Belgie-Ghana: 1-1 België scoort met de waterballonnen, Ghana met het voetballen.

20 -24 februai

Op zondagavond eten we onze eerste Ghanese specialiteit: banku. Elke en Annelies hadden al iets anders besteld omdat ze dit de vorige keer niet zo lekker vonden. Lynn wilde nog wel eens een poging wagen. Het is een soort deegbal met een citroenachtige smaak, we denken dat deze van gember komt. De smaak is moeilijk te beschrijven. De banku werd geserveerd met vis. Je kreeg een hele vis op je bord, met alles erop en eraan. Na het verwijderen van de kop en staart konden de vis oppeuzelen. Het was echt geweldig lekker. Het lukte om stukjes vlees los te krijgen zonder graten. Wat een vullende maaltijd, maar best wel lekker!
Na het eten hebben we nog buiten spelletjes zitten spelen, en daarna hebben we met iedereen samen naar The Incredibles gekeken. Het was moeilijk om wakker te blijven. De stoelen zijn ook verschrikkelijk om in te zitten, je moet om de 5 minuten van positie wisselen om geen slapende lichaamsdelen te krijgen. We wilden nog wachten op het beste stukje van de film, dat volgens ons na de aftiteling zou komen. We hebben heel de aftiteling bekeken, maar dat stukje wilde maar niet komen. Toch een beetje teleurgesteld kropen we in ons bed. Joyce en Sanne gaan dezelfde uitdaging aan als Lynn, Annelies en Elke, 40 sit-ups per avond. We houden de moed erin.


Vandaag toch een spannende dag! The big dag! Om 4u is het de voetbalmatch België – Ghana. Aan de ontbijttafel vervloekten we onszelf nog eens. Hoe stom waren we om deze uitdaging aan te gaan. We konden de uitslag toch al voorspellen. Maar we konden niet meer terug! Eigenlijk hadden we er stiekem ook wel zin in! Hoera hoera! Er staan pannenkoeken op tafel! Heerlijk! Het waren heel dikke pannenkoeken, dus ze vulden goed. Maar de pannenkoeken lachten ons echt toe! Rita wist dat we nog extra kracht konden gebruiken. Het was echt proppen om 2 pannenkoeken op te krijgen. Lynn werd door de groep gedwongen om haar bord leeg te eten.
Poef! En weg was de elektriciteit! Verdorie toch! Nu kunnen we niet voor school werken! Hoe jammer… Dan maar een boekje lezen onder de hut. Een rustige voormiddag is heerlijke tropische temperaturen! Het doet deugd, zeker als we weten dat jullie daar in de koude zitten ;-)
Een soepje als middagmaal smaakte goed, meer hadden we ook niet nodig na de pannenkoeken van vanmorgen!
Na het eten zijn we terug buiten gaan zitten om met de jongens Uno te spelen. We hoorden ze al de hele tijd gniffelen, volgens ons waren ze tactieken aan het bespreken voor de match. Dit was volgens ons wel volkomen overbodig, want wij maken toch geen schijn van kans tegen die voetbaljongens…
Tegen half 4 kwam ons back-up-plan op het erf gewandeld: de 3 Belgische jongens (Jasper, Ang en Brecht). We hadden hen eergisteren een smsje gestuurd met de vraag om ons Belgische team (The Red Angels) te komen versterken. Dit konden we wel gebruiken! Een aangename verrassing voor de jongens hier, hun kansen daalden ineens een beetje (in onze dromen toch) We hadden afgesproken dat we allemaal een rood T-shirt aan te doen. Maar 2 van de jongens hadden geen rood T-shirt bij. Maar het zal niet moeilijk zijn om de beide ploegen te onderscheiden. Goed-Slecht of blank-zwart of strak-golvend of snel-traag of tactisch-chaotisch… Zo kunnen we nog even verdergaan!
We zijn ons dan ook binnen gaan klaar maken: zonnecrème opsmeren, haar bij elkaar doen, rode T-shirtjes aan, sokken (verschrikkelijk om aan te doen met zo’n warm weer) en dichte schoenen aan en de rugzak vol zakjes water laden. We waren er helemaal klaar voor! Ook de jongens hadden allemaal hun blauwe voetbaloutfit aangetrokken en dropen van het zelfvertrouwen, wat niet optimaal was voor het onze. We stapten met de 2 teams in het busje en vertrokken naar het voetbalveld. Met luide muziek en veel lawaai reden we door de straten van Kpando! We pepten elkaar helemaal op in de bus! Iedereen wilde winnen! De peptalk konden we wel gebruiken wegens een groot gebrek van conditie en voetbalkennis en vooral het verdragen van de warmte.
Aangekomen aan het voetbalveld heeft Kudzo de scheidsrechter eerst nog een foto getrokken van elk voetbalteam: The Red Angels en de Blue Losers. Hopelijk hebben we deze namen goed gekozen ;-) Het veld werd afgebakend en we besloten om zonder keepers te spelen. Aangezien de ploegen ongelijk waren, gingen we met 7 per team op het veld en bleven er dus 2 rooi ‘op de bank’ zitten. Dit was wel nodig, want onze teamleden waren sneller aan vervanging toe. Al snel hadden we veel bekijks. Vrouwelijke Yevo’s (blanken) die het aandurven om tegen Ameybo-binken (zwarten) te voetballen. Geen dagelijks zicht in Kpando.
We hadden op voorhand afgesproken dat wij mochten starten met een voorsprong van 5 punten. We hadden ook op voorhand besproken dat de verliezers een dansje moesten doen op een liedje dat de winnaars kozen.
Na een korte tiktakbespreking en het tossen, werd de aftrap gegeven. Het is moeilijk om een goede beschrijving te geven van de match door onze gebrekkige kennis. Lynn heeft een mooie poging gedaan: de ameybo’s waren 70% van de tijd aan de bal, de overige 25% was de bal de afstand tussen hun passes aan het overbruggen en de resterende 5% huppelde en struikelde er iets roods achter de bal aan. Het was een wervelende match, met slechts twee kleine kansjes tot scoren voor ons. De kansen kregen we cadeau maar eens in het doelgebied werden we snel afgeblokt. We zijn toch 4-tal keer in het doelgebied geraakt, hier zijn we toch trots op. Na een half uur floot Kudzo af en de eindstand was 9-5 voor Ghana uiteraard.
Gelukkig waren we sportieve (in de figuurlijke zin van het woord dan) verliezers. Na onze complete afgang hebben we trots ‘We are the losers’ gezongen en zijn we terug in het busje gestapt.
Na een deugddoende douche hebben we ons avondeten gekregen (saté met rode rijst), een heerlijke maaltijd na een uitputtende match. Daarna hebben we nog even uno gespeeld met de jongens. We trakteerden de jongens op een ijsje om hen te feliciteren met hun overwinning. We kropen na deze vermoeiende dag op tijd in bed wetende dat we vroeg moesten opstaan voor onze eerste schooldag.


