Je kan de foto's vinden op facebook-pagina van Sanne
http://www.facebook.com/sanne.deruysscher#!/profile.php?id=732123575
Hopelijk kunnen we ze af en toe aanvullen...
zaterdag 19 februari 2011
Hete lijven voor madame Isabelle
16 februari – 18 februari
Na een rustige namiddag met een poging om voor school te werken waren we helemaal klaar voor een gezellige jungle-speed avond. Het doel van Joyce was om Elke te verslaan. Geen gemakkelijk opdracht dus… Het begon heel stilletjes, maar het werd een hevige strijd! De totem vloog af en toe door de lucht, rakelings langs neuzen, oren en tussen borsten… De jongens zijn altijd heel enthousiast als ze gewonnen hebben. Ze lopen dan een toertje rond de binnenplaats met veel lawaai. Maar dikwijls blijkt dat ze dan helemaal niet gewonnen hebben… Echt heel grappig! Joyce heeft haar doel wel bereikt! Rarara… Hoe heeft ze dat klaargespeeld? 3 keer winnen van Elke!
Ypsilonneke (Yvonne) moest haar huiswerk maken, maar eigenlijk liet ze dit over aan Christian. Hij loste al haar sommen op, zodat ze ze enkel nog moest overschrijven. Ze zit in het 2de leerjaar, maar het tellen lukt nog niet zoals het moet! Daarna hebben Sanne en Isabelle met Yvonne geschreven en gelezen. Zo leerde al onze namen kennen. We maakten ook een mooie tekening van Frank, inclusief de six-pack ;-)
Yvonne maakte ook nog een tekening van Isabelle. Sanne kreeg daarna nog even djembe-les van den drummer (Etse). Het overschakelen van ritmes is nog moeilijk, maar we hebben nog tijd om het te leren. Isabelle is ondertussen bij Rita gaan zitten voor een echte vrouwenbabbel. Zij voelde zich al een hele dag niet goed. Zo zijn we heel wat te weten gekomen over hoe belangrijk de leeftijd hier wel. Isabelle voelde zich onwennig naar de reacties van de jongens toe. Maar dit is nu helemaal uitgeklaard. Isabelle is de oudste van de hele compound, waardoor zij eigenlijk de baas is. Iedereen die jonger is als haar moet alles voor haar doen! Ze spreken haar nooit aan met Isabelle, ze zal altijd Madame Isabelle genoemd worden. Eigenlijk mag ze ook niet de tafel afruimen, zakjes dragen,… Ze mag gewoon niks Ze kan zich gewoon laten bedienen als ze dat wil. Dit zou dan allemaal voor Annelies zijn want zij is de jongste van de hoop. Gelukkig wil Isabelle dit niet. Silke, Femke en Nynke jullie zijn gewaarschuwd als madame Isabelle terug thuis is. Ze kruipen hier stuk voor stuk voor Isabelle! Ze is de mama en de 5 anderen (Joyce, Lynn, Annelies, Elke en Sanne ) zijn de zussen van de boys.
Opstaan was deze morgen nog extra moeilijk! Joyce en Sanne hebben nog lang gebabbeld in hun bed! Tot ergernis van Isabelle, want zij kon alles horen! Maar ze was het helemaal eens met de mening van Joyce! ;-) Eindelijk kon Isabelle na een week op internet! Het ging iets trager als vorige keer, maar we hebben alles kunnen doen wat nodig was. Omdat we langs de bank wilden passeren zijn we ook ineens naar de markt gegaan! Wat een drukte! Heerlijk fruit, prachtige stoffen, stinkende vissen, rijdende wrakken… Het was geweldig!
Joyce en Isabelle waren zo moedig om in de middag aan hun taak van zorgcoördinator gewerkt. Het heeft lang geduurd, maar ze is wel afgeraakt. We zijn al goed ingeburgerd, want op dat vlak nemen we direct het Afrikaanse ritme over. Sanne had niet veel zin om voor school te werken dus speelde ze met Ellis. Toen hadden we het geweldige plan om in de avond iets te gaan drinken met de boys! Met z’n allen (Elke, Lynn, Annelies, Joyce, Sanne, Isabelle, Barusso, Christian, Etse, Bernard, Frank, Attiso) gingen naar een cafeetje waar er ook muziek werd gedraaid, zodat we natuurlijk nog eens een danske konden placeren! Met een goei pint in ons handen (jammer genoeg niet zo fris als aan de brug) startte een geweldige avond!
Ze nodigden ons een voor een uit op de dansvloer. Dansen dat die jongens kunnen! En neem daar die lijven nog eens bij… Da’s om bij weg te dromen. Ellis Berckvens hier zou je wel iemand naar je goesting vinden! Wij hebben allemaal onze favoriet al uitgekozen. De foto’s spreken voor zich! Hoewel de muziek al krakend door de boxen kwam konden we ons goed amuseren. Iedereen heeft met alle jongens gedanst. Ze dansen hier zo grappig! Ze nemen een meisje bij hun handen vast en dansen zo per 2. Het is niet altijd even gemakkelijk om ze te volgen. Op terugweg naar huis hebben we voorgesteld om een voetbalmatch te organiseren: België vs. Ghana! België krijgt op voorhand al wel 5 punten, anders zou het niet echt eerlijk zijn. Eenmaal thuis hebben we nog wat nagepraat over de geweldige avond. Tot zover de eerste kennismaking met het uitgaansleven in Kpando! In ieder geval voor herhaling vatbaar!
