Ellis' Birthday! Wat een feest!

1 maart – 7 maart

Na een lekker ontbijtje klaar voor de 2de dag van de week. Een beetje moe van het feestje van gisteren vertrokken we naar school.
Joepie! Pizza! Dat smaakt als je reuzehonger hebt. Wanneer Rita met de tweede lading pizza kwam, moest ze zich excuseren omdat deze veel te pikant waren. Ze had namelijk onze tweede pizza te lang in de oven laten staan en omdat ze ons geen aangebrande wilde geven, heeft ze ons de pizza gegeven die ze voor hen zelf hadden gemaakt, die een pak pikanter was als de onze. Onze monden stonden direct in de fik, maar gelukkig kwam Rita met ananas om onze monden te blussen.
Na het middagmaal werkten we nog verder aan de reflectie, voor de blog, voor de stage,… Isabelle ging na een middagdutje even een wandelingetje maken in het dorp. Onderweg kwam ze Rita en Helen tegen. Na een uurtje kwamen ze met lekkere nootjes en bananen terug thuis.
Na het avondeten zijn Elke, Sanne, Lynn en Wim samen met Frank, Etse, Atisu, Baruso, Christian naar de voetbal op groot scherm gaan kijken. Het was allemaal te doen buiten naast het café waar we vorige week iets waren gaan drinken. Het hele veldje stond vol plastieken stoelen en er was zeker 150 man! Je moest 1 cedi betalen om te gaan zitten. Alle supporters zaten door elkaar. Ook bij onze jongens waren er supporters van de beide ploegen. Elke en Sanne volgden Etse en Baruso door te supporteren voor Manchester! Lynn volgde Atisu en stemde voor Chelsea (Awoe chelsea!!!) Wanneer de bal over de middenlijn ging sprongen de supporters al recht omdat ze dachten dat er een goal ging komen. Het is ons nooit gelukt ‘live’ de goal te zien. We moesten steeds wachten tot de 3de herhaling. Ze vinden het geweldig om elkaar te pesten als de andere ploeg een foutje maakt. Uiteindelijk werd het 2-1 (Elke en Sanne supporterden de laatste minuten nog erg hard maar zonder effect) Op terugweg was het tegen elkaar op. De winnaars tegen de verliezers! Echt eens fijn om op deze manier voetbal te zien.

Vandaag weer op tijd uit ons bed want we moesten naar school. Vandaag was het een oefendag voor Sanne. De special school moest mee gaan oefenen voor de mars op zondag. We vertrokken rond 9u op school (hoewel we er eigenlijk om 7u al moesten zijn…) en hebben daar nog zeker 1,5 u moeten wachten. Pure tijdverspilling!
’s Middags werkten we voor school en zagen we hoe ons nieuw huisdier aankwam. Er kwam een klein zwart geitje uit de koffer van de corsa gekropen. Terwijl de rest verder werkte voor school en Joyce en Sanne zich even hadden neergelegd hoorden we Lynn gillen dat ze het geitje gingen killen. Zonder te verwittigen kwamen ze aandraven met een mes. Ze riep versterking van Joyce want ze wilden niet dat het geitje iets zou overkomen. Ze had het geitje nog een beetje drinken gegeven omdat ze vond dat het zo zielig was. Binnen stonden we allemaal met onze vingers in onze oren om de laatste doodskreten van het geitje niet te horen. Isabelle en Wim stonden buiten met hun fototoestel als echte ramptoeristen. Joyce en Elke waren er echt van aangedaan (er vloeiden zelfs traantjes). Heel de middag zijn Elke, Lynn en Joyce niet meer buiten geweest. Sanne en Annelies waren toch nieuwsgierig en gingen toch kijken. Het geitje werd in het vuur gegooid zodat al het haar eraf brandde. Dan werd het dier helemaal opengesneden zodat alle ingewanden eruit konden. Het bloed werd samen met de lever en het beste stuk vlees direct in een potje, waar dit samen met ajuin, groene peper en pilipili tot een lekker stoofpotje werd gekookt. Sanne, Isabelle en Wim waagden zich eraan om te proeven en eigenlijk smaakte het best. We kregen vooraf een glaasje gin om onze mond te ‘ontsmetten’ De rest van de geit werd in stukken gesneden en verpakt voor het feest op zaterdag. De geit was eigenlijk een cadeau van de grootvader van Ellis voor haar eerste verjaardag. We zouden het minder erg vinden moesten ze ons eerst gewaarschuwd hebben. Maar dat is te laat nu.
In de namiddag hebben we ook een bespreking gehad met Kudzo. Hij kwam ons vragen of we wilden sponsoren voor een pingpongtafel. We wilden dit wel doen maar enkel als Kudzo zel ook een bijdrage leverden. Isabelle, Wim en Kudzo sprongen in de bus om naar de houthandel te gaan en alles te gaan bestellen. Het zou morgen al klaar zijn!
’s Avonds hebben enkelen nog naar Beauty and the Beast gekeken en zaten de anderen onder de hut te armworstelen, te marcheren, te turnen en belachelijk te doen. Een stevig dagje!


