Na een heerlijk middagmaal waren we toch een beetje nieuwsgierig naar de nieuwe compagnon die op komst was. Behalve Sanne, want die kende hem al. Rond 14u reed hij het erf op. Hij zal wel zijn mannetje moeten staan tussen deze 6 viswijven.
Verder zijn Joyce, Isabelle, Lynn en Elke samen met Rita naar de kleermaakster geweest met al onze stofjes en hun speciale eisen Echt straf als die vrouw dat allemaal gaat kunnen onthouden wat wij vroegen, want ze schreef niets op: dit stofje moet zoals dit rokje, maar dan iets langer en met een band, dit stofje is voor een kleedje, maar dan met een rits ipv zonder… Binnen 2 weken zou het allemaal klaar zijn, we zijn alvast benieuwd naar het resultaat ;)
Ondertussen werd het al een beetje overtrokken en stond er een windje: er hing weer onweer in de lucht. En jawel, na een tijdje begon het te regenen, te bliksemen en te donderen. Het was een fantastisch mooi lichtspektakel dat nog tot in de late avond heeft voortgeduurd. Na het avondmaal (frietjes met kip, njammie!) hebben we nog onder de hut gezeten om Uno te spelen, op het terrasje gezeten om te schrijven of een boekje te lezen, of in Joyce haar geval binnen gezeten met een boek en een mp3-speler in haar oren om het onweer niet te moeten zien en horen ;) Het Uno spelletjes had nogal lang geduurd tussen Sanne – Elke – Baruso en Christian geen van de 4de wilde de LOZER zijn.
Het is een klein beetje afgekoeld, goed om in ons bed te kruipen.
Nog maar eens observeren. Op woensdag start de school altijd met een soort mis. Deze is typisch Afrikaans, heel vrolijk en muzikaal. Bij Sanne volgde er een gezamenlijke godsdienstles over de apostelen.
We hebben nog tot in de loop van de namiddag gewerkt voor school, gelezen en genoten van de zon.
Lynn heeft tussendoor Rita ook nog wat geholpen met het rollen van loempia’tjes voor morgen. Ze zien er alvast erg lekker uit, we zijn benieuwd! Verder hebben we nog wat kaartspelletjes gespeeld tot aan het avondeten. Isabelle was ondertussen al in haar bed gekropen want ze voelde zich niet erg goed. We denken dat dit aan het water lag. We hebben een hele dag vreemd smakend water gedronken.
We zijn onder de hut gaan zitten en hebben de jongens een nieuw spelletje aangeleerd: ik ben een banaan. Iedereen schrijft een woord op een papiertje en kleeft dat op iemand anders zijn voorhoofd. Dan moet je één voor één ja/nee-vragen stellen aan de andere spelers om te raden welk woord er op je voorhoofd kleeft. Het was echt een leuk spelletje, en we schreven de gekste woorden voor elkaar op. Het straffe was dat sommigen hier echt goed in waren en goede vragen stelden en er dan heel rap opkwamen wat ze waren. Er waren echter ook valsspelers: Atisu hield de hele tijd een spiegeltje in zijn mouw en kon zo het woord op zijn voorhoofd lezen. Etse heeft Sanne ook een paar keer geholpen door iets uit te beelden. We verdenken ze er ook van de woorden in Ewe aan elkaar te verklappen. Maarja dit valt niet te bewijzen aangezien Ewe voor ons onverstaanbaar is. Na een paar spelletjes hebben we nog Uno en Jungle Speed gespeeld en daarna zijn we in ons bed gekropen (natuurlijk weer veel te laat). Het was wederom een gezellige avond.
De laatste dag observatie! Wat een geweldige leerkracht in het 6de leerjaar bij Joyce en Isabelle. Sanne heeft de getallen van 1 tot 5 met de kinderen geoefend, maar zonder veel succes.
We hebben ons toch nog maar eens aan het schoolwerk gezet vandaag. Maar Joyce en Isabelle gingen daarna chocoladecake bakken met Rita. Het was lachen-gieren-brullen ons de hut. Het cacaopoeder vloog in het rond! En dan maar zeggen dat Joyce een vuile kok is (hé mama en papa Joyce)
Op zondagavond eten we onze eerste Ghanese specialiteit: banku. Elke en Annelies hadden al iets anders besteld omdat ze dit de vorige keer niet zo lekker vonden. Lynn wilde nog wel eens een poging wagen. Het is een soort deegbal met een citroenachtige smaak, we denken dat deze van gember komt. De smaak is moeilijk te beschrijven. De banku werd geserveerd met vis. Je kreeg een hele vis op je bord, met alles erop en eraan. Na het verwijderen van de kop en staart konden de vis oppeuzelen. Het was echt geweldig lekker. Het lukte om stukjes vlees los te krijgen zonder graten. Wat een vullende maaltijd, maar best wel lekker!