Vrijdag rustdag! Tot half 10 in ons bed, voor diegenen die dat zo lang volhouden!
Na het middageten trokken we naar de pottenbakkerij. We mochten een potje uitkiezen dat we dan zelf konden maken. Maar dit was niet zo makkelijk dan het eruit zag. Klungels dat we zijn! Met dank aan de madam van daar worden er toch redelijke potjes gedroogd nu, zodat we ze vrijdag kunnen afmaken. Bij de thuiskomst maakten we 2 badjes met waterballonnen klaar, om de jongens te bekogelen. We stonden allemaal op het terras in onze bikini, echt heel onopvallend. Met een smoes lokten we ze onder de hut uit en bekogelden we hen. Eerst liepen ze weg, want ze kenden het niet. Maar toen we ze uitnodigden om ook ballonnen te pakken deden ze mee. Al snel waren de ballonnen op, maar met emmers water gaat dat ook! Het was een echte veldslag! Het plein rond de hut werd 1 grote modderpoel. Lekker glad!
Verder nog Uno en jungle speed gespeeld in het donker want de elektriciteit was uitgevallen. Niet gemakkelijk om dan de kleuren nog te zien.Uit verveling hebben we ook massas liedjes gezongen. Na ongeveer 2 uur weer licht! Ondertussen waren Joyce en Annelies al gaan slapen. Wij hebben met de jongens nog wat verder gespeeld. Nog goed gelachen. Die jongens hebben echt geen goeie tacktiek. Ze steken hier al hun goede kaarten tussen hun tenen of onder hun gat. Echt heel grappig. Elke heeft gevlogen ;-) Ze viel achterover met bank en al.
Vandaag zijn we naar HO gereden. Een dik 1.5 uur rijden. Het is wel de moeite want een duik in het zwembad doet wel goed! We hebben ook lekker gegeten, een club-sandwish en gegrilde kip. Na heel wat bommetjes en gespets in het water waren we afgekoeld om naar het internetcafe te gaan. Nu gaan we proberen de fotos erop te krijgen... Hopelijk lukt het!
Na een rustige namiddag met een poging om voor school te werken waren we helemaal klaar voor een gezellige jungle-speed avond. Het doel van Joyce was om Elke te verslaan. Geen gemakkelijk opdracht dus… Het begon heel stilletjes, maar het werd een hevige strijd! De totem vloog af en toe door de lucht, rakelings langs neuzen, oren en tussen borsten… De jongens zijn altijd heel enthousiast als ze gewonnen hebben. Ze lopen dan een toertje rond de binnenplaats met veel lawaai. Maar dikwijls blijkt dat ze dan helemaal niet gewonnen hebben… Echt heel grappig! Joyce heeft haar doel wel bereikt! Rarara… Hoe heeft ze dat klaargespeeld? 3 keer winnen van Elke!
Ypsilonneke (Yvonne) moest haar huiswerk maken, maar eigenlijk liet ze dit over aan Christian. Hij loste al haar sommen op, zodat ze ze enkel nog moest overschrijven. Ze zit in het 2de leerjaar, maar het tellen lukt nog niet zoals het moet! Daarna hebben Sanne en Isabelle met Yvonne geschreven en gelezen. Zo leerde al onze namen kennen. We maakten ook een mooie tekening van Frank, inclusief de six-pack ;-)
Yvonne maakte ook nog een tekening van Isabelle. Sanne kreeg daarna nog even djembe-les van den drummer (Etse). Het overschakelen van ritmes is nog moeilijk, maar we hebben nog tijd om het te leren. Isabelle is ondertussen bij Rita gaan zitten voor een echte vrouwenbabbel. Zij voelde zich al een hele dag niet goed. Zo zijn we heel wat te weten gekomen over hoe belangrijk de leeftijd hier wel. Isabelle voelde zich onwennig naar de reacties van de jongens toe. Maar dit is nu helemaal uitgeklaard. Isabelle is de oudste van de hele compound, waardoor zij eigenlijk de baas is. Iedereen die jonger is als haar moet alles voor haar doen! Ze spreken haar nooit aan met Isabelle, ze zal altijd Madame Isabelle genoemd worden. Eigenlijk mag ze ook niet de tafel afruimen, zakjes dragen,… Ze mag gewoon niks Ze kan zich gewoon laten bedienen als ze dat wil. Dit zou dan allemaal voor Annelies zijn want zij is de jongste van de hoop. Gelukkig wil Isabelle dit niet. Silke, Femke en Nynke jullie zijn gewaarschuwd als madame Isabelle terug thuis is. Ze kruipen hier stuk voor stuk voor Isabelle! Ze is de mama en de 5 anderen (Joyce, Lynn, Annelies, Elke en Sanne ) zijn de zussen van de boys.
Opstaan was deze morgen nog extra moeilijk! Joyce en Sanne hebben nog lang gebabbeld in hun bed! Tot ergernis van Isabelle, want zij kon alles horen! Maar ze was het helemaal eens met de mening van Joyce! ;-) Eindelijk kon Isabelle na een week op internet! Het ging iets trager als vorige keer, maar we hebben alles kunnen doen wat nodig was. Omdat we langs de bank wilden passeren zijn we ook ineens naar de markt gegaan! Wat een drukte! Heerlijk fruit, prachtige stoffen, stinkende vissen, rijdende wrakken… Het was geweldig!