Laatste stagedag van de week. Met volle moed vertrokken we naar school. Bij onze thuiskomst vernamen we dat Isabelle en Joyce naar het ziekenhuis waren. Isabelle was tijdens het spelen van Schipper mag ik overvaren uitgeschoven en erg hard neergekomen op haar knie. In het ziekenhuis kreeg ze overal voorrang. Ze zijn er met 5 man rond komen staan en zwaar discussiëren wat ze aan de wonde gingen doen. Uiteindelijk hebben ze het enkel ontsmet en antibiotica voorgeschreven. Eenmaal thuis hebben we de wonde nog eens een keertje verzorgd want ze was nog niet proper. Ze heeft toch wel even afgezien. Gelukkig dat er 5 bezorgde meiden waren. Eigenlijk was iedereen wel bezorgd. Normaal gingen we die namiddag naar de monkey’s, maar omdat Isabelle niet meekon hebben we dit uitgesteld. Want onze granny (Isabelle dus) moest genoeg rusten. Ze had het wel nodig om even te bekomen. Ondertussen gingen Kudzo en enkele jongens weg met de camionette en kwamen terug met de pingpongtafel! De jongens namen de verf en begonnen de tafel meteen te schilderen, ze hebben blijkbaar veel goesting om te pingpongen, want het kon niet rap genoeg klaar zijn. In den namiddag is het beginnen regenen, dit heeft verder geduurd tot ’s avonds. We hebben de hele avond gepingpongd, ook al was de pingpongtafel nog niet droog. We lieten de racketjes nog in het plastiekje zodat het niet vuil werd. Het balletje ziet er nog altijd groen van.