Na het eten hebben we nog buiten spelletjes zitten spelen, en daarna hebben we met iedereen samen naar The Incredibles gekeken. Het was moeilijk om wakker te blijven. De stoelen zijn ook verschrikkelijk om in te zitten, je moet om de 5 minuten van positie wisselen om geen slapende lichaamsdelen te krijgen. We wilden nog wachten op het beste stukje van de film, dat volgens ons na de aftiteling zou komen. We hebben heel de aftiteling bekeken, maar dat stukje wilde maar niet komen. Toch een beetje teleurgesteld kropen we in ons bed. Joyce en Sanne gaan dezelfde uitdaging aan als Lynn, Annelies en Elke, 40 sit-ups per avond. We houden de moed erin.
Vandaag toch een spannende dag! The big dag! Om 4u is het de voetbalmatch België – Ghana. Aan de ontbijttafel vervloekten we onszelf nog eens. Hoe stom waren we om deze uitdaging aan te gaan. We konden de uitslag toch al voorspellen. Maar we konden niet meer terug! Eigenlijk hadden we er stiekem ook wel zin in! Hoera hoera! Er staan pannenkoeken op tafel! Heerlijk! Het waren heel dikke pannenkoeken, dus ze vulden goed. Maar de pannenkoeken lachten ons echt toe! Rita wist dat we nog extra kracht konden gebruiken. Het was echt proppen om 2 pannenkoeken op te krijgen. Lynn werd door de groep gedwongen om haar bord leeg te eten.
Poef! En weg was de elektriciteit! Verdorie toch! Nu kunnen we niet voor school werken! Hoe jammer… Dan maar een boekje lezen onder de hut. Een rustige voormiddag is heerlijke tropische temperaturen! Het doet deugd, zeker als we weten dat jullie daar in de koude zitten ;-)
Een soepje als middagmaal smaakte goed, meer hadden we ook niet nodig na de pannenkoeken van vanmorgen!
Na het eten zijn we terug buiten gaan zitten om met de jongens Uno te spelen. We hoorden ze al de hele tijd gniffelen, volgens ons waren ze tactieken aan het bespreken voor de match. Dit was volgens ons wel volkomen overbodig, want wij maken toch geen schijn van kans tegen die voetbaljongens…
Tegen half 4 kwam ons back-up-plan op het erf gewandeld: de 3 Belgische jongens (Jasper, Ang en Brecht). We hadden hen eergisteren een smsje gestuurd met de vraag om ons Belgische team (The Red Angels) te komen versterken. Dit konden we wel gebruiken! Een aangename verrassing voor de jongens hier, hun kansen daalden ineens een beetje (in onze dromen toch) We hadden afgesproken dat we allemaal een rood T-shirt aan te doen. Maar 2 van de jongens hadden geen rood T-shirt bij. Maar het zal niet moeilijk zijn om de beide ploegen te onderscheiden. Goed-Slecht of blank-zwart of strak-golvend of snel-traag of tactisch-chaotisch… Zo kunnen we nog even verdergaan!
We zijn ons dan ook binnen gaan klaar maken: zonnecrème opsmeren, haar bij elkaar doen, rode T-shirtjes aan, sokken (verschrikkelijk om aan te doen met zo’n warm weer) en dichte schoenen aan en de rugzak vol zakjes water laden. We waren er helemaal klaar voor! Ook de jongens hadden allemaal hun blauwe voetbaloutfit aangetrokken en dropen van het zelfvertrouwen, wat niet optimaal was voor het onze. We stapten met de 2 teams in het busje en vertrokken naar het voetbalveld. Met luide muziek en veel lawaai reden we door de straten van Kpando! We pepten elkaar helemaal op in de bus! Iedereen wilde winnen! De peptalk konden we wel gebruiken wegens een groot gebrek van conditie en voetbalkennis en vooral het verdragen van de warmte.
Aangekomen aan het voetbalveld heeft Kudzo de scheidsrechter eerst nog een foto getrokken van elk voetbalteam: The Red Angels en de Blue Losers. Hopelijk hebben we deze namen goed gekozen ;-) Het veld werd afgebakend en we besloten om zonder keepers te spelen. Aangezien de ploegen ongelijk waren, gingen we met 7 per team op het veld en bleven er dus 2 rooi ‘op de bank’ zitten. Dit was wel nodig, want onze teamleden waren sneller aan vervanging toe. Al snel hadden we veel bekijks. Vrouwelijke Yevo’s (blanken) die het aandurven om tegen Ameybo-binken (zwarten) te voetballen. Geen dagelijks zicht in Kpando.
We hadden op voorhand afgesproken dat wij mochten starten met een voorsprong van 5 punten. We hadden ook op voorhand besproken dat de verliezers een dansje moesten doen op een liedje dat de winnaars kozen.