Joyce en Isabelle waren zo moedig om in de middag aan hun taak van zorgcoördinator gewerkt. Het heeft lang geduurd, maar ze is wel afgeraakt. We zijn al goed ingeburgerd, want op dat vlak nemen we direct het Afrikaanse ritme over. Sanne had niet veel zin om voor school te werken dus speelde ze met Ellis. Toen hadden we het geweldige plan om in de avond iets te gaan drinken met de boys! Met z’n allen (Elke, Lynn, Annelies, Joyce, Sanne, Isabelle, Barusso, Christian, Etse, Bernard, Frank, Attiso) gingen naar een cafeetje waar er ook muziek werd gedraaid, zodat we natuurlijk nog eens een danske konden placeren! Met een goei pint in ons handen (jammer genoeg niet zo fris als aan de brug) startte een geweldige avond!
Ze nodigden ons een voor een uit op de dansvloer. Dansen dat die jongens kunnen! En neem daar die lijven nog eens bij… Da’s om bij weg te dromen. Ellis Berckvens hier zou je wel iemand naar je goesting vinden! Wij hebben allemaal onze favoriet al uitgekozen. De foto’s spreken voor zich! Hoewel de muziek al krakend door de boxen kwam konden we ons goed amuseren. Iedereen heeft met alle jongens gedanst. Ze dansen hier zo grappig! Ze nemen een meisje bij hun handen vast en dansen zo per 2. Het is niet altijd even gemakkelijk om ze te volgen. Op terugweg naar huis hebben we voorgesteld om een voetbalmatch te organiseren: België vs. Ghana! België krijgt op voorhand al wel 5 punten, anders zou het niet echt eerlijk zijn. Eenmaal thuis hebben we nog wat nagepraat over de geweldige avond. Tot zover de eerste kennismaking met het uitgaansleven in Kpando! In ieder geval voor herhaling vatbaar!
Vrijdag rustdag! Tot half 10 in ons bed, voor diegenen die dat zo lang volhouden!
Na het middageten trokken we naar de pottenbakkerij. We mochten een potje uitkiezen dat we dan zelf konden maken. Maar dit was niet zo makkelijk dan het eruit zag. Klungels dat we zijn! Met dank aan de madam van daar worden er toch redelijke potjes gedroogd nu, zodat we ze vrijdag kunnen afmaken. Bij de thuiskomst maakten we 2 badjes met waterballonnen klaar, om de jongens te bekogelen. We stonden allemaal op het terras in onze bikini, echt heel onopvallend. Met een smoes lokten we ze onder de hut uit en bekogelden we hen. Eerst liepen ze weg, want ze kenden het niet. Maar toen we ze uitnodigden om ook ballonnen te pakken deden ze mee. Al snel waren de ballonnen op, maar met emmers water gaat dat ook! Het was een echte veldslag! Het plein rond de hut werd 1 grote modderpoel. Lekker glad!
Verder nog Uno en jungle speed gespeeld in het donker want de elektriciteit was uitgevallen. Niet gemakkelijk om dan de kleuren nog te zien.Uit verveling hebben we ook massas liedjes gezongen. Na ongeveer 2 uur weer licht! Ondertussen waren Joyce en Annelies al gaan slapen. Wij hebben met de jongens nog wat verder gespeeld. Nog goed gelachen. Die jongens hebben echt geen goeie tacktiek. Ze steken hier al hun goede kaarten tussen hun tenen of onder hun gat. Echt heel grappig. Elke heeft gevlogen ;-) Ze viel achterover met bank en al.
Vandaag zijn we naar HO gereden. Een dik 1.5 uur rijden. Het is wel de moeite want een duik in het zwembad doet wel goed! We hebben ook lekker gegeten, een club-sandwish en gegrilde kip. Na heel wat bommetjes en gespets in het water waren we afgekoeld om naar het internetcafe te gaan. Nu gaan we proberen de fotos erop te krijgen... Hopelijk lukt het!
donderdag 17 februari 2011
Happy Valentine!
13 februari-15 februari
Zondag rustdag zoals ze zeggen. Heel de ochtend spelletjes gespeeld. Wij gaan als volwaardige jungle speed-kampioenen terugkomen! Hoewel het toch moeilijk is om Elke te verslaan.
Rita had het idee om cake te maken en wij mochten helpen! Er werden dezelfde ingrediënten gebruikt zoals wij ze kennen, zonder echt iets af te wegen. Wat de cake speciaal maakte was het ananasextract en noodmuskaat. We hebben al ontdekt dat ze hier grote fan zijn van noodmuskaat en het overal indoen.
Daarna vertrokken we voor onze eerste poging op het internet. Dit zonder succes. Annelies was vooraf al vertrokken maar had nog niets kunnen doen. We hebben even geprobeerd, maar gaven het al snel op. We denken dat we het Belgische internet nog te gewoon waren.
Annelies probeerde samen met de jongens nog even verder, maar wij gingen naar huis.
Onderweg werden we opgepikt door ons witte ‘zot van A-busje’ om brood te gaan maken.
