Dancing in the rain! We like it!

24 februari vervolg tot 28 februari


Even later was de cake klaar! Een heerlijke geur hing in het huis! Lekker dat die cake was! Het smaakte wel! In de namiddag zijn Frank en Kudzo naar Accra vertrokken voor een begrafenis. Een begrafenis duurt hier 3 dagen, dus we zien ze pas maandag terug! ’s Avonds zijn we nog eens met de jongens op café geweest! Deze keer gingen Annelies en Isabelle niet mee, ze waren te moe. We wandelden helemaal naar de andere kant van het dorp. We hadden pech, want de elektriciteit was daar uitgevallen. We moesten op zoek naar een nieuwe plek. Gelukkig kennen de jongens hier de weg goed. We werden in het donker op een terras weg gezet. Ze zorgden voor een box zodat we toch nog konden dansen! Wim zette ook zijn eerste passen op de dansvloer. Hij nam direct de moves van de jongens over! Het was weer een schitterende avond! Een dansje met een frisse star. Zweten geblazen!
Terug thuis speelden we nog een spelletje uno, maar daarna was het tijd om in bed te kruipen. De jongens moeten op vrijdag nog naar school, wij mogen gelukkig uitslapen!

Vrijdag uitslaapdag! Dat doet toch altijd goed. We waren dit enkel tegen Wim vergeten te zeggen, het gevolg was dat hij om half 8 aan het ontbijttafel stond. Natuurlijk niemand te bespeuren, want wij lagen nog goed te knorren! Hij is dan maar terug in z’n bed gekropen.
Na ons ontbijt zijn we terug naar de pottenbakker geweest om ons mooie potjes af te maken. Ze waren ondertussen al wat gedroogd. Eerst moesten we het potje uitdunnen. Niks voor Sanne, want haar potje ging er als eerste aan. Eigenlijk ook een beetje geluk, want ze kreeg het potje van de lerares! Joepie! Daarna mochten we het potje met een oranje-achtige klei insmeren. Lekker vettig! Hoe vettiger hoe prettiger! Als dit goed gelukt was konden we ons potje polijsten met een steen. Eens het droog was mochten we er figuren uitsnijden. Zij tekende er eentje uit de losse hand voor en wij tekenden met heel veel moeite na. Daarna konden we die figuurtjes uitsnijden. Echt niet eenvoudig! Maar eigenlijk zijn we allemaal wel blij met het eindresultaat. Ook Joyce haar eendje ziet er super mooi uit! Nu moeten we het nog laten drogen tot volgende week en daarna mogen we het in het vuur steken.
Tijdens het eten begon het te regenen! Maar het was geen gewone regenbui, je kon wel stortbui spreken. Maar deze duurde dan wel 2u. We konden het niet laten om te voetballen in de regen! Het duurde niet lang tot heel het plein onder water stond. Het was dolle pret in het water! Volleybal, voetbal, slidingen, kleine gevechtjes, onder de lekkende dakgoot staan. We zagen allemaal bruin van de modder! We namen buiten in de regenton een douche. Heerlijk verfrissend!
Normaal gingen we vandaag de jongens bezoeken. Maar we waren allemaal best wel moe. Maar met z’n 7 in een taxi lukte niet. In de regen gaan was ook geen optie, dus besloten we om thuis te blijven. We speelden onder de hut het nieuwe spelletje times up! We speelden ook nog een keer het spelletje ‘wie ben ik’. Na deze spelletjes gingen er een paar slapen. Maar Sanne, Isabelle, Elke, Wim, Baruso, Christian en Etse waren nog niet moe. Zij hebben nog geëxprerimenteerd met het fototoestel van Wim. Door te tekenen in de lucht met een kaars kreeg je fantastische foto’s! Daarna was het tijd om in bed te kruipen.