Na een korte tiktakbespreking en het tossen, werd de aftrap gegeven. Het is moeilijk om een goede beschrijving te geven van de match door onze gebrekkige kennis. Lynn heeft een mooie poging gedaan: de ameybo’s waren 70% van de tijd aan de bal, de overige 25% was de bal de afstand tussen hun passes aan het overbruggen en de resterende 5% huppelde en struikelde er iets roods achter de bal aan. Het was een wervelende match, met slechts twee kleine kansjes tot scoren voor ons. De kansen kregen we cadeau maar eens in het doelgebied werden we snel afgeblokt. We zijn toch 4-tal keer in het doelgebied geraakt, hier zijn we toch trots op. Na een half uur floot Kudzo af en de eindstand was 9-5 voor Ghana uiteraard.
Gelukkig waren we sportieve (in de figuurlijke zin van het woord dan) verliezers. Na onze complete afgang hebben we trots ‘We are the losers’ gezongen en zijn we terug in het busje gestapt.
Na een deugddoende douche hebben we ons avondeten gekregen (saté met rode rijst), een heerlijke maaltijd na een uitputtende match. Daarna hebben we nog even uno gespeeld met de jongens. We trakteerden de jongens op een ijsje om hen te feliciteren met hun overwinning. We kropen na deze vermoeiende dag op tijd in bed wetende dat we vroeg moesten opstaan voor onze eerste schooldag.
Onze eerste schooldag! We hadden toch ook een beetje zenuwen zoals kindjes op hun eerste schooldag. Na een stevig ontbijt vertrokken we om kwart voor 8 naar school. Joyce en Isabelle gingen te voet. Sanne stak de weg over naar het huis van de directeur om daar in het busje te stappen. Dit busje is dringend aan vervanging toe. De overheid belooft al lang een nieuw busje, maar dit laat op zich wachten. Sanne heeft schrik dat het busje onderweg eens uit elkaar gaat vallen. Onderweg pikten we 8 kinderen op. Deze waren van heel verschillende leeftijden. Zo kwamen we tegen half 9 aan op school. Er waren vandaag maar 14 kinderen aanwezig op school, normaal zouden er 40 zijn. Er waren 5 leerkrachten aanwezig voor deze 14 leerlingen. Veel kinderen geraken niet op school omdat ze geen vervoer hebben. Ofwel is de school te ver om te voet te doen ofwel is het niet mogelijk om dit te voet te doen. Er is een groot verschil qua leeftijd, ik gok dat de jongste ongeveer 6 jaar is en de oudste 24. Er wordt heel veel in het Ewe gesproken. Sommige kinderen verstaan wel Engels en zullen ook zelf wel enkele woorden spreken. Voor de lessen krijgen de leerlingen een ontbijt. De leerlingen moeten lang wachten voor de les begint. Uiteindelijk is het moeten ze in groep gedichten voordragen. Ook werd er geoefend voor de parade op 6 maart. Ze leren marcheren. Heel grappig om te zien!
Joyce en Isabelle werden heel hartelijk onthaald. Leerlingen moesten de stoelen afstoffen voor ze konden gaan zitten. De stoelen worden gedragen door de directeur of een leerling naar de desbetreffende klas. Ze moeten niets zelf doen. De leerkrachten van het eerste leerjaar kwamen heel sympatiek over. De leerkrachten gebruikten de stok niet in het bijzijn van de yevo’s. Eens uit het oog hoorden we al snel het slagen van de stok. Na het middageten ging Lynn, Isabelle en Joyce naar de markt om naar stoffen te zoeken. Iedereen vond wel iets naar zijn zin. We konden het niet laten om ook oorbellen te kopen, goedkoper zullen we ze nergens vinden. Na de markt werden de eerste verslagen getypt. In de namiddag vertrok Kudzo met het busje naar Accra om de nieuwe compagnon te gaan halen. Onze avond werd ingezet door een spelletje dat Christian en Yvonne aan het spelen waren. Ze waren aan het klappen en het springen en ze vertelden ons dat dit een Ghanees spelletje was: Mampé. Ook Rita deed het eens voor met Yvonne en het leek wel echt heel leuk. Ze legden het aan ons uit en we probeerden het ook, maar het was niet zo makkelijk als het leek. Het is de bedoeling dat je allebei 2 keer springt en dan een voet naar voren zet. Naargelang of de voeten van beide spelers een kruis vormen of niet, gaat het punt naar de ene speler of de andere speler. Het straffe is dat Yvonne, Rita, Christian en al de anderen hier ook schijnbewegingen gebruiken om je af te leiden. Isabelle was er het rapste mee weg en ging er ook het hardst in op. Soms was ze zo hevig dat ze bijna onderuitgleed, maar ze kon het wel heel goed. In elk geval werd er goed gelachen met ons. We hebben het ook in 2 teams gespeeld. Het was erg leuk. Daarna hebben we nog allerlei spelletjes gedaan, vooral spelletjes van hier: mampé, een soort van zakdoek leggen met een ander liedje, stoelendans op djembémuziek, een spelletje waarbij je één voor één in het kringetje een dansje moest doen en ook één spelletje van ons: 1, 2, 3 piano. Het was een erg actieve en leuke avond, maar we hebben deze rustig afgesloten met een filmpje: Jungle Book.