Je neemt zelf de ingrediënten mee. Bij de bakker wordt het door een machine tot deeg gekneed. Deze machine lijkt eerder op een betonmolen. Echt geweldig om te zien. Wanneer het deeg gemengd is wordt het samengeperst in een soort strijkmachine met 2 rollen. Onze vingers zouden al lang plat geweest zijn. Na de bakker hebben we onze eerste poging gedaan om iets te dragen op ons hoofd. Wat was dat zwaar! De vrouwen van hier lijken er niks van te merken. Bij thuiskomst moet het deeg nog in de goede vorm gebracht worden (een ronde pistolet). Wij hebben hen de vorm van een stokbrood, croissant en een vlecht leren kennen. Ook werden er enkele hartjes gemaakt want Valentijn kwam eraan.
In de vooravond stak het eerste onweer de kop op. Van een stevig onweer gesproken. De regen viel met bakken uit lucht, maar daardoor koelde het (gelukkig) ook wat af. Bij de regen hoorde ook een heel lichtspektakel van bliksem. Het bleef maar bliksemen. Toch hadden we zin om die avond een film te kijken. Kudzo haalde de beamer boven om samen de film Robin Hood te kijken. Daarna kropen we in ons veel te warm bedje want Elke, Lynn en Annelies moeten de dag nadien wel ‘fris’ voor de klas staan.
Happy Valentine!!! <3
Verdorie vroeg uit ons bed! Dat zijn we nog niet gewoon! Isabelle stond vandaag een beetje ziek op. We denken dat de blazers hier de oorzaak van zijn. Maar zonder die blazers is het hier echt niet te doen! We hebben deze morgen Frank Jungle speed leren spelen. Dan denk je iemand nieuw, dan heb ik nog eens de kans om te winnen. NIET DUS! Frank speelde de eerste keer en hij won! Het was geweldig leuk! Ook de broer kwam meespelen, hij had iets meer moeite om het spel te begrijpen. Uiteindelijk wonnen wij ieder 3 keer, Frank 2 keer en de broer jammer genoeg niet…
Daarna trokken we voor de eerste keer naar het educational center. We werden er vriendelijk ontvangen door Anthony. We legden voor de zoveelste keer uit wat we hier kwamen doen.
Ze hadden al scholen in hun hoofd maar ze maakten zich zorgen of Isabelle er wel met de fiets zou geraken. Maar waarschijnlijk zal het een dichtere school worden.
Na het educational center stelde onze dikke vriend (Kudzo alias Jacky X)) voor om eens een kijkje te nemen in de school van de 3 andere meisjes. Ze waren blij verrast om ons te zien. Het was geweldig om eindelijk eens een klasje bezig te zien. De leerkrachten waren heel vriendelijk en de kindjes zeer enthousiast.
Op de terugweg passeerden we bij de pottenbakkerij. Eerste gedacht bij de pottenbakkerij: Dit willen wij ook doen! Er stonden prachtige dingen waar we van denken ‘hoe maak je dat in godsnaam?’ We hebben een afspraak gemaakt dat we vrijdag terug naar daar gaan om zelf eens een poging te wagen. Jaja Martine, wij gaan het wagen! Nu nog het resultaat afwachten.
Na een bord spaghetti deden we nog eens een poging om op internet te geraken. Maar na 50 minuten stonden we nog niet veel verder dan een startpagina. Dus we gaven het nog maar eens op. De man van het internetcafé zei dat we in de morgen moesten komen, dan was het minder druk.
Al wachtend op het avondeten kropen we onder de hut met een boek of de flair. De jongens kwamen erbij zitten met de djembe. Ze begonnen met spelen en zingen. Dit werkte heel aanstekelijk. De jongens begonnen zelf te dansen en nodigden ons een voor een uit om mee te dansen. Deze kans lieten we natuurlijk niet liggen. Al snel stonden we met z’n allen te shaken.
We waren direct ingeburgerd. Zelfs de kleinsten (Yvonne en Ellis) dansten mee. Al werd het niet altijd apprecieerd dat Yvonne meedeet. Bij een korte pauze werden direct terug op de dansvloer getrokken. Al dat lawaai zorgde voor heel wat nieuwsgierigen. Ze kropen zelfs over het muurtje om mee te komen doen. De tamtam werkt dus wel degelijk.
Het ritme zorgt ervoor dat je lichaam beweegt, het was eigenlijk zumba maar dan nog beter!
De liters zweet dat we kwijt waren zijn niet te tellen. Wij waren helemaal uitgeput maar de boys helemaal niet. Op het einde was een nog een battle tussen Elke en de jongens. Alle showkes dat ze konden werden getoond. Elke heeft ze een poepie laten ruiken.
Lynn en Sanne kregen ook nog lessen djembe. Niet gemakkelijk om te veranderen van ritme. Maar natuurlijk wel erg leuk. Het lukte ook wel best goed!
Na zo’n inspanning smaakte het avondeten dubbel zo goed. De avond was vrij kort, want door al die inspanningen was iedereen doodmoe!