We hadden besloten om op zaterdag iets langer te slapen dan normaal. Dit doet toch deugd!
Vandaag stond er niet veel op de planning. Een beetje gewerkt voor school. In de namiddag moesten onze jongens een voetbalmatch spelen. We wilden ze toch ook nog eens bezig zien, dit was de moment. Om 4u gingen we naar het veld waar ook onze match plaatsvond. We zetten ons aan de kant om te supporteren. Het was echt fijn om te zien. De match eindigde op 0-0. De jongens waren toch blij dat we kwamen supporteren want we konden hen achteraf fris water aanbieden.
Terug thuis was het tijd voor een frissen douche! Na het eten vertrokken we naar de Belgische jongens. Onze Ghanese vrienden gingen ook mee. We zijn helemaal te voet tot daar gewandeld. Het was pikkedonker. Eigenlijk waren we wel blij dat ze er uiteindelijk blij waren. Met hen erbij voelden we ons wel veiliger.
De jongens zitten eigenlijk wel goed hoor! Ze hebben een kei mooi huis met super veel plaats! Isabelle en Joyce hebben ineens hun bestelling achtergelaten voor hun school. De jongens hadden toch nog een project nodig, dus dat kwam goed uit!
Lynn toonde zich vandaag van haar handigste kant, ze gooide al het bier op de grond. Ang zijn handdoek moest er aan geloven omdat er geen kuisgerief te vinden was. Het bier was ook over Isabelle haar voeten, onze jongens maakten haar voeten proper. Er mag haar echt niks overkomen, ze doen echt alles. De jongens waren nog erg moe van de voetbalmatch, dus ze waren het snel beu. Terug in de pikkedonker en na een spelletje uno klaar om in bed te kruipen.

Zondag rustdag! In de voormiddag zijn Elke, Joyce, Isabelle, Wim, Christian en Baruso naar Torkor geweest. Ze wilden het stadje een bezoeken en natuurlijk het grote Voltameer eens zien. Met een volgepropte taxi (bestuurder + 6 personen in een eenpersoonwagen) al hobbelend naar daar. We kwamen in een echt Ghanees vissersdorpje terecht. Dit komt pas tot leven wanneer de boten aankomen om te lossen. Plots zagen we een vrachtwagen met koeien op. Ze stonden niet gewoon, maar lagen in 2 geplooid en vastgeketend aan de zijkant van de vrachtwagen. Ocharme die beestjes hoor ik Joyce hier zeggen. De manier waarop ze de beesten op de vrachtwagen hijsen wil je echt niet weten. Gaia zou hier nogal protest voeren! Gedurende de hele rondleiding, door Baruso en Christian, volgde de dorpsgek ons. Het slechte weer hield ons niet tegen om toch een terrasje te doen. We werden beschermd door de parapluboom en geassisteerd door de dorpsgek. Onze terugweg met de taxi was nog avontuurlijker dan de heenweg.
Ondertussen zijn Sanne en Lynn even een toertje gaan maken om te zoeken naar een cadeautje voor Joyce haar verjaardag morgen. De meeste winkeltjes waren echter gesloten, maar we zijn dan maar eventjes verder de berg op gefietst om even het uitzicht over het Voltameer te kunnen zien waar de jongens het van de week over hadden. Na een steile beklimming, kwamen we aan op het punt waar we volgens de jongens het Voltameer zouden moeten zien, maar er was niets te zien... Dan zijn we maar terug de berg afgebold tegen hoge snelheid. Toen Lynn een beetje afremde, keek het halve dorp haar na omdat haar remmen zo geweldig hard piepten 
Na het middageten is Annelies samen met Jasper, Ang en Brecht met de trotro naar Ho vertrokken, zijn Isabelle en Wim eventjes een middagdutje gaan doen en zijn de overige vier grieten op hun pareo in het zonnetje gaan liggen. We hebben een goed uurtje liggen bakken, braden en zweten. We zijn ook allemaal één voor één gestoken door een moordlustige mier. Jeuken dat dat doet, verdorie!
Nadat we genoeg zon hadden gezien, zijn we terug in de schaduw gaan zitten om een boekje te lezen, te dutten of een spelletje te spelen.
Een rustig avondje met de voorbereidingen van Joyce haar verjaardag. Aangezien Rita de vorige happy birthday papieren in de vuilbak heeft gegooid. Zelfs de jongens hebben meegeholpen. Niet dat het zo’n tekentalenten zijn. 