Normaal is vrijdag uitslaapdag! Maar vandaag was het anders. Een drukke agenda vandaag! We zijn om 8u ’s morgens naar de pottebakkerij vertrokken. Daar moesten we onze postjes terug glad maken met een steen en een doekje. Maandag moeten we terugkomen voor de allerlaatste afwerking (in het vuur gooien). Na de pottenbakkerij zijn we Isabelle terug thuis gaan afzetten, omdat ze te veel pijn had aan haar knie. Daarna zijn we doorgereden naar Ho om voor Lynn, Annelies en Elke een nieuwe stempel te gaan halen om niet illegaal in het land te zijn. We wilden ook nog naar het internet om nog eens contact met de familie te hebben. Maar na een uurtje rijden konden we niet meer verder. De versnellingen waren kapot. Daar stonden we dan… Natuurlijk was het knal op de middag en loeiheet! Eerst probeerden Kudzo en Frank het zelf te maken maar het lukte hen niet. Ze belden Bernard om ons uit de nood te helpen. Dit wilde wel zeggen dat we nog een uur moesten wachten. Gelukkig stonden we wel midden in een dorpje dus konden we nog even naar de winkeltjes gaan. We kochten ook bakbananen en wat koekjes want ondertussen hadden we ook grote honger. Eigenlijk was het nog wel leuk in panne te staan. Toch waren we blij dat na anderhalf uur de blauwe corsa met rode spiegels zagen. Bernard had ineens 2 man bezig die de auto zouden moeten kunnen maken. Ondertussen vertrok Kudzo met de rest naar Ho zodat ze toch nog op tijd bij de immigratiedienst waren. Sanne en Joyce bleven helemaal alleen achter. De bus werd niet gemaakt maar toch was ze in staat om terug naar Kpando te rijden. Hoe ze dat gedaan hebben… Ze wilden ons nog bijna alleen achter laten, maar Kudzo was onderweg. Kudzo bracht Sanne en Joyce naar een ander hotel dan anders. Jammer genoeg was er geen zwembad. We kozen al een drankje en wachtten op de rest. Kudzo vertrok om ze te gaan halen op de immigratiedienst. 2 minuten laten stond hij er al terug. Slecht nieuws… De corsa was ook kapot. Sanne en joyce belden Annelies dat ze nog even moesten wachten. Ze konden het haast niet geloven. Uiteindelijk zijn ze dan met de taxi naar het hotel gebracht. Het was geweldig lekker eten. Frietjes met een hamburger, het kan toch smaken hoor. Ondertussen had Kudzo de Corsa gemaakt.
Daar hebben we dan 2 uur op het internet gezeten, mails gestuurd, geskyped,… rond 7 uur zaten onze bezigheden voor de dag erop en konden we terug naar Kpando gaan. Maar om 1,5 uur met z’n allen opgepropt in de Corsa te zitten, dat zagen we nu toch niet zitten, dus hebben we afgesproken dat er enkelen van ons met de trotro terug zouden gaan, dan hebben we dat ook ineens eens meegemaakt. Annelies, Elke, Sanne en Kudzo gingen terug met de Corsa (het racemachien) Toch echt wel gevaarlijk in de pikkedonker te rijden. De lichten van de auto schenen meer in de lucht dan op de weg. En de voetgangers zie je hier maar amper lopen in het donker. Uiteindelijk zijn we toch veilig aangeraakt. Joyce, Wim, Lynn en Frank namen ze trotro. Ze hadden geluk want eerst was er geen trotro meer richting Kpando. Wanneer er toch nog eentje was hebben ze moeten duwen en trekken om er op te geraken. We waren toch blij dat we thuis waren hoor! Wat een avontuur! (We vrezen dat de autopech nog wel eens zal voorvallen, want met die gammele bus…)