Het is hier altijd zo vroeg morgen! ’s Ochtends een ontbijt met de lekkere broodjes die we zondag zelf gebakken hadden. Jammer dat het zo droog is, maar met smeerkaas of choco is dat al opgelost. Vandaag stond er weer een bezoek aan het educational center op het programma. Deze keer hebben we Miss Dora ontmoet. Voor de zoveelste keer moesten we uitleggen wat we kwamen doen. Vooral uitleggen wat zorg is moeilijk. Ze kennen het systeem ook niet. Maar we denken wel dat ze het ondertussen begrijpen.
Vandaag lukte het ons al na 3 minuten om op internet te geraken. We waren maar met 2 in het internetcafé, dat helpt dus.
In de namiddag hebben we de eerste keer voor school gewerkt. In de avond speelden we nog een spelletje jungle speed en keken we nog een filmpje. Een rustige avond kan wel deugd doen.
Joepie! Vandaag gaan we de schooltjes bezoeken! Deze morgen werkten we even aan de blog en dan vertrokken we. We waren heel benieuwd hoe deze schooltjes eruit zien. Joyce en Isabelle stonden in het schooltje vlakbij het ziekenhuis, dit is ook het schooltje waar Yvonne gaat. Het was net mis toen we daar aankwamen, alle kinderen zaten in een lokaaltje en zongen liedjes. Geweldig om te horen! We maakten kennis met de directeur en de leerkrachten en legden de bedoeling nog maar eens uit. Het bord is gewoon bordverf dat echt tegen de muur is geklad. De banken staan helemaal achteraan in de klas, de ruimte wordt niet voldoende benut.
De klaslokalen zijn ook weinig fleurig, dus een verfbeurt zal geen kwaad kunnen.
Daarna reden we naar de special school. Ze waren net aan het oefenen voor de mars op independence day. Geweldig om te zien! De directeur was heel vriendelijk en enthousiast. Sanne kreeg direct het curriculum mee. Ze zal wel haar mannetje moeten staan tussen de ganse ploeg mannen! De school lag helemaal achterin, zo rustig dat het er was.
We moeten geen fietsen kopen want Joyce en Isabelle (school achter de hoek) gaan te voet.
Het luxepaardje Sanne wordt voor de deur opgepikt om met het busje naar school gebracht te worden. In de middag moet ze wel te voet terugkomen. We kijken er al enorm naar uit om maandag te starten met de observatie!
Groetjes uit het hot & sweaty Ghana
Zondag rustdag zoals ze zeggen. Heel de ochtend spelletjes gespeeld. Wij gaan als volwaardige jungle speed-kampioenen terugkomen! Hoewel het toch moeilijk is om Elke te verslaan.
Rita had het idee om cake te maken en wij mochten helpen! Er werden dezelfde ingrediënten gebruikt zoals wij ze kennen, zonder echt iets af te wegen. Wat de cake speciaal maakte was het ananasextract en noodmuskaat. We hebben al ontdekt dat ze hier grote fan zijn van noodmuskaat en het overal indoen.
Daarna vertrokken we voor onze eerste poging op het internet. Dit zonder succes. Annelies was vooraf al vertrokken maar had nog niets kunnen doen. We hebben even geprobeerd, maar gaven het al snel op. We denken dat we het Belgische internet nog te gewoon waren.
Annelies probeerde samen met de jongens nog even verder, maar wij gingen naar huis.
Onderweg werden we opgepikt door ons witte ‘zot van A-busje’ om brood te gaan maken.
Je neemt zelf de ingrediënten mee. Bij de bakker wordt het door een machine tot deeg gekneed. Deze machine lijkt eerder op een betonmolen. Echt geweldig om te zien. Wanneer het deeg gemengd is wordt het samengeperst in een soort strijkmachine met 2 rollen. Onze vingers zouden al lang plat geweest zijn. Na de bakker hebben we onze eerste poging gedaan om iets te dragen op ons hoofd. Wat was dat zwaar! De vrouwen van hier lijken er niks van te merken. Bij thuiskomst moet het deeg nog in de goede vorm gebracht worden (een ronde pistolet). Wij hebben hen de vorm van een stokbrood, croissant en een vlecht leren kennen. Ook werden er enkele hartjes gemaakt want Valentijn kwam eraan.
In de vooravond stak het eerste onweer de kop op. Van een stevig onweer gesproken. De regen viel met bakken uit lucht, maar daardoor koelde het (gelukkig) ook wat af. Bij de regen hoorde ook een heel lichtspektakel van bliksem. Het bleef maar bliksemen. Toch hadden we zin om die avond een film te kijken. Kudzo haalde de beamer boven om samen de film Robin Hood te kijken. Daarna kropen we in ons veel te warm bedje want Elke, Lynn en Annelies moeten de dag nadien wel ‘fris’ voor de klas staan.
Happy Valentine!!! <3
Verdorie vroeg uit ons bed! Dat zijn we nog niet gewoon! Isabelle stond vandaag een beetje ziek op. We denken dat de blazers hier de oorzaak van zijn. Maar zonder die blazers is het hier echt niet te doen! We hebben deze morgen Frank Jungle speed leren spelen. Dan denk je iemand nieuw, dan heb ik nog eens de kans om te winnen. NIET DUS! Frank speelde de eerste keer en hij won! Het was geweldig leuk! Ook de broer kwam meespelen, hij had iets meer moeite om het spel te begrijpen. Uiteindelijk wonnen wij ieder 3 keer, Frank 2 keer en de broer jammer genoeg niet…
Daarna trokken we voor de eerste keer naar het educational center. We werden er vriendelijk ontvangen door Anthony. We legden voor de zoveelste keer uit wat we hier kwamen doen.