Onze eerste schooldag! We hadden toch ook een beetje zenuwen zoals kindjes op hun eerste schooldag. Na een stevig ontbijt vertrokken we om kwart voor 8 naar school. Joyce en Isabelle gingen te voet. Sanne stak de weg over naar het huis van de directeur om daar in het busje te stappen. Dit busje is dringend aan vervanging toe. De overheid belooft al lang een nieuw busje, maar dit laat op zich wachten. Sanne heeft schrik dat het busje onderweg eens uit elkaar gaat vallen. Onderweg pikten we 8 kinderen op. Deze waren van heel verschillende leeftijden. Zo kwamen we tegen half 9 aan op school. Er waren vandaag maar 14 kinderen aanwezig op school, normaal zouden er 40 zijn. Er waren 5 leerkrachten aanwezig voor deze 14 leerlingen. Veel kinderen geraken niet op school omdat ze geen vervoer hebben. Ofwel is de school te ver om te voet te doen ofwel is het niet mogelijk om dit te voet te doen. Er is een groot verschil qua leeftijd, ik gok dat de jongste ongeveer 6 jaar is en de oudste 24. Er wordt heel veel in het Ewe gesproken. Sommige kinderen verstaan wel Engels en zullen ook zelf wel enkele woorden spreken. Voor de lessen krijgen de leerlingen een ontbijt. De leerlingen moeten lang wachten voor de les begint. Uiteindelijk is het moeten ze in groep gedichten voordragen. Ook werd er geoefend voor de parade op 6 maart. Ze leren marcheren. Heel grappig om te zien!
Joyce en Isabelle werden heel hartelijk onthaald. Leerlingen moesten de stoelen afstoffen voor ze konden gaan zitten. De stoelen worden gedragen door de directeur of een leerling naar de desbetreffende klas. Ze moeten niets zelf doen. De leerkrachten van het eerste leerjaar kwamen heel sympatiek over. De leerkrachten gebruikten de stok niet in het bijzijn van de yevo’s. Eens uit het oog hoorden we al snel het slagen van de stok. Na het middageten ging Lynn, Isabelle en Joyce naar de markt om naar stoffen te zoeken. Iedereen vond wel iets naar zijn zin. We konden het niet laten om ook oorbellen te kopen, goedkoper zullen we ze nergens vinden. Na de markt werden de eerste verslagen getypt. In de namiddag vertrok Kudzo met het busje naar Accra om de nieuwe compagnon te gaan halen. Onze avond werd ingezet door een spelletje dat Christian en Yvonne aan het spelen waren. Ze waren aan het klappen en het springen en ze vertelden ons dat dit een Ghanees spelletje was: Mampé. Ook Rita deed het eens voor met Yvonne en het leek wel echt heel leuk. Ze legden het aan ons uit en we probeerden het ook, maar het was niet zo makkelijk als het leek. Het is de bedoeling dat je allebei 2 keer springt en dan een voet naar voren zet. Naargelang of de voeten van beide spelers een kruis vormen of niet, gaat het punt naar de ene speler of de andere speler. Het straffe is dat Yvonne, Rita, Christian en al de anderen hier ook schijnbewegingen gebruiken om je af te leiden. Isabelle was er het rapste mee weg en ging er ook het hardst in op. Soms was ze zo hevig dat ze bijna onderuitgleed, maar ze kon het wel heel goed. In elk geval werd er goed gelachen met ons. We hebben het ook in 2 teams gespeeld. Het was erg leuk. Daarna hebben we nog allerlei spelletjes gedaan, vooral spelletjes van hier: mampé, een soort van zakdoek leggen met een ander liedje, stoelendans op djembémuziek, een spelletje waarbij je één voor één in het kringetje een dansje moest doen en ook één spelletje van ons: 1, 2, 3 piano. Het was een erg actieve en leuke avond, maar we hebben deze rustig afgesloten met een filmpje: Jungle Book.