Onze observatieweek loopt gewoon verder. De ene leerkracht geeft al wat beter les dan de anderen.
Na een heerlijk middagmaal waren we toch een beetje nieuwsgierig naar de nieuwe compagnon die op komst was. Behalve Sanne, want die kende hem al. Rond 14u reed hij het erf op. Hij zal wel zijn mannetje moeten staan tussen deze 6 viswijven.
Verder zijn Joyce, Isabelle, Lynn en Elke samen met Rita naar de kleermaakster geweest met al onze stofjes en hun speciale eisen Echt straf als die vrouw dat allemaal gaat kunnen onthouden wat wij vroegen, want ze schreef niets op: dit stofje moet zoals dit rokje, maar dan iets langer en met een band, dit stofje is voor een kleedje, maar dan met een rits ipv zonder… Binnen 2 weken zou het allemaal klaar zijn, we zijn alvast benieuwd naar het resultaat ;)
Ondertussen werd het al een beetje overtrokken en stond er een windje: er hing weer onweer in de lucht. En jawel, na een tijdje begon het te regenen, te bliksemen en te donderen. Het was een fantastisch mooi lichtspektakel dat nog tot in de late avond heeft voortgeduurd. Na het avondmaal (frietjes met kip, njammie!) hebben we nog onder de hut gezeten om Uno te spelen, op het terrasje gezeten om te schrijven of een boekje te lezen, of in Joyce haar geval binnen gezeten met een boek en een mp3-speler in haar oren om het onweer niet te moeten zien en horen ;) Het Uno spelletjes had nogal lang geduurd tussen Sanne – Elke – Baruso en Christian geen van de 4de wilde de LOZER zijn.
Het is een klein beetje afgekoeld, goed om in ons bed te kruipen.
Nog maar eens observeren. Op woensdag start de school altijd met een soort mis. Deze is typisch Afrikaans, heel vrolijk en muzikaal. Bij Sanne volgde er een gezamenlijke godsdienstles over de apostelen.
We hebben nog tot in de loop van de namiddag gewerkt voor school, gelezen en genoten van de zon.
Lynn heeft tussendoor Rita ook nog wat geholpen met het rollen van loempia’tjes voor morgen. Ze zien er alvast erg lekker uit, we zijn benieuwd! Verder hebben we nog wat kaartspelletjes gespeeld tot aan het avondeten. Isabelle was ondertussen al in haar bed gekropen want ze voelde zich niet erg goed. We denken dat dit aan het water lag. We hebben een hele dag vreemd smakend water gedronken.
We zijn onder de hut gaan zitten en hebben de jongens een nieuw spelletje aangeleerd: ik ben een banaan. Iedereen schrijft een woord op een papiertje en kleeft dat op iemand anders zijn voorhoofd. Dan moet je één voor één ja/nee-vragen stellen aan de andere spelers om te raden welk woord er op je voorhoofd kleeft. Het was echt een leuk spelletje, en we schreven de gekste woorden voor elkaar op. Het straffe was dat sommigen hier echt goed in waren en goede vragen stelden en er dan heel rap opkwamen wat ze waren. Er waren echter ook valsspelers: Atisu hield de hele tijd een spiegeltje in zijn mouw en kon zo het woord op zijn voorhoofd lezen. Etse heeft Sanne ook een paar keer geholpen door iets uit te beelden. We verdenken ze er ook van de woorden in Ewe aan elkaar te verklappen. Maarja dit valt niet te bewijzen aangezien Ewe voor ons onverstaanbaar is. Na een paar spelletjes hebben we nog Uno en Jungle Speed gespeeld en daarna zijn we in ons bed gekropen (natuurlijk weer veel te laat). Het was wederom een gezellige avond.
De laatste dag observatie! Wat een geweldige leerkracht in het 6de leerjaar bij Joyce en Isabelle. Sanne heeft de getallen van 1 tot 5 met de kinderen geoefend, maar zonder veel succes.
We hebben ons toch nog maar eens aan het schoolwerk gezet vandaag. Maar Joyce en Isabelle gingen daarna chocoladecake bakken met Rita. Het was lachen-gieren-brullen ons de hut. Het cacaopoeder vloog in het rond! En dan maar zeggen dat Joyce een vuile kok is (hé mama en papa Joyce)
Abonneren op:
Posts (Atom)