Ze hadden al scholen in hun hoofd maar ze maakten zich zorgen of Isabelle er wel met de fiets zou geraken. Maar waarschijnlijk zal het een dichtere school worden.
Na het educational center stelde onze dikke vriend (Kudzo alias Jacky X)) voor om eens een kijkje te nemen in de school van de 3 andere meisjes. Ze waren blij verrast om ons te zien. Het was geweldig om eindelijk eens een klasje bezig te zien. De leerkrachten waren heel vriendelijk en de kindjes zeer enthousiast.
Op de terugweg passeerden we bij de pottenbakkerij. Eerste gedacht bij de pottenbakkerij: Dit willen wij ook doen! Er stonden prachtige dingen waar we van denken ‘hoe maak je dat in godsnaam?’ We hebben een afspraak gemaakt dat we vrijdag terug naar daar gaan om zelf eens een poging te wagen. Jaja Martine, wij gaan het wagen! Nu nog het resultaat afwachten.
Na een bord spaghetti deden we nog eens een poging om op internet te geraken. Maar na 50 minuten stonden we nog niet veel verder dan een startpagina. Dus we gaven het nog maar eens op. De man van het internetcafé zei dat we in de morgen moesten komen, dan was het minder druk.
Al wachtend op het avondeten kropen we onder de hut met een boek of de flair. De jongens kwamen erbij zitten met de djembe. Ze begonnen met spelen en zingen. Dit werkte heel aanstekelijk. De jongens begonnen zelf te dansen en nodigden ons een voor een uit om mee te dansen. Deze kans lieten we natuurlijk niet liggen. Al snel stonden we met z’n allen te shaken.
We waren direct ingeburgerd. Zelfs de kleinsten (Yvonne en Ellis) dansten mee. Al werd het niet altijd apprecieerd dat Yvonne meedeet. Bij een korte pauze werden direct terug op de dansvloer getrokken. Al dat lawaai zorgde voor heel wat nieuwsgierigen. Ze kropen zelfs over het muurtje om mee te komen doen. De tamtam werkt dus wel degelijk.
Het ritme zorgt ervoor dat je lichaam beweegt, het was eigenlijk zumba maar dan nog beter!
De liters zweet dat we kwijt waren zijn niet te tellen. Wij waren helemaal uitgeput maar de boys helemaal niet. Op het einde was een nog een battle tussen Elke en de jongens. Alle showkes dat ze konden werden getoond. Elke heeft ze een poepie laten ruiken.
Lynn en Sanne kregen ook nog lessen djembe. Niet gemakkelijk om te veranderen van ritme. Maar natuurlijk wel erg leuk. Het lukte ook wel best goed!
Na zo’n inspanning smaakte het avondeten dubbel zo goed. De avond was vrij kort, want door al die inspanningen was iedereen doodmoe!
Het is hier altijd zo vroeg morgen! ’s Ochtends een ontbijt met de lekkere broodjes die we zondag zelf gebakken hadden. Jammer dat het zo droog is, maar met smeerkaas of choco is dat al opgelost. Vandaag stond er weer een bezoek aan het educational center op het programma. Deze keer hebben we Miss Dora ontmoet. Voor de zoveelste keer moesten we uitleggen wat we kwamen doen. Vooral uitleggen wat zorg is moeilijk. Ze kennen het systeem ook niet. Maar we denken wel dat ze het ondertussen begrijpen.
Vandaag lukte het ons al na 3 minuten om op internet te geraken. We waren maar met 2 in het internetcafé, dat helpt dus.
In de namiddag hebben we de eerste keer voor school gewerkt. In de avond speelden we nog een spelletje jungle speed en keken we nog een filmpje. Een rustige avond kan wel deugd doen.
Joepie! Vandaag gaan we de schooltjes bezoeken! Deze morgen werkten we even aan de blog en dan vertrokken we. We waren heel benieuwd hoe deze schooltjes eruit zien. Joyce en Isabelle stonden in het schooltje vlakbij het ziekenhuis, dit is ook het schooltje waar Yvonne gaat. Het was net mis toen we daar aankwamen, alle kinderen zaten in een lokaaltje en zongen liedjes. Geweldig om te horen! We maakten kennis met de directeur en de leerkrachten en legden de bedoeling nog maar eens uit. Het bord is gewoon bordverf dat echt tegen de muur is geklad. De banken staan helemaal achteraan in de klas, de ruimte wordt niet voldoende benut.
De klaslokalen zijn ook weinig fleurig, dus een verfbeurt zal geen kwaad kunnen.
Daarna reden we naar de special school. Ze waren net aan het oefenen voor de mars op independence day. Geweldig om te zien! De directeur was heel vriendelijk en enthousiast. Sanne kreeg direct het curriculum mee. Ze zal wel haar mannetje moeten staan tussen de ganse ploeg mannen! De school lag helemaal achterin, zo rustig dat het er was.
We moeten geen fietsen kopen want Joyce en Isabelle (school achter de hoek) gaan te voet.
Het luxepaardje Sanne wordt voor de deur opgepikt om met het busje naar school gebracht te worden. In de middag moet ze wel te voet terugkomen. We kijken er al enorm naar uit om maandag te starten met de observatie!