HIP HIP HOERA!!!! Joyce is jarig! Heel haar stoel is versierd! We zingen een liedje, er staat een kaartje klaar! Ze was heel blij met al de dingen! We moesten wel naar school. Lynn, Annelies en Elke gingen vandaag voor de eerste keer naar hun nieuwe school. Ook Joyce en Isabelle vertrokken vroeg. Ze namen vandaag Wim een keertje mee. Sanne moest pas om 8u vertrekken dus ze had nog tijd om de hut te versieren. Jammer genoeg was het busje dat Sanne altijd pakt stuk dus moest ze te voet naar school. Het was wel erg warm, dus echt zwetend aankomen. Sanne vertrok ook iets vroeger terug naar huis naar school om de hut verder te versieren met ballonnen. Joyce was aangenaam verrast met de versierde hut. Ze vond het vet cool!
Vandaag stond er nog eens een keer een match België-Ghana op het programma, deze keer wel volleybal. Elke gaf al snel haar schoolwerk op om mee te oen. Sanne was goed begonnen maar wil ook graag meedoen. Isabelle & Joyce waren goed bezig en hielden ook vol. Sterk werk! Lynn bleef ook verder werken, ze was al 2 uur bezig aan haar reflectie en moest ze echt afkrijgen. Het was met veel moeite! Na een paar vallen op ons gat, heel wat zand aan ons lijf, de bal bij de buren… ging de eerste set naar de Belgen! Joepie!
Na de eerste set was Sanne het beu om mee te doen en volgde ze nog even les bij de drummer. Dat is toch echt een talent hoor! Als er iemand ritme heeft is hij het wel! Misschien neemt Sanne hem wel mee naar België als extra slagwerker in de harmonie! ;-) Sanne deed een mooie poging op de djembe, maar ik vergeet al die ritmes te snel. Maar als ze nog goed wat oefent komt dit nog wel goed! (op haar niveau dan toch).
Ondertussen waren Joyce, Isabelle en Rita aan e pannenkoeken begonnen. Pannenkoeken bakken voor heel de compound is geen lachertje in een veel te warme keuken, vraag at maar eens aan Isabelle. Eerst kregen we een heerlijk aardbeienlikeurtje (waarvan Joyce ook een fles van op haar bed gevonden heeft, gekregen van Rita) De boxen werden buitengezet en het feestje kond beginnen. Eerst op z’n Afrikaans met djembe en klappen. Tot het licht uitging en Isabelle met de stapel pannenkoeken vol met kaarsjes naar buiten kwam. (Bijna een blijtmomentje voor Joyce.) Iedereen kreeg een pannenkoek en kreeg een drankje van Joyce. Het feest kon beginnen. Al de Ghanese hits kraakten door e box heen. We amuseerden ons rot. Ook Rita, haar zus, Ellis en Yvonne deden goed mee! We hebben zelfs de limbo gedanst. Vooruit, achteruit, onder, erover,… Ze begonnen ook met al het drinken te gooien. Dat is hier blijkbaar een gewoonte hier! Cola, limonade, bier, water, alles kregen we over ons heen. Wel verfrissend maar toch wat plakkerig. Ze zien elkaar hier toch erg graag! Het fototoestel ging de ronde! Fotografen hebben hard gewerkt! Iedereen wilde met iedereen op de foto! We zijn toch benieuwd naar die foto’s! Om 10u legde Rita het feestje stil, het was tijd, het was immers school de volgende dag. Goeie beslissing want we waren dood! Na een verfrissende douche hebben we nog eventjes nagepraat. Al snel wel het duidelijk dat het tijd was om in bed te kruipen. Joyce en Sanne luisterden nog even naar dat ene mooie liedje en vielen bijna in slaap. Tot we werden opgeschrikt door een gegil. Een ringtone van Christian die vlak voor ons raam stond. Een hilarisch moment. Joyce (en al de rest ook) kon na een heerlijk verjaardagfeest eindelijk gaan slapen!

Even iets om te melden:
Isabelle past zich ondanks haar leeftijd goed aan aan het niveau van de andere meisjes.

Sorry dat het zo lang geleden was dat we iets gepost hadden. Maar erg weinig tijd om naar het internet te gaan... we proberen voortaan iets sneller te zijn...