Vandaag mochten we uitslapen, dus hebben we tot 9u geslapen en kregen we om half 10 ons ontbijt. Na het ontbijt zijn Elke, Sanne, Joyce en Lynn naar de markt gegaan om nog wat stoffen te gaan kopen. Zo moeilijk om te kiezen hé! Sanne zou hier alle winkels leegkopen. De halve markt hebben we leeggekocht, maar waren heel blij met onze aankopen.! We kochten ook nog kleine plastieken balletjes voor de verjaardag van Ellis. We passeerden nog eens lang de bank en uitgedroogd gingen we naar huis.
Na het lekkere middageten zijn sommigen gaan slapen en hebben de anderen voor school gewerkt. Daarna hebben we een douchke gepakt en hebben we ons in de dresscode voor het verjaardagsfeest vanavond gekleed: roze en wit  Helemaal iets voor Joyce, helemaal niks voor Sanne… Rita en Hellen hebben een hele dag in de keuken gestaan om eten te voorzien voor een heel leger. Mensen worden hier niet echt uitgenodigd voor een feestje, iedereen is welkom. De poort stond open. Er was zelfs flessen champagne. Het feestje kon beginnen! Ellis werd een mooie nijntjeskroon opgezet. Er begon een heuse ceremonie , waar de nonkel van Ellis en de bisschop het woord. Het was niet echt stil tussen de speeches door. De mannen waren er al goed ingevlogen! Kleine zakjes gin, dat kan hard aankomen! De mannen hier zijn altijd wel geïnteresseerd in de blanke vrouwen. De vraag wie er allemaal al getrouwd was laat nooit lang op zich wachten. Aangezien Sanne de enige is zonder vriendje wist ze wat er haar te wachten stond! Het was leuk dat ook de Belgische jongens er waren.
Eigenlijk werd er veel over ons (de yevo’s) gesproken. Ze zijn hier zo blij dat we er zijn! Ze vonden dat we hen een Nederlandstalig liedje leerden. We wilden het niet te moeilijk maken en kozen voor de zon zien zakken in de zee. Een echte tophit! Het is hilarisch om hen de klanken te horen nazeggen. Het is niet eenvoudig voor hen. De ene is er al beter in dan de andere. 3 man mochten de flessen champagne opendoen. Dit bleek echter niet zo gemakkelijk. Uiteindelijk kregen ze hem er toch af en vloog de champagne in het rond.
Daarna mochten we aanschuiven aan het buffet en laden we ons bord boemvol! Er was zelfs een professionele fotograaf aanwezig op het feest. Het was een analoog toestel… Hij was nogal zat waardoor hij vrij vervelend en opdringerig was. Uiteindelijk hebben we hem weggejaagd! Ellis was erg blij met haar cadeautjes! Een balletje van de yevo’s en een echte yevo-pop. Hoewel Yvonne ook wel direct weg was van de pop. We kunnen weer van een fantastisch feestje spreken! Het was ook leuk omdat het eindigde met onze muziek. Grappig om te zien want de jongens weten niet goed hoe ze dan moeten dansen… Na ongeveer 4 keer de vogeltjesdans (het favoriete nummer van Frank) kropen we om 1u dan toch maar in ons bed. Wetende dat we er vroeg uit moesten deed ons snel in slaap vallen. Sanne was helemaal losgedanst om te marcheren morgen.


Dit is pijnlijk! Op een zondagmorgen om 6u opstaan na een feestje. Dit wil je liever niet! Sanne was wel blij dat de anderen solidair waren met haar en dus niet alleen moest opstaan. Om 7u stond ze bij de directeur om te vertrekken. Natuurlijk veel te vroeg want de kindern waren nog lang niet klaar! Ze had uiteindelijk nog minstens een uur kunnen slapen… Om 7u vertrokken ook de andere vrouwen naar Kpantech (Wim ging blijven liggen), ze hebben zelfs de taxi genomen omdat ze dachten te laat te komen. Stom natuurlijk, ze dachten even niet Afrikaans. Ze zijn dan maar even langs gegaan bij de Belgische jongens. Daar wachten ze samen op madame Isabelle die met de auto gebracht wordt. We waren wel gelukkig dat we onder de tentjes op de stoelen mochten gaan zitten. Dit waren de plaatsten voor de ‘belangrijke mensen’. Natuurlijk waren alle belangrijke mensen te laat dus bleven we maar wachten. Sanne stond ondertussen met de 2 andere yevo’s van haar school te wachten in de brandende zon. We waren mooi uitgedost met een T-shirt van Kpando (Ze is er erg trots op)
Rond half 10 begon eindelijk de parade. Best wel indrukwekkend om iedereen op het veld te zien marcheren. Zo synchroon allemaal, echt zot! De luchtmacht, marine en het leger waren allemaal aanwezig. Hoe dat zij dat volhouden met zo’n uniform in de brandende zon. Maar blijkbaar hebben ze het er toch ook moeilijk mee want er is er eentje flauwgevallen.
Ondertussen werd ook Isabelle wat onwel, ze viel bijna flauw van de pijn, waarop Kudzo haar naar huis heeft gebracht. Ook dit zal wel komen door de combinatie van de hitte, de pijn en het weinige slapen door de pijn.
Ondertussen was het echt lang wachten tot de scholen begonnen, maar uiteindelijk kwam school per school in formatie het veld op gemarcheerd, elk met de vlag van hun school op kop. Het leger was al knap om te zien, maar hoe deze jonge kinderen in perfect uniform zo goed konden marcheren. Dit is natuurlijk ook wel hard geoefend. Uiteindelijk verscheen ook Sanne met nog 2 andere blanke medestudenten en hun stageschool op het veld. Zij geven les in de Special Needs School, ideaal om tussen die kinderen te marcheren. Het viel niet erg op dat de yevo’s dat marcheren niet zo goed konden. Iedereen aan de kant van het veld begon te lachen. Ook bij het passeren van de tribune hoorde Sanne een heleboel geroezemoes en gelach. Ze hadden het nog nooit gezien dat 3 blanken mee marcheerden op hun nationale feestdag.
Na het middageten hebben we van onze zondag een echte zondag gemaakt: Lekker niks doen, een beetje in de zon liggen,… De jongens kwamen nog op bezoek voor de foto’s en filmpjes van het feestje en de voormiddag uit te wisselen. Omdat we ’s avonds een filmpje wilden zien gingen Lynn en Joyce op zoek naar chips. Ze kwamen terug met chips en popcorn!
Uiteindelijk hebben we na het eten geen filmpje meer gezien, omdat Isabelle erg veel pijn had en we voor haar hebben gezorgd en daarna zijn we in ons bedje gekropen.