Groetjes uit het hot & sweaty Ghana
dinsdag 15 februari 2011
HOERA WE ZIJN IN GHANA!
10 februari-12 februari
Helft 1(Joyce en Sanne): Aankomst in Berchem om 6u in de ochtend! Pijnlijk! Zwaargeladen op de trein richting Brussel. Zonder problemen in Parijs geraakt met de TGV. Een geweldige vlucht richting Amsterdam. Na een lekkere koffie voor Joyce gingen we op zoek naar helft 2.
Helft 2(Isabelle): Opstaan 7u: afscheid van mijn schattige pubers en ooh zo lieve man. Met de TGV naar Amsterdam om daar de wederhelft tegen te komen!
HOERA WE WAREN COMPLEET!
In Amsterdam werd Sanne ontmaskerd als schaarterrorist hoewel ze in Parijs als een brave student door de douane raakte.
In het vliegtuig werd het snel duidelijk dat we weer in twee werden gesplitst. Maar een super vriendelijke hostess stelde ons gerust dat we na opstijgen terug een team mochten zijn.
Daar zaten we dan met z’n 3 op een rijtje, starend naar het tv-schermpje.
Het eten was lekker en de vlucht vloog voorbij!
Bij het uitstappen werden we overweldigd door de Afrikaanse hitte. Dit beviel ons al!
Bijna mochten we Ghana niet binnen omdat we het exacte adres niet wisten. Maar de schaarterrorist heeft dit opgelost. Het was even spannend of alle bagage aangekomen was.
Gelukkig konden we met al onze valiezen op een karretje op zoek gaan naar Kudzo.
Eens de douane gepasseerd zagen we hem staan met papier met onze namen op. Gelukkig want ze lijken hier heel hard op elkaar.
We stapten in het ondertussen welbekende witte busje op weg naar ‘de nonkel’ van Kudzo en Bernard (broer Kudzo). Nooit gedacht dat we in Afrika zo lang in de file zouden staan. Het was pure chaos. Wat een stank ook! Gelukkig had Isabelle welriekende zakdoekjes bij.
Hier in Afrika hebben ze ook een Jacky X, onze Kudzo, die kan een pakje rijden!
Een bed, dit hadden we echt wel nodig! Joyce en Isabelle samen in een bed en Sanne apart op een matras, klaar voor onze eerste Afrikaanse nacht!
’s Morgens stonden we op en hadden zin in een lekker ontbijt. Jammer genoeg had de madam het ‘too busy’.
We sprongen terug in het busje om eerst geld te wisselen en daarna een ontbijt te zoeken in Accra. Geld gewisseld, magen gevuld, klaar voor de rit naar Kpandu.
Onze Jacky X racete als een echte piloot langs de wegen richting Kpandu. Gelukkig toonden onze medepassagiers (2 mannen van’t leger) ons een binnenweg, dit bespaarde ons een file.
2 passagiers afgezet, een nieuwe stond al te wachten (de zus van Rita). Stilaan kwamen we dichter bij de brug en daar moesten we onze belofte aan Linda nakomen. Een geweldige pint (maar echt een geweldig pint van 62 cl) diende als verfrissing. Het pintje en de warmte eiste zijn tol (zie foto).
Om half 3 kwamen we eindelijk aan in de compount. Hier stonden 3 enthousiaste meisjes ons op te wachten. Onze kamers werden gewezen, we waren eindelijk op de plaats waar we 2/3 maanden blijven. Het ziet er geweldig uit. Na het uitpakken van onze koffers hebben we rustig kennis kunnen maken met onze medebewoners. Na een lekkere maaltijd hebben we ons buiten op de binnenplaats gezet. Annelies en Sanne gingen ijsjes halen. Die hebben ons goed gesmaakt. Na wat soapverhalen werd het tijd om in bed te kruipen.
Goeiemorgen! Het is ondertussen al 12 februari en er staat al een uitstap op het programma. Iedereen van compound ging mee naar de watervallen. Het was een warme dag, dus een plons in de waterval zou wel goed doen. Weer liet Jacky X zijn rijkunsten zien door zich een weg te banen in het hobbelige landschap (inclusief de putten). Na een stevige wandeling in het prachtige tropische woud kwamen we aan bij een prachtige reusachtige waterval. Het water was verfrissend! Met alle meiden en voetbalboys stonden we onder te waterval met de bescherming van een matras. Onze picknick was een lekkere pikante pastamaaltijd.
We zijn terug naar huis gegaan omdat er een groep luidruchtige Afrikanen was.
Op de terugweg hebben we schoenen gekocht voor Ellis en Yvonne, allemaal een aantal maten te groot. Eenmaal aangekomen kregen we van Elke, Annelies en Lynn een rondleiding in Kpandu. We gingen op zoek naar een of andere zoete deegbol, maar hebben die niet gevonden. We kortten onze tocht in omdat er onweer in de lucht hing. We konden het toch niet laten om nog een zakje ijs te kopen.
Na een beetje luieren en lezen werd ons een heerlijk avondmaal geserveerd: FRIETJES met worst! We gaan hier echt niet verhongeren!
De avond nog even onze blog samenvatten zodat we morgen naar het internetcafé kunnen!
dodo ne nyo, kple wakudre vivi (slaapwel en droom zacht in Ewe)
Groetjes van de 3 Afrikaanse meiden!