Onze observatieweek loopt gewoon verder. De ene leerkracht geeft al wat beter les dan de anderen.
Na een heerlijk middagmaal waren we toch een beetje nieuwsgierig naar de nieuwe compagnon die op komst was. Behalve Sanne, want die kende hem al. Rond 14u reed hij het erf op. Hij zal wel zijn mannetje moeten staan tussen deze 6 viswijven. 
Verder zijn Joyce, Isabelle, Lynn en Elke samen met Rita naar de kleermaakster geweest met al onze stofjes en hun speciale eisen  Echt straf als die vrouw dat allemaal gaat kunnen onthouden wat wij vroegen, want ze schreef niets op: dit stofje moet zoals dit rokje, maar dan iets langer en met een band, dit stofje is voor een kleedje, maar dan met een rits ipv zonder… Binnen 2 weken zou het allemaal klaar zijn, we zijn alvast benieuwd naar het resultaat ;)
Ondertussen werd het al een beetje overtrokken en stond er een windje: er hing weer onweer in de lucht. En jawel, na een tijdje begon het te regenen, te bliksemen en te donderen. Het was een fantastisch mooi lichtspektakel dat nog tot in de late avond heeft voortgeduurd. Na het avondmaal (frietjes met kip, njammie!) hebben we nog onder de hut gezeten om Uno te spelen, op het terrasje gezeten om te schrijven of een boekje te lezen, of in Joyce haar geval binnen gezeten met een boek en een mp3-speler in haar oren om het onweer niet te moeten zien en horen ;) Het Uno spelletjes had nogal lang geduurd tussen Sanne – Elke – Baruso en Christian geen van de 4de wilde de LOZER zijn. 
Het is een klein beetje afgekoeld, goed om in ons bed te kruipen.


Nog maar eens observeren. Op woensdag start de school altijd met een soort mis. Deze is typisch Afrikaans, heel vrolijk en muzikaal. Bij Sanne volgde er een gezamenlijke godsdienstles over de apostelen.
We hebben nog tot in de loop van de namiddag gewerkt voor school, gelezen en genoten van de zon.
Lynn heeft tussendoor Rita ook nog wat geholpen met het rollen van loempia’tjes voor morgen. Ze zien er alvast erg lekker uit, we zijn benieuwd! Verder hebben we nog wat kaartspelletjes gespeeld tot aan het avondeten. Isabelle was ondertussen al in haar bed gekropen want ze voelde zich niet erg goed. We denken dat dit aan het water lag. We hebben een hele dag vreemd smakend water gedronken.
We zijn onder de hut gaan zitten en hebben de jongens een nieuw spelletje aangeleerd: ik ben een banaan. Iedereen schrijft een woord op een papiertje en kleeft dat op iemand anders zijn voorhoofd. Dan moet je één voor één ja/nee-vragen stellen aan de andere spelers om te raden welk woord er op je voorhoofd kleeft. Het was echt een leuk spelletje, en we schreven de gekste woorden voor elkaar op. Het straffe was dat sommigen hier echt goed in waren en goede vragen stelden en er dan heel rap opkwamen wat ze waren. Er waren echter ook valsspelers: Atisu hield de hele tijd een spiegeltje in zijn mouw en kon zo het woord op zijn voorhoofd lezen. Etse heeft Sanne ook een paar keer geholpen door iets uit te beelden. We verdenken ze er ook van de woorden in Ewe aan elkaar te verklappen. Maarja dit valt niet te bewijzen aangezien Ewe voor ons onverstaanbaar is. Na een paar spelletjes hebben we nog Uno en Jungle Speed gespeeld en daarna zijn we in ons bed gekropen (natuurlijk weer veel te laat). Het was wederom een gezellige avond.

De laatste dag observatie! Wat een geweldige leerkracht in het 6de leerjaar bij Joyce en Isabelle. Sanne heeft de getallen van 1 tot 5 met de kinderen geoefend, maar zonder veel succes.
We hebben ons toch nog maar eens aan het schoolwerk gezet vandaag. Maar Joyce en Isabelle gingen daarna chocoladecake bakken met Rita. Het was lachen-gieren-brullen ons de hut. Het cacaopoeder vloog in het rond! En dan maar zeggen dat Joyce een vuile kok is (hé mama en papa Joyce)