Vandaag mochten we van Rita tot 10 uur uitslapen. Na een stevig weekend en de enorme hitte was dit echt wel nodig! Na een beetje werken voor school of juist niks doen zijn we in de namiddag naar de pottenbakkerij geweest. Onze potjes stonden in de zon te wachten op ons. Ze werden in het vuur gestoken. We hebben een kleine schorpioen ontdekt maar die was heet niet lang meer geleefd. Na een kwartier waren onze potjes klaar. Om ze zwart te maken moeten we ze onder de grond steken. Ondertussen zijn Joyce, Lynn en Elke het winkeltje gaan leegkopen. Nu alles veilig thuis krijgen. Kudzo beloofde om voorzichtig te rijden. We zijn allemaal heel trots op wat we gemaakt hebben! Daarna vertrokken we voor een bezoek aan de kleermaker. Alles werd opgepikt wat vorige keer besteld werd en de nieuwe stoffen werden afgegeven. De kleren waren prachtig! Tot dat we ze thuis probeerden te passen… Het ene kleedje was massa’s te groot, het andere shortje was weer veel te klein! Dus ze moesten terug om alles juist te krijgen. Na ongeveer 3uur kwamen ze terug met al de kleren die dan uiteindelijk toch goed pasten. En schoon dat ze zijn!
Na wat pingpongen en nog wat bloggen zijn we allemaal in ons bed gekropen!

Op tijd uit de veren want het is weer school! Het deed toch weer even pijn om zo vroeg op te staan. Na een heerlijk ontbijtje vertrokken we naar school. Al snel bleek het voor niks te zijn. Joyce stond na een half uurtje al terug thuis. Het was staking dus het had geen zin om op school te blijven. Bij Sanne waren wel alle leerkrachten aanwezig maar ze weigerden om les te geven (niet dat dit dan zo verschillend is dan anders…) Natuurlijk vertelden ze dit pas toen we naar huis wilden vertrekken. De leerkrachten staken omdat ze het niet eens zijn met het loon dat ze krijgen...
Joyce en Isabelle zijn terug naar de naaister geweest om nog wat kleren van Joyce terug in orde te maken! Eindelijk! De namiddag vulden we door voor school te werken. savonds werd de groep in 2 gedaan. De helft keek voetbal (Sanne, Elke en Wim). Eindelijk stemden we op de juiste ploeg! Barcelona versloeg Arsenal! JOEPIE! Het was weer enorm grappig om te kijken. De anderen keken nog rustig een filmpje...

We zijn ondertussen al een maand in Ghana! Wat gaat het vooruit! We blijven genieten!!! Groetjes van madame Isabelle, Sanne en Joyce