Helft 1(Joyce en Sanne): Aankomst in Berchem om 6u in de ochtend! Pijnlijk! Zwaargeladen op de trein richting Brussel. Zonder problemen in Parijs geraakt met de TGV. Een geweldige vlucht richting Amsterdam. Na een lekkere koffie voor Joyce gingen we op zoek naar helft 2.
Helft 2(Isabelle): Opstaan 7u: afscheid van mijn schattige pubers en ooh zo lieve man. Met de TGV naar Amsterdam om daar de wederhelft tegen te komen!
HOERA WE WAREN COMPLEET!
In Amsterdam werd Sanne ontmaskerd als schaarterrorist hoewel ze in Parijs als een brave student door de douane raakte.
In het vliegtuig werd het snel duidelijk dat we weer in twee werden gesplitst. Maar een super vriendelijke hostess stelde ons gerust dat we na opstijgen terug een team mochten zijn.
Daar zaten we dan met z’n 3 op een rijtje, starend naar het tv-schermpje.
Het eten was lekker en de vlucht vloog voorbij!
Bij het uitstappen werden we overweldigd door de Afrikaanse hitte. Dit beviel ons al!
Bijna mochten we Ghana niet binnen omdat we het exacte adres niet wisten. Maar de schaarterrorist heeft dit opgelost. Het was even spannend of alle bagage aangekomen was.
Gelukkig konden we met al onze valiezen op een karretje op zoek gaan naar Kudzo.
Eens de douane gepasseerd zagen we hem staan met papier met onze namen op. Gelukkig want ze lijken hier heel hard op elkaar.
We stapten in het ondertussen welbekende witte busje op weg naar ‘de nonkel’ van Kudzo en Bernard (broer Kudzo). Nooit gedacht dat we in Afrika zo lang in de file zouden staan. Het was pure chaos. Wat een stank ook! Gelukkig had Isabelle welriekende zakdoekjes bij.
Hier in Afrika hebben ze ook een Jacky X, onze Kudzo, die kan een pakje rijden!
Een bed, dit hadden we echt wel nodig! Joyce en Isabelle samen in een bed en Sanne apart op een matras, klaar voor onze eerste Afrikaanse nacht!
’s Morgens stonden we op en hadden zin in een lekker ontbijt. Jammer genoeg had de madam het ‘too busy’.
We sprongen terug in het busje om eerst geld te wisselen en daarna een ontbijt te zoeken in Accra. Geld gewisseld, magen gevuld, klaar voor de rit naar Kpandu.
Onze Jacky X racete als een echte piloot langs de wegen richting Kpandu. Gelukkig toonden onze medepassagiers (2 mannen van’t leger) ons een binnenweg, dit bespaarde ons een file.
2 passagiers afgezet, een nieuwe stond al te wachten (de zus van Rita). Stilaan kwamen we dichter bij de brug en daar moesten we onze belofte aan Linda nakomen. Een geweldige pint (maar echt een geweldig pint van 62 cl) diende als verfrissing. Het pintje en de warmte eiste zijn tol (zie foto).
Om half 3 kwamen we eindelijk aan in de compount. Hier stonden 3 enthousiaste meisjes ons op te wachten. Onze kamers werden gewezen, we waren eindelijk op de plaats waar we 2/3 maanden blijven. Het ziet er geweldig uit. Na het uitpakken van onze koffers hebben we rustig kennis kunnen maken met onze medebewoners. Na een lekkere maaltijd hebben we ons buiten op de binnenplaats gezet. Annelies en Sanne gingen ijsjes halen. Die hebben ons goed gesmaakt. Na wat soapverhalen werd het tijd om in bed te kruipen.
Goeiemorgen! Het is ondertussen al 12 februari en er staat al een uitstap op het programma. Iedereen van compound ging mee naar de watervallen. Het was een warme dag, dus een plons in de waterval zou wel goed doen. Weer liet Jacky X zijn rijkunsten zien door zich een weg te banen in het hobbelige landschap (inclusief de putten). Na een stevige wandeling in het prachtige tropische woud kwamen we aan bij een prachtige reusachtige waterval. Het water was verfrissend! Met alle meiden en voetbalboys stonden we onder te waterval met de bescherming van een matras. Onze picknick was een lekkere pikante pastamaaltijd.
We zijn terug naar huis gegaan omdat er een groep luidruchtige Afrikanen was.
Op de terugweg hebben we schoenen gekocht voor Ellis en Yvonne, allemaal een aantal maten te groot. Eenmaal aangekomen kregen we van Elke, Annelies en Lynn een rondleiding in Kpandu. We gingen op zoek naar een of andere zoete deegbol, maar hebben die niet gevonden. We kortten onze tocht in omdat er onweer in de lucht hing. We konden het toch niet laten om nog een zakje ijs te kopen.
Na een beetje luieren en lezen werd ons een heerlijk avondmaal geserveerd: FRIETJES met worst! We gaan hier echt niet verhongeren!
De avond nog even onze blog samenvatten zodat we morgen naar het internetcafé kunnen!
dodo ne nyo, kple wakudre vivi (slaapwel en droom zacht in Ewe)
Groetjes van de 3 Afrikaanse meiden!
Abonneren op:
Posts (